Brak akceptacji siebie i wiary we własne sukcesy

Sabotuję własne sukcesy! Nie wiem, dlaczego tak się zachowuję! Proszę pomóc mi to zrozumieć! W Jedliczach nic chodziłam na zajęcia z lenistwa. Teraz tego bardzo żałuję! Jestem sama sobie największą przeszkodą! I tak się zamyka to koło: nie wierzę w siebie, nic nie robię, jeszcze bardziej nie wierzę w siebie. Lęk mój wzbudzają dyżury kuchenne. Jak sobie nie dam na nich rady, wyrzucą mnie z ośrodka. Rozmawiam z terapeutami, jednak pisanie tutaj uważam za świetne uzupełnienie terapii. Dziękuję!

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia

Mgr Elżbieta Filipowicz Psycholog, Katowice

11 poziom zaufania

Witaj
Aby dać odpowiedź na Pani pytanie, należy rozwazyć skąd może brać się "sabotowanie własnych sukcesów". Przyczyn może być wiele np. niewiara w to, że możne Pani osiągnąć sukces, lęk przed reakcją innych, lęk przed oceną, obawa przed nowymi obowiązkami...
Poczucie kompetencji i związane z nim poczucie własnej wartości buduje się od najwcześniejszych lat. Przykładem jest małe dziecko, które nabywa z dnia na dzień nowe umiejętności i sprawdza je w różnych sytuacjach. Takie dziecko jest często nieugięte w dążeniu do swoich celów. Jednak to czy uzna swoje nowe umiejętności za "fajne" zależy nie tylko od własnego uporu, czy osiągnięcia porządanego efektu, ale również od reakcji osób znaczących- rodziców,opiekunów, a w późniejszym czasie rówieśników, nauczycieli, partnera. W momencie gdy brakuje mu wsparcia, akceptacji, czuje że jego "małe" cele są dewaluowane, jest krytykowane/wyśmiewane przez ważne osoby lub poprostu nie podejmuje aktywności w związku z lękiem przed zmianami, dziecko zaprzestaje dotychczasowych działań. Zastanawiam się na ile Pani brak wiary w siebie i "nic nie robienie" może mieć związek z doświadczeniami W Pani życiu, które nie były motywujące do działania. Nieco inną kwestią jest postrzeganie sukcesów i porażek. Czy myśli Pani o sukcesach jako własnych tj. zależnych od Pani umiejętności i kompetencji. I jak myśli o potencjalnych porażkach- czy wpływają mobilizująco (nie udało się bo..., więc to zmienię i się uda), czy można się z nich uczyć/wziąć coś dla siebie, czy przeciwnie-działają demotywująco,pojawia się poczucie, że nic nie potrafię/nigdy mi się nie uda.
Wspomniała Pani, że rozmawia z terapeutami-jest to dobry początek na nawiązywanie relacji, w których poczuje się Pani wspierana i możliwe stanie się przeżycie doświadczeń, na których można zbudować poczucie kompetencji. Rozmowy z osobami zaufanymi pozwolą przyjrzeć się porażkom i destruktywnym działaniom, odpowiedzieć na dręczące Panią pytania- "dlaczego taka jestem" oraz nabrać dystansu do popełnianych błędów i tym samym zmienić postrzeganie siebie jako "największej przeszkody" .
Pozdrawiam

Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA Psychologia, Warszawa

62 poziom zaufania

Zachęcam do szczerej rozmowy z terapeutami w ośrodku, w którym Pani przebywa. Być może pomoc leży bliżej niż się Pani spodziewa :)

Mgr Michał Świeboda Psychoterapeuta, Poznań

16 poziom zaufania

Sabotowanie własnych sukcesów często bierze się z braku wdzięczności. W dużej mierze może to dotyczyć wdzięczności kierowanej ku swoim rodzicom. Trudno spełniać się w życiu i rozwijać gdy nie oddajemy pewnego szacunku rodzicom za to co dla nas zrobili - od nich dostaliśmy w prezencie nasze życie. Nie zrobimy dużego użytku z prezentu, jeśli nie mamy szacunku i wdzięczności do osoby, która nam go podarowała.

