Czy ja mogę mieć jakąś chorobę psychiczną?

Agresja i wieczne niezadowolenie Witam piszