Witam! Na podstawie tak niewielu informacji bardzo trudno jest określić przyczynę problemów oraz cokolwiek zaproponować. Warto, żeby zastanowiła się Pani, od jak dawna zauważa u siebie niepokojące objawy. Czy są one związane z konkretnymi zdarzeniami (np. stresem w szkole, kłótnią z przyjaciółką itp.) czy też pojawiają się spontanicznie, bez przyczyny? Co Pani wtedy myśli? Jakie pojawiają się emocje? Czy te objawy są stałe i towarzyszą Pani przez cały czas, czy raczej pojawiają się od czasu do czasu i są spowodowane trudnościami w codziennym życiu. Odpowiedź na takie pytania pozwoli lepiej siebie poznać i poobserwować swoje objawy. Jest to ważne, ponieważ problemy okresu dojrzewania związane z rozwojem psychofizycznym mogą niejednokrotnie przypominać zaburzenia psychiczne. Wahania nastroju i nasilenie lęku mogą być spowodowane działaniem hormonów w organizmie. Jednak niepokojących objawów, szczególnie długotrwałych i często występujących nie warto lekceważyć. Dlatego zalecam kontakt z psychologiem (np. w szkole) lub lekarzem rodzinnym. Proszę opowiedzieć specjaliście dokładnie o przeżywanych trudnościach. W bezpośrednim kontakcie będzie możliwość postawienia wstępnej diagnozy i w miarę potrzeby skierowania Pani np. do psychiatry. Należałoby również porozmawiać o całej sytuacji z rodzicami, ponieważ jest Pani nieletnia i może mieć z tego powodu problem ze skorzystaniem bez wiedzy rodziców z pomocy specjalistycznej. Pozdrawiam