To jedynie jedna z wielu hipotez do rozpatrzenia przez Panią.

Również zachęcam do korzystania z pomocy terapeutów w ośrodku i dzielenie się z nimi swoimi trudnościami.

Pozdrawiam
Michał Świeboda

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak wiary we własne możliwości u partnera – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Brak własnej akceptacji – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Brak pewności siebie, wiary w własne możliwości oraz odwagi – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Brak wiary we własne możliwości – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Niska samoocena, brak wiary w siebie - jak sobie poradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Skąd bierze się brak wiary w siebie? – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Jak można pracować nad brakiem wiary we własne możliwości? – odpowiada Mgr Marta Patoka
Brak pewności siebie u 13-latka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Brak pewności siebie i życie w stresie – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Niskie poczucie wartości i lęk przed byciem sobą – odpowiada Mgr Justyna Kała

artykuły

Syndrom oszusta - na czym polega i jak sobie z nim radzić?

Syndrom oszusta to silne przekonanie, że sukcesy z

22 sposoby na lepsze życie według cenionego psychologa i psychoterapeuty

Spłacone długi wdzięczności to jedna z dróg osiągn

Depresja po utracie pracy

Utrata pracy dla wielu osób jest doświadczeniem bo

Brak akceptacji siebie

Witam mam już 18 lat. Mój polega na tym że ogóle się nie aakceptuje kiedy spoglądam w lustro widzie siebie za grubą jestem osobą szczupłą waże 48 kg. W Internecie przeglądam fotki chudych dziewcząt a gdy spojrze na swoje zdjęcie z odsłoniętym brzuchem płakać mi się chce a na dodatek chce jeszcze schudnąć!! Na dodatek mam okrągłe plecy i nie zbyt sobie radze zaakceptowaniem mojego ciała. Czy przyda mi się wyzyta psychologa?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

,Witaj,
niewątpliwie taka wizyta jest Ci potrzebna,gdyż kłopot z samoakceptacją zawsze polega na tym,że widzi się siebie gorszą a więc uruchamiasz wtedy albo postawę pretensji do wszystkich innych/włącznie z agresją,złością/,albo pogrążasz się w bezsilności i tym samym zmniejszasz swoje siły i szanse na radośc z życia.Jesteś jeszcze młoda,więc szkoda brnąc w slepą uliczkę.
Serdecznie zachęcam.

Mgr Agnieszka Glica Psycholog, Katowice

55 poziom zaufania

Witam, psychoterapia to dobra droga by poznać siebie, poszukać odpowiedzi "dlaczego tak trudno mi zaakceptować siebie", to nauka doceniania siebie i odkrywania swoich możliwości. Nie wiem ile masz wzrostu, jednak twoja waga jest bardzo niska, kiedy piszesz o chęci schudnięcia, to jest niepokojąca myśl charakterystyczna dla anoreksji, która jest chorobą niszczącą ciało i emocjonalnie ukierunkowaną na ciągle niezadowolenie z siebie oraz swojego wygląd bez względu na wagę . Praca psychoterapeutyczna wpływa też na ciało, psychoterapeuci niejednokrotnie obserwują w gabinecie, jak zmienia się sylwetka klientów, jak w trakcie procesy terapeutycznego prostują się, chodzą pewniej, pięknieją. Ciało i psychika nawzajem na siebie wpływają. Powodznia

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak zwiększyć akceptację swojego ciała i wagi? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Akceptacja siebie po urodzeniu dziecka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Brak akceptacji swojego wyglądu – odpowiada Piotr Bochański
Jak schudnąć i zaakceptować siebie? – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Jak zaakceptować brak zdolności językowych? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Brak akceptacji siebie i uczucie braku atrakcyjności – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Nadwaga i brak wiary w siebie – odpowiada Agata Zmorkowska
Brak akceptacji siebie i otoczenia - jak wrócić do siebie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Akceptacja partnera – odpowiada Paulina Witek
Niska samoocena i brak akceptacji własnego wyglądu – odpowiada Mgr Barbara Szalacha

artykuły

Ola ma łysą głowę i wielki uśmiech. Postanowiła w końcu być sobą

Ola ma 24 lata i łysą głowę, która wzbudza zainter

Mąż zostawił ją, bo przytyła po ciążach. Schudła 30 kg, by się zemścić

Lou Bentley, 36-letnia Brytyjka, borykała się z na

Wszystkie modelki cierpią na bielactwo. Fotografka uchwyciła ich niesamowite piękno na subtelnych zdjęciach

Fotografie kobiet z bielactwem Artystka zaprosiła

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Brak wiary w siebie i rozstanie

Witam,moja sytuacja wygląda następująco.Często nie wierzę w siebie i w to,że jestem fajną dziewczyną.Dwa lata temu spotkałam fantastycznego chłopaka, z którym byłam naprawdę szczęśliwa,ale przez niedostateczną wiarę w siebie sprawiłam,że czuł się kontrolowany przeze mnie. Niedawno rozstał się ze mną,bo czuł się tłamszony i stwierdził,że nie ufa mi i wypalił się przez.Zrozumiałam swój błąd i chcę to naprawić.Jak mogę Jemu pokazać,że naprawdę pragnę naprawić wszystko i odzyskać jego zaufanie?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia Psychoterapia Rozstanie

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Obawiam się, że o "niepokazywnie" tutaj chodzi.
Jeżeli CHCE Pani zmienić SIEBIE, bo jakieś Pani aspekty zachowania / przeżywania uniemożliwiają bycie w satysfakcjonującym związku, to warto zastanowić się nad podjęciem psychoterapii.

Mgr Anga Aleksandrowicz Psychologia, Wrocław

59 poziom zaufania

Witam

wierzę, że jest Pani niełatwo wobec rozstania i myśli o tym co zdarzyło się zanim do niego doszło. To bardzo ważne, że potrafi Pani ocenić sytuację, że dostrzega Pani błędne działania i potrafi poszukiwać sposobów poradzenia sobie.
Zakochujemy się, dbamy o ten związek staramy się ze wszystkich sił... ale zaniedbujemy siebie, a związek z sobą samą jest tym, o który warto byłoby troszczyć się ze wszystkich sił. Od tego związku zaczyna się umiejętność przyjęcia i obcowania z miłością. Zachęcam Panią do zaoferowania sobie troski, dbałości i uciszenia tego surowego krytyka, który skłania do działań o których Pani wspomniała. Zachęcam do psychoterapii, do spotkania ze sobą.

pozdrawiam
A.Aleksandrowicz

https://www.facebook.com/pages/Psychoterapia-Anga-Aleksandrowicz/849652415108571?fref=ts

Mgr Anga Aleksandrowicz Psychologia, Wrocław

59 poziom zaufania

Witam
wierzę, że jest Pani niełatwo wobec rozstania i myśli o tym co zdarzyło się zanim do niego doszło. To bardzo ważne, że potrafi Pani ocenić sytuację, że dostrzega Pani błędne działania i potrafi poszukiwać sposobów poradzenia sobie.
Zakochujemy się, dbamy o ten związek staramy się ze wszystkich sił... ale zaniedbujemy siebie, a związek z sobą samą jest tym, o który warto byłoby troszczyć się ze wszystkich sił. Od tego związku zaczyna się umiejętność przyjęcia i obcowania z miłością. Zachęcam Panią do zaoferowania sobie troski, dbałości i uciszenia tego surowego krytyka, który skłania do działań o których Pani wspomniała. Zachęcam do psychoterapii, do spotkania ze sobą.

pozdrawiam
A.Aleksandrowicz

https://www.facebook.com/pages/Psychoterapia-Anga-Aleksandrowicz/849652415108571?fref=ts