Autoagresja u dziecka - jak sobie poradzić?

Witam. Sprawa nie dotyczy mnie, chodzi o synka mojej koleżanki. Syn koleżanki ma 16 miesiecy i od pewnego czasu wali główką w podłogę, ścianę w drzwi, gryzie bramkę, rzuca zabawkami, w ogóle do wszystkiego podchodzi bardzo nerwowo, szarpie, popycha. Na nic się zdają prośby mojej koleżanki, aby się uspokoił. Gdy ona mu czegoś zabroni, zaczyna się bić, walić główką w co popadnie. Dziwią mnie bardzo jego zachowania, np. biega po mieszkaniu, krzyczy i przy tym bardzo wymachuje rączkami, przybiera dziwne pozy. Sama mam dwie córki (33 miesiące i 19 miesięcy) i one nigdy się tak nie zachowywały. Bardzo często spotykam się z koleżanką, obserwuję jej syna, jego zachowania. Nie chce się dzielić zabawkami, wyrywa, bo akurat on w tym momencie chce mieć tę zabawkę. Wiem, że niektóre objawy, które opisałam, są normalne dla dzieci w tym wieku, po prostu mają okres buntu, a każde dziecko reaguje inaczej i takie dzieci nie potrafią jeszcze wyrazić swych emocji, ale martwią mnie jeszcze inne jego zachowania.

Nie potrafi się bawić zabawkami, nie potrafi się skoncentrować, niczym nie może się zająć na dłużej, np. wczoraj włączyłam muzykę, bo moje dziewczynki lubią tańczyć, po czym on, gdy usłyszał muzykę, znieruchomiał jakby się przestraszył, następnie zaczął powoli się cofać, chwila ciszy i ruszył z impetem znów, wymachując rączkami. Obie byłyśmy zdziwione. A tak na marginesie chciałam dodać, że syn koleżanki od urodzenia nie przespał ani jednej nocy, budzi się kilka razy w nocy i to z takim płaczem, jakby go ktoś ze skóry obdzierał. Ona jest już wykończona i kończy się na tym, że śpi z rodzicami w łóżku, a gdy ma popołudniową drzemkę, za każdym razem jak się obudzi, to płacze. Wiem, bo często jestem tego świadkiem. Jeśli chodzi o karmienie, od 2 miesięcy w ogóle nie przyjmuje mleka, po prostu nie chce go pić. Wapń mały otrzymuje jedynie z jogurtów. Dodam, że je bardzo dużo słodyczy, właściwie to jego priorytet w diecie.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia ADHD Psychologia

Niepokojąca autoagresja u dziecka

Witam, mój syn ma 31 miesięcy. Dużo mówi składa zdania wielokrotnie złożone bawi się chętnie z dziećmi lubi się przytulić całować reaguje na swoje imię i potrafi się przedstawić. Niepokoi mnie u synka autoagresja gdy mu się coś nie uda uderza się głową o podłogę potrafi nazwać kolory ale ich nie rozpoznaje. Ostatnio również nie pozwala się badać u lekarza ani obciąć włosów u fryzjera co wcześniej nie było problemem. Proszę powiedzieć czy mam się czym martwić. Pozdrawiam,

KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Pediatria Psychologia Problemy wychowawcze Dziecko Rozwój dziecka

Mgr Katarzyna Schilf Pedagog, Łódź

56 poziom zaufania

Witam, to iż nie pozwala obciąć włosów i zbadać się jest dość częste u dzieci w tym wieku, nie powinno martwić.Co do uderzania, warto jest obserwować, dzieci czasami w taki sposób reagują, ważne by nie reagować zbyt impulsywnie i nie wzmacniać mu tego zachowania poprzez nadmiarowa własna reakcję(np lecę z krzykiem do dziecka, co ty robisz...). Proszę jeszcze trochę czasu poobserwować, takie zachowanie powinno ustąpić z czasem, jeśli nie przejdzie doradzam konsultacje z psychologiem dziecięcym.Pozdrawiam serdecznie

Mgr Kamil Tarnawski Psychoterapia, Kraków

60 poziom zaufania

Szanowna Pani, pani syn buntuje się i próbuje granic. Jest to związane z wiekiem rozwojowym i nie świadczy o jakimś zaburzeniu. Ważniejszą kwestią jest to, jak Pani reaguje w takich sytuacjach i czy czuje się Pani silna jako matka. Dzieci są najczulszym wskaźnikiem tego, co dzieje się w rodzinie. Jak rodzice są zdrowi i szczęśliwi, to i dzieci są zdrowe i radosne. Jeśli coś złego dzieje się w domu, to zwykle pierwsze reagują dzieci. Zalecam Pani skorzystanie z konsultacji u psychoterapeuty najlepiej pracującego w podejściu Metasystemowym. Adresy gabinetów blisko miejsca Pani zamieszkania odnajdzie Pani na stronie: www.pocieszka.pl

Pozdrawiam,
Kamil Tarnawski
psychoterapeuta rekomendowany przez
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Niepełne oddechy, szybkie męczenie się u 14-latki – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Niechęć do jedzenia u 6-latka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Problemy wychowawcze związane z 4-letnim dzieckiem – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Autoagresja u 18-miesięcznego dziecka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Problem z częstym oddawaniem moczu u 23-latki – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Obgryzanie warg a możliwe choroby – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Agresywne zachowania 4-letniego dziecka – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Co może być przyczyną zimnych stóp i dłoni? – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Odporność na leczenie nerwicy lękowej wegetatywnej – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Brak orgazmu a przyjmowanie Asertin – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski

artykuły

Nowotworze znikaj - na zawsze!

Zrozumie mnie tylko inny ojciec, który dla swojego

Agresja impulsywna

Filip ma 5 lat. Kilka miesięcy temu zdiagnozowano

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

Agnieszka Borek Pediatria, Terespol

umów wizytę

lekarz Janina Stefania Kurcewicz Pediatria, Chełm

umów wizytę

Lek. Grzegorz Broniowski Pediatria, Warszawa

umów wizytę

Dr n. med. Bogusław Sakson Pediatria, Bydgoszcz

umów wizytę

Autoagresja u 18-miesięcznego dziecka

Witam serdecznie. Mam pytanie. Mój 18- to miesięczny synek podczas gdy coś mu nie wychodzi bądź jest troszkę zły uderza się rączkami w twarz albo szarpie się za włosy. Jak reagować na takie zachowania, czym to jest spowodowane?

MĘŻCZYZNA, 33 LAT ponad rok temu

Agresja Pediatria Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Wita. Trudno powiedziec czym to jest spowodowane. W takich momentach odżegnywać go od bicia, delikatnie zabierać rączki, odwracać uwagę, można też mówić, że nie wolno.

Mgr Anna Suligowska Psycholog, Gdynia

56 poziom zaufania

Witam Pana
Jak my dorośli jesteśmy na coś żli to mówimy a dziecko z racji tego że nie jest w stanie opowiedzieć tego co go złości, często macha rękoma, szarpie np z włosy. To taka forma wyrażania złości czy też innych uczuć przez dziecko. Pyta Pan jak reagować, jeżeli dziecko wyszarpuje sobie włosy albo uderza rączkami w twarz to proponuje spróbowac odwrócić jego uwagę, dobrze działa też przytulenie takiego dziecka, wtedy czuje się ono bezpiecznie i nie będzie mialo potrzeby robienia sobie krzywdy.
pozdrawiam
Anna Suligowska

mgr Małgorzata Danielewicz Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam serdecznie. Agresja i autoagresja u dziecka w tym wieku jest czymś normalnym. Synek adekwatnie wyraża złość, ponieważ potrafi to zrobić jedynie poprzez działanie np. uderzanie, czy szarpanie. To jak kształtujemy wyrażanie złości zależy od wielu czynników tj. nasza własna kontrola złości, reakcja na złość dziecka i ważny w tym wieku trening czystości, który ma nauczyć dziecko kontroli nad swoją popędowością, czyli m.in. agresywnością. To co mogłabym poradzić w tym momencie to spokojna reakcja, nazywanie dziecku uczuć tj. mówienie "złościsz się", pomimo, że dziecko jeszcze nie mówi, pomieszczanie uczucia w słowach np. zachęcanie, żeby pokazał jak się złość np. zacisnął piąstki i krzyknął jak się złości. Chodzi o to żeby uczucie zamknął w okrzyku, czy w Państwa słowach. Ciekawa też jestem jak jest z tymi pieluchami, czy zauważają Państwo, że dziecko jest już świadome, że wydala. Jeśli tak można w formie zabawy i bez nerwów zaproponować mu załatwianie się do nocniczka, zakładanie majteczek. Ta niby fizjologiczna funkcja jest bardzo istotna w procesie kontroli złości u dzieci. Życzę więc spokoju i wytrwałości. Sądzę, że Państwa życzliwa postawa pozwoli małemu z sukcesem pokonać kolejny etap w rozwoju. Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Proszę próbować różnych sposobów i obserwować, które przynoszą odpowiedni skutek. Warto, żeby rodzic był przy dziecku, w sytuacji, w której robi ono coś nowego. Rodzic może pokazać dziecku jak się bawić, razem coś układać. I cały czas mówić do niego i instruować. Chronić przed uderzeniami i odwracać uwagę. Mówić np: rozumiem cię, też się złoszczę, gdy mi coś nie wyjdzie. Jednak po chwili próbuję jeszcze raz. Chodź pomogę ci dosunąć klocek. Warto zauważyć z czym konkretnie gorzej radzi sobie dziecko. I ćwiczyć po kilkanaście razy nabycie nowej sprawności. Chwalić po poprawnym wykonaniu zadania. Pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Podobne zachowania zdarzają się w tym wieku także u normalnie, typowo rozwijających się dzieci. Wynikają z tego, że malec nie do końca rozumie, co czuje i nie potrafi poradzić sobie z tymi emocjami. Szczególnie złość jest emocją, która wiąże się z energią (adrenaliną) i napięciem, które niejako potrzebuje rozładowania. Maluszek nie wie tego jeszcze i znajduje najprostsze ujście dla emocji. Warto pokazywać mu akceptowalne zachowania i sposoby rozładowywania emocji, przy jednoczesnym jasnym nazywaniu ich (np.: "tak, czujesz się zły, bo nie pozwoliłam Ci.."). Na pewno nie warto takim zachowaniom ulegać, ani okazywać przesadnego przejęcia, bo może to podobne zachowania wzmocnić (skoro przynoszą efekt).