Dzień dobry.
Jeśli uważa Pani, że obecny stan permanentnej zazdrości wobec męża Pani przeszkadza, nie ma żadnych powodów, by nie skorzystać przynajmniej z konsultacji psychologicznej. Nie do końca rozumiem natomiast stwierdzenie, że mąż Pani "zabronił". Jest Pani, jak rozumiem, dorosłą i niezależną osobą, która może podejmować decyzje w swojej sprawie, toteż "zabranianie" wizyty u psychologa jest możliwe tylko wtedy, kiedy ma Pani na to "zabranianie" wewnętrzną zgodę.
Pozdrawiam.
W tej sytuacji konsultacja psychologiczna może się okazać konieczna. Chorobliwa zazdrość często wynika z zaniżonej samooceny, poczucia bezpieczeństwa i wartości. Jej przepracowanie pozwala nie tylko na bardziej satysfakcjonującą relację, jak i lepsze samopoczucie i poczucie wartości.
Tkwicie w toksycznej relacji, która - jeżeli nie zostanie przerwana i zmieniona - wymęczy Was i doprowadzi do nieoczekiwanych rezultatów (z zakończeniem małżeństwa włącznie). Jeżeli jest Pani sfrustrowana swoją własną zazdrością, to znaczy że należy coś z nią ewidentnie zrobić. Zazwyczaj taka chorobliwa zazdrość wynika z problemów z pewnością siebie i samooceną - praca nad tymi elementami może skutecznie pomóc zachować spokój w związku.
To, że mąż nie chce pani pozwolić na terapię może wynikać również z jego własnej zaniżonej samooceny, którą podbudowuje sobie widząc że pani jest zazdrosna. Warto by było, aby mąż również skonsultował się ze specjalistą. Budowanie bowiem swojej pewności siebie, zaufania do partnera i bezpieczeństwa w związku jedynie na okazywaniu zazdrości jest jak bańka mydlana - prędzej czy później pęknie i zacznie się ból i zgrzytanie zębów. Polecam sobie zaoszczędzić tej ostateczności i już teraz zgłosić się do psychologa. Pozdrawiam.
Najlepiej jak by Państwo oboje udali się do psychologa -seksuologa i rozgraniczyli obawy związane z zaufaniem od naturalnych odruchów biologicznych (np. co nas podnieca).
Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
