W Pana przypadku wizyta u terapeuty rzeczywiście byłaby wskazana. Ale mam nadzieję, że kilka uwag moich również będzie Panu pomocne do tego czasu. Istotą nieśmiałości jest lęk przed oceną zwany także lekiem społecznym. Mogły na nią wpłynąć np. wygórowane oczekiwania rodziców lub nauczycieli, brak wystarczających kontaktów z rówieśnikami lub przykre wspomnienia związane z odrzuceniem lub ośmieszeniem. Siła nieśmiałości jest zależna od tego, jak mocno jesteśmy przekonani o skuteczności środka, który zostaje podjęty, aby zrealizować jakiś cel w życiu. Trenując sztuki walki, być może dostrzegł Pan różnicę w myślach i emocjach, zanim dobrał i skutecznie zastosował Pan jakiś cios - oczywiście zgodny z zasadami sztuki walki. Zanim skorzysta Pan z psychoterapii, proszę spróbować przez pewien czas obserwować swój umysł i serce podczas treningów. Co Pan czuł i myślał, zanim zastosował Pan jakąś taktykę, która potem okazała się skuteczna lub nieskuteczna. Jakie były wtedy różnice w umyśle, sercu, ciele, gdy Pan zwyciężył lub jeszcze nie tym razem? Potem proszę właśnie tak spojrzeć na konkretne sprawy poza treningiem, których Pan się boi i tak je przemyśleć. Jestem przekonany, że ludzkie życie to nieustanny trening, a sukcesy sportowe na macie lub ringu, których Panu życzę, wkrótce staną się również sukcesami w całym Pana fajnym i ciekawym życiu - oczywiście również zgodnie z kodeksem honorowym. Życzę zatem Odwagi i trzymam za Pana kciuki:)
