Co robić z zaniżonym poczuciem własnej wartości?

Witam. Moja historia bedzie dluga ale musze wreszcie otworzyc sie i napisac co mnie tak naprawde boli. Chodzi o to, ze wsrod ludzi czuje sie jednym wielkim zerem. Nie nawidze na siebie patrze, bie nawidze swojej osoby. Od dziecka bylam osoba pulchna, po ciazy stalam sie gruba i brzydze sie soba. Wstydze sie siebie przed swoim wlasnym mezem, w przyszlosci mam mysli ze moja ukochana coreczka ktora ma teraz 2 latka tez sie bedzie za mnie wstydzila. Dodam ze choruje na epilepsje. Jestem gorsza od innych ludzi, przynajmniej tak mi sie wydaje, mysle czasem ze lepiej by bylo gdyby moja coreczka miala lepsza matke niz ja. Mam 28 lat, jestem 2 lata po slubie a moj maz mi powiedzial ze rodzice go ożenili bo.on tego slubu nie chcial...ja wtedy juz bylam w ciazy. Ciaza moja byla zagrozona, przy tym cukrzyca ciazowa. Ale na szczescie sie wszystko dobrze skonczylo. Na swoich rodzicow nie moge liczyc bo sa alkoholikami, mam tylko jedna babcie ktora sama nie ma za wesolo w zyciu. Mieszkam z tesciami. Czuje sie bardzo samotna, a gdy podejmuje probe rozmowy z mężem ten mnie wysmiewa i jest po rozmowie. Co robic, gdzie szukac pomocy?
KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Czy możemy się pozbyć kompleksów?

Szanowna Pani,
poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie

0

Witam serdecznie
Zachęcam do skorzystania z psychoterapii indywidualnej lub grupowej. Może jakaś grupa DDA jest w pobliżu?
Jeśli woli Pani terapię on-line to zapraszam do kontaktu.
2-latki bywają czasem trudne, bo to okres buntu, więc zachęcam do szczególnej troski o samą siebie. A córeczka nauczy się od Pani troski o siebie :)
Pozdrawiam
Łucja Fitchman

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty