Uczucie samotności, smutek, myśli samobójcze i brak apetytu a depresja

Czuję się przerażająco samotna,nigdzie się nie czuję dobrze,wszędzie ta samotność.Od kilku lat jest mi tak smutno i nie ma do kogo iść po pomoc. Kiedyś wyrzekł się mnie ojciec, wcześniej tego nie odczuwałam ale teraz tak bardzo ojca potrzebuję, pomimo że mam już 19 lat. Czuję się mocno zagubiona, czasem mam myśli samobójcze.Od tak dawna czegoś szukałam w życiu, sama nie wiem sama czego i tego nie znalazłam. Czuję rozpacz. Raz prze tą samotność nie dałam rady nic jeść przez 3 dni,czy to depresja?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Depresja Uczucie samotności Psychologia Myśli samobójcze Brak apetytu

Leki przeciwdepresyjne

Depresja to choroba cywilizacyjna. Odbiera chęć do życia, zabiera energię. Jak walczyć z depresją? Można stosować leki. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o lekach na depresję.

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Podejrzewam, że Pani problemy emocjonalne mogą mieć duży związek z Pani przeszłością, z tym, że wyrzekł się Pani ojciec, a Pani tak mocno potrzebowała miłości ojcowskiej. Deficyty w zakresie miłości rodzicielskiej, potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji, bliskości i zrozumienia mogą skutkować teraz w Pani życiu dorosłym różnymi problemami natury emocjonalnej, np. depresją. Niestety, przez Internet nie jestem w stanie postawić diagnozy, ale poczucie samotności, smutek, przygnębienie, zagubienie, myśli samobójcze, poczucie bezsensu i beznadziei, rozpacz, żal, brak apetytu jak najbardziej mogą wskazywać na zaburzenia depresyjne. Zachęcam Panią z całego serca do wizyty u lekarza psychiatry, który postawi diagnozę i zaproponuje najlepsze leczenie (leki i/lub psychoterapię).

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Anna Rolbiecka Psycholog, Gdańsk

30 poziom zaufania

Witam serdecznie, opisywane przez Panią dolegliwości mogą świadczyć o depresji, ale równie dobrze mogą być objawem innych zaburzeń psychicznych. Rzetelną diagnozę może postawić psychiatra no podstawie wywiadu i konsultacji. Rozumiem, że w Pani otoczeniu nie ma osoby, do której mogłaby Pani się zwrócić o pomoc. Stan, który Pani opisuje - samotność, dojmujący smutek, poczucie odrzucenia przez ojca, zagubienie, jadlowstręt i myśli samobójcze, wygląda poważnie. Zachęcam Panią do skorzystania ze specjalistycznej pomocy. W pierwszej kolejności wizytę u lekarza psychiatry (nie jest wymagane skierowanie), a później konsultację z psychologiem. Proszę nie czekać i zadbać o siebie. Pozdrawiam.