Co zrobić, żeby otworzyć się przed terapeutą?

Witam. Chodze na psychoterapie, ale mam problem nie umie sie otworzyc przed terapeuta tak jak np. Przed przyjaciolka z ktora potrafie porozmawiac doslownie na kazdy temat. wszystko trzymie w sobie, nawet gdybym cos chciala powiedziec to nie wydusze tego z siebie, wiem tez ze terapeuta stara sie jak moze i ciagnie mnie za jezyk jak tylko potrafi. Psychoterapie mam z innego powodu, ale co bym mogla zrobic z mojej strony zeby sie otworzyc ? Pozdrawiam.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Psychoterapia indywidualna Psychoterapia

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Myślę, że terapeuta po prostu nie jest dopasowany do Pani oczekiwań lub powstałą blokada mentalna przed postacią "specjalisty". Proszę z nim o tym porozmawiać.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
-------------------------
ZAPRASZAM NA
http://psychopedagog.eu
PSYCHOBLOG SPOŁECZNY
http://psychopedagog.eu/blog/
POLUB NAS NA FACEBOOK'u
http://facebook.com/psychopedagogeu

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Relacja terapeutyczną, zbudowanie zaufania często wymaga czasu małych kroków. Zachęcam do dalszej pracy nad sobą w psychoterapii, robienia małych kroków w stronę coraz większej szczerości.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Niska samoocena a chęć znalezienia swojej miłości – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Sposoby radzenia sobie z osobowością typu borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Wpływ depresji na funkcje mózgu – odpowiada Lek. Jerzy Bajko
Podłoże psychiczne dolegliwości żołądkowych i bólu głowy – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Osoba z diagnozą F20 a zaburzenia nastroju – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Mówienie do siebie a zaburzenia psychiczne – odpowiada Lek. specjalista psychiatra, Alina Nowicka
Wspólna zabawa z 7-latką – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
Odstawienie preparatu Lexapro – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Marihuana przy tabletkach Lerivon na depresję – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Depresja i agresja do żony – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski

artykuły

Rak szyjki macicy nie poczeka aż skończysz 25 lat. Profilaktyka może uratować ci życie

U 25-letniej Amy Anderson z Gateshead zdiagnozowan

Pokazała swój wypis ze szpitala. "A mówią, że lekarze nie mają empatii"

Na profilu w mediach społecznościowych Platformy K

Depresja po miłości. Co roku 1200 Polaków chce się zabić po rozstaniu

Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p

Co zrobić, by otworzyć się na świat?

Witam. Jestem studentką i mam 20 lat. Obawiam się o swój stan od dawna. Rozwiązałam test i miałam 9 odpowiedzi c lub d. Jestem osobą zamkniętą w sobie. Nie potrafię mówić o sobie i o swoich uczuciach. Nie potrafię nawet rozmawiać sensownie z ludźmi. Na jakiekolwiek pytania odpowiadam krótko i zwięźle. W towarzystwie rodziny nigdy nie zabieram głosu. Zastanawiałam się nieraz, z czego to się wzięło? Myślę, że zaczęło się od małego dziecka. Mam starszą siostrę. Pewna siebie, zawsze wśród znajomych była górą. Mnie obrażała i śmiała się, jak to dzieci, żeby być "fajniejsza", jednak ja nie umiałam sobie z tym poradzić. Płakałam w ciszy, nikomu nic nie mówiąc.

Drugim powodem jest chyba nieudany związek. Byłam z chłopakiem 2,5 roku. Jednak już wtedy nie potrafiłam normalnie funkcjonować. Starałam się jak mogłam. To był bardzo dobry człowiek. Jednak po jakimś czasie zaczęło dochodzić do kłótni i rozstań... wracaliśmy do siebie niejednokrotnie. Rok temu rozstaliśmy się na stałe. Praktycznie od razu poznałam nowego chłopaka i stłumiłam uczucia do poprzedniego. Wtedy nawet nie zapłakałam po rozstaniu. Jakiś miesiąc temu strasznie zaczęłam o nim myśleć i płakać po nocach. Nie umiem tego zakończyć. Powtarzam sobie, że muszę wziąć się w garść, próbuję coś ze sobą robić, jednak nie wychodzi. Tydzień temu płakałam pół nocy, prosząc Boga o śmierć. Mam problemy z koncentracją. W głowie mam straszny bałagan. Co się ze mną stało? Jak temu zapobiec? Co zrobić, żeby się otworzyć trochę na świat? Nie byłam u lekarzy, nie wyobrażam sobie tego. Co robić? No i najważniejsze pytanie, czy to choroba?

