Czuję się źle, obawiam się, że już nie dam rady. Co robić?

Witam. Mam 14 lat i wiele problemów. W domu rodzice strasznie na mnie naciskają na naukę, chociaż nie mam złych ocen to 3 to dla nich beznadziejnie, a na koniec roku muszą mieć pasek. Jeśli chodzi o towarzystwo... mam koleżanki, ale nie potrafię się przed nimi otworzyć. Nikomu nie ufam.

Mam dość tego życia. Często płaczę z byle powodu, mam napady złości. Czasami miewam myśli samobójcze. Moja matka do wszystkiego mnie zmusza. Nie mogę nawet zrezygnować z religii, mimo że nie jestem wierząca. W szkole już też nie daję rady. Czasami czuję, że moja głowa eksploduje. Nie mam odwagi pójść z tym do kogoś. W moim miasteczku wszyscy się znają, więc jak coś się zrobi od razu wszyscy wiedzą. Mnie nie obchodzi opinia innych, ale rodziców bardziej obchodzi to od mojego zdania. Jak mówię, że źle się czuję co nie da się potwierdzić objawami widocznymi gołym okiem rodzice mi nie potrafią uwierzyć.

Nie spotykam się z przyjaciółmi. Wolę samotność. Jedyne co mnie ratuje to to, że mam komputer i mogę odejść w świat mangi i anime. To trwa już chyba od roku,  ale przy początku roku nasiliło się. Czasami obawiam się że nie dam już rady... Moje marzenia także są rujnowane. Wpierali mi cały czas, że nie mogę pójść do szkoły plastycznej, że to nie ma przyszłości. Teraz już odechciało mi się malować. Nie kończę żadnego obrazu i nawet potrafią mieć o to pretensje lub naśmiewać się.

Czasami już myślę że ja już nie żyję, że utknęłam w tej beznadziejnej codzienności i męczarniach. Właśnie dlatego jak tylko będę miała okazję nie zawaham się przeprowadzić. Ale co mogę zrobić, żeby do tamtej pory nie zwariować?

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Witam!
Twoje problemy Cię przytłaczają, ale z opisu wynika, że jesteś w tej sprawie bierna. Jeśli nie podejmujesz żadnych prób zmiany sytuacji, to inni mogą uważać, że wszystko jest w porządku.

Myślę, że warto byś wyjaśniła rodzicom, jak się czujesz i co się z Tobą dzieje. Jeśli nie będziesz potrafiła im tego powiedzieć wprost, to możesz napisać do nich list. Rodzice powinni zapewniać Ci wszystko, czego potrzebujesz, w tym uczucia i poczucie bezpieczeństwa.

Możesz także spróbować kontaktu z telefonem zaufania dla dzieci i młodzieży (116 111). Tam uzyskasz informacje na temat miejsc, gdzie możesz otrzymać pomoc psychologa. Pracują tam specjaliści, z którymi będziesz mogła porozmawiać o swojej sytuacji i otrzymać potrzebne Ci wsparcie. Jest to również możliwość znalezienia zrozumienia i pomysłów na poprawę swojej sytuacji.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty