Zaburzenia odżywiania i depresja po terapii psychiatrycznej

Otóż mam taki problem, mam depresję i zaburzenia odżywiania. Jestem na terapii DDA i na lekach od psychiatry. Na sesjach nie płaczę, wręcz przeciwnie, mówiąc nawet o największych trudnościach się uśmiecham, tak wygląda moja relacja z terapeutą. Nie do końca czuję się rozumiana, mam wrażenie, że moje problemy są umniejszane. Po ostatnich dwóch sesjach złapałam mega doła i mam bardziej ochotę sobie zaszkodzić. Ale w sumie nie mam nic konkretnego do zarzucenia swojemu terapeucie. Czy to normalne?

KOBIETA ponad rok temu

Psychoterapia

Mgr Katarzyna Garbacz Psycholog

59 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Napisałaś, że czujesz się nie do końca rozumiana przez swojego terapeutę, że masz wrażenie, że Twoje problemy są umniejszane. Moim zdaniem nie powinnaś się tak czuć. Nie wiem, czy rozmawiałaś na ten temat z terapeutą, ale warto, żebyś mu mówiła o wszystkich swoich wątpliwościach.
Pozdrawiam

Mgr Agnieszka Pacyga-Łebek Psychoterapeuta, Gliwice

24 poziom zaufania

Witam Panią , zwykle uczucia , które są kierowane do terapeuty przypominają te , które były kierowane do bliskich osób np: rodziców. Proszę się zastanowić, czy w stosunku do rodziców nie miała Pani podobnych odczuć: poczucia , że rodzice nie rozumieli Pani, bagatelizowali Pani problemy? Proszę zastanowić się też czy przed rodzicami nie udawała Pani , że jest Pani "twarda", czy nie " uśmiechała się " Pani nawet w czasie, gdy było Pani trudno, a później w samotności Pani zdejmowała maskę i płakała?
To o czym Pani piszę jest bardzo wartościowym materiałem do pracy z aktualnym terapeutą - wygląda na to , że przeniosła Pani uczucia do ważnych osób z przeszłości i pomieściła je w osobie terapeuty. Zachęcam do refleksji i pracy nad tym materiałem - może uda się Pani przełamać pewien wyuczony schemat w relacji z ważnymi osobami w swoim życiu. pozdrawiam

Mgr Teresa Ziętak-Kajka Ziętak-Kajka Psychologia, Warszawa

24 poziom zaufania

Witam,
warto wrócić do początku terapii, wspólnie z terapeutą zastanowić się nad celami terapii, możliwościami ich osiągnięcia. Proszę zastanowić się , po czym Pani pozna, że przychodzenie na terapię Pani pomaga, czego oczekuje ze strony terapeuty. Jeśli nie czuje się Pani rozumiana, a Pani problemy są umniejszane - wskazane jest, by Pani powiedziała o tym terapeucie, w przeciwnym razie może pogarszać się Pani samopoczucie i niepotrzebnie straci Pani czas.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Przerwa w terapii depresji nerwicowej – odpowiada Mgr Agnieszka Jagielak
Czy powinnam całkowicie zrezygnować z terapii? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak przetrwać kryzys na terapii? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak radzić sobie z zaburzeniami behawioralnymi? – odpowiada Mgr Beata Kot
Zaburzenia osobowości a terapia egzystencjalna – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Co zrobić aby terapia była skuteczna? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Seksualność a terapia psychologiczna – odpowiada Dr n. med. Justyna Holka-Pokorska
Zaburzenia adaptacyjne i uczucie braku akceptacji podczas terapii – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Leczenie psychiatryczne po śmierci ojca – odpowiada Mgr Małgorzata Oktawiec
Depresja a terapia psychodynamiczna – odpowiada Mgr Anna Bernatowska

Zaburzenia odżywiania i depresja po terapii psychiatrycznej

artykuły

Opór w psychoterapii - charakterystyka, przykłady, przyczyny obiekcji, praca w pacjentem

Psychoterapia online

Rehabilitacja dzieci z autyzmem

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła