Witam.
Proszę przyjąć moje wyrazy współczucia.
Jako młoda kobieta ma Pani za sobą bardzo bolesne doświadczenia związane z cierpieniem i umieraniem taty. Sądzę, że jest za wcześnie aby mówić o nerwicy. Żałoba po śmierci tak bliskiej osoby może trwać długo. Teoretycznie około roku ale to sprawa bardzo indywidualna i zależy od kilku czynników. Proszę rozważyć konsultację u psychologa (leki mogą jedynie pomóc w poprawie samopoczucia ale nie pomogą poradzić sobie z tym, co Pani doświadczyła). Sądzę, że pomocne byłoby wsparcie psychologiczne i możliwość rozmawiania o swoich przeżyciach z drugim człowiekiem. Może Pani również nie chcieć o tym rozmawiać - to też ok, proszę być uważną na swoje potrzeby w tej sprawie. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi - jeśli w danym momencie ma Pani potrzebę rozmawiania i wyrażania emocji proszę to robić, jeśli czuje Pani, że już za dużo należy przerwać. Dobry psycholog z pewnością pomoże Pani przejść ten trudny okres. Proszę pamiętać, że żałoba jest naturalnym procesem wracania do równowagi po stracie kogoś bliskiego. Zadaniem specjalisty nie jest poprawianie samopoczucia tylko pomoc Pani w naturalnym przeżyciu żałoby.
Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Jest Pani w trudnym okresie. Prawdopodobnie dopiero teraz przeżywa Pani wszystkie emocje, na które wcześniej nie mogła sobie Pani pozwolić "bo musiała być silna, żeby zaopiekować się tatą". Z jednej strony to zrozumiałe, z drugiej warto by Pani o siebie zadbała. Kilka spotkań z psychologiem, wsparcie rodziny, być może odciążenie z jakiś obowiązków na rzecz czego, co pomogłoby Pani odpocząć, zaangażowanie się w coś, co sprawi Pani przyjemność, pomoże na nowo odnaleźć siebie i pogodzić się z tym, co się stało, przeżyć emocje i pozwolić im odejść.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Od początku wybuchu wojny w Ukrainie do Polski prz
Tracą wszystko w obliczu wojny w Ukrainie - najbli
Święta Bożego Narodzenia dla osób w żałobie mogą b