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam!

Wspomina Pani o pewnych charakterystycznych dla siebie dyspozycjach, cechach osobowości: nieśmiałości, małomówności, choć można się zastanawiać nad objawami fobii społecznej. Osoba cierpiąca na fobię społeczną bywa nieśmiała, unika kontaktów towarzyskich z obawy przed krytyką i odrzuceniem. Czynnikiem spustowym dla fobii bywa najczęściej sytuacja publicznego poniżenia, ośmieszenia, w szczególności gdy osobą ośmieszającą jest ktoś bliski i ważny, uznawany za autorytet, np. rodzic. Trudno jednak robić podobne założenia, nie dysponując innymi objawami.

Podobnie, opis Pani związku jest dość lakoniczny. Myślę, że wydarzyło się coś istotnego, coś co uruchomiło Pani przekonania na swój temat, na temat relacji między ludźmi, mężczyzn, co spowodowało pogorszenie nastroju. Warto przyjrzeć się tej sytuacji, najlepiej razem z terapeutą lub psychologiem. Natomiast jeżeli nastrój nadal będzie ulegał pogorszeniu i pojawią się zamiary samobójcze, proszę nie zwlekać z wizytą u psychiatry. Z pomocy lekarzy tej specjalności korzysta codziennie ogromna liczba ludzi, a depresja jest chorobą jak każda inna. Leki nie zmieniają świadomości, pomagają jedynie pokonać cierpienie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nie umiem rozmawiać z innymi, obawiam się, że mnie wyśmieją - czy to zaburzenia psychiczne? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak otworzyć się przed innymi i umieć odnaleźć się w towarzystwie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy powinnam zerwać znajomość z byłym chłopakiem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak poradzić sobie z depresją po rozstaniu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mam fobię społeczną czy depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy brak wiary we własne siły trzeba leczyć? – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Co mam zrobić, żeby nie myśleć ciągle o tym, że muszę być idealna? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Dlaczego często miewam takie stany, że widzę świat bez kolorów? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Jak otworzyć się na świat i zacząć rozmawiać z innymi? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak pomóc siostrze po rozstaniu z chłopakiem? – odpowiada Lek. Bertrand Janota

artykuły

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

"Nie mam oporów przed żadną czynnością". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Za młoda na raka

''Jak usłyszysz, że masz raka to czujesz, że umier

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

Lek. Jolanta Charewicz Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Michał Morąg Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Dr n. med. Tomasz Kucmin Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Problem z terapeutką

Jestem w terapii od roku,a moja terapeutka to ciepła empatyczna osoba która bardzo mi pomogła...ale,no właśnie ale...przyznałam się,że sypiałam z kobietami i zaczęło się!!!Zaczęła ubierać się w krótkie kiecki,chociaż przez rok tego nigdy nie robiła a do tego lata po korytarzu rechając się z inną terapeutką...tego też nigdy nie było!!!Co myśleć,zaczyna mnie to zniesmaczać,ponieważ dawno mam to za sobą a ją traktuję tylko jako terapeutkę,,ale zaczynam zastanawiać się czy nie odejść z tej terapii!

KOBIETA, 40 LAT ponad rok temu

Psychoterapia indywidualna Psychoterapia

Mgr Jakub Bieniecki Psychoterapeuta, Zielona Góra

52 poziom zaufania

Proszę to wnieść na terapię i omówić z terapeutką. Jeśli coś nas złości, znaczy że ma dla nas znaczenie. Nie wiem w jakim podejściu pracuje terapeutka, ale relacja terapeutyczna ma znaczenie w wielu modalnościach terapeutycznych.

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Wszelkie wątpliwości, również związane z zachowaniem terapeutki oraz nade wszystko uczuciami, jakie to zachowanie wzbudza w Pani, należałoby wnieść na terapię i podzielić się nimi z terapeutką.

Pozdrawiam.