Urojenia związane z wiarą

Policja może interweniować w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia (tendencje samobójcze, agresja). Jeśli takich gwałtownych zachowań nie ma, pozostaje droga sądowego orzeczenia przymusowego leczenia. Wniosek taki składa się w Sądzie Okręgowym wraz z zaświadczeniem psychiatry o konieczności rozpoczęcia leczenia. Mogą Państwo również złożyć wniosek o częściowe lub całkowite ubezwłasnowolnienie. Zachęcam do kontaktu z lekarzem psychiatrą, który poinformuje o tym, jak wyglądają procedury. Być może uda się także zorganizować domową wizytę lekarską. Proszę także nie ustawac w próbach nakłonienia cioci do leczenia - proponuję, by robiła to osoba, którą ciocia przeżywa najmniej wrogo. Być może uda się wypracować jakiś kompromis. Byłoby to najlepsze rozwiązanie, niestety nierzadko jest tak, że urojenia przesladowcze uniemożliwiają ugodowe rozwiązanie.

Dzień dobry, Pani ciocia może być przyjęta do szpitala i leczona przymusowo w trybie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego:
"Art. 23. 1. Osoba chora psychicznie może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez zgody wymaganej w art. 22 tylko wtedy, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób.
2. o przyjęciu do szpitala osoby, o której mowa w ust. 1, postanawia lekarz wyznaczony do tej czynności po osobistym jej zbadaniu i zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza psychiatry albo psychologa.
3. Lekarz, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany wyjaśnić choremu przyczyny przyjęcia do szpitala bez zgody i poinformować go o jego prawach.
4. Przyjęcie do szpitala, o którym mowa w ust. 1, wymaga zatwierdzenia przez ordynatora (lekarza kierującego oddziałem) w ciągu 48 godzin od chwili przyjęcia. Kierownik szpitala zawiadamia o powyższym sąd opiekuńczy miejsca siedziby szpitala w ciągu 72 godzin od chwili przyjęcia.
5. Czynności, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Art. 24. 1. Osoba, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych zagraża bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, a zachodzą wątpliwości, czy jest ona chora psychicznie, może być przyjęta bez zgody wymaganej w art. 22 do szpitala w celu wyjaśnienia tych wątpliwości.
2. Pobyt w szpitalu, o którym mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż 10 dni.
3. Do przyjęcia do szpitala, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zasady i tryb postępowania określony w art. 23."
Źródło: ustawa o ochronie zdrowia psychicznego.