Witam Panią,
Jeżeli synek był diagnozowany i wykluczono spectrum autyzmu, to nie sądzę aby była konieczność dalszej diagnozy. Zespół Aspergera to szereg istotnych zmian w zachowaniu, rozwoju i integracji sensorycznej. Charakterystyczne stereotypie i niezgrabność ruchowa i manualna. Wrażenie, że dziecko zdaje się być małym profesorem w jednej dziedzinie, a z innymi sobie nie radzi. Potocznie dzieci z aspergerem uważane są w otoczeniu za niegrzeczne, ponieważ mają trudności z akceptacją zmian i rozumieniem np: ironii czy sarkazmu, co utrudnia im społeczne funkcjonowanie. Ponadto wydają się nie skoncentrowane, dlatego szereg ogólnych poleceń nie trafia do nich. Ale nie mają już problemu z usłyszeniem i skupieniem się na komunikacie skierowanym bezpośrednio do nich.
Jeżeli ma Pani jakiekolwiek obawy, zachęcam do skontaktowania się ze specjalistą zajmującym się w praktyce rehabilitacją dzieci z aspergerem. Uważam jednak, że brak kontaktu wzrokowego z rozmówcą, to nie jest wystarczający sygnał aby się martwić. To jeden z niepokojących objawów, ale nie jedyny. Z patrzeniem na rozmówcę wiąże się także brak komfortu, w przypadku dzieci nieśmiałych. Być może to jest powód, dla którego synek rozmawiając, nie patrzy w oczy swemu rozmówcy?
Tym bardziej, że napisała Pani, że synek jest "kontaktowym" dzieckiem. Być może zwyczajnie wybiera sobie osoby, z którymi dobrze się czuje, a z tym, które wzbudzają w nim dyskomfort psychiczny, traktuje nieco chłodniej. Ma do tego prawo.
Pozdrawiam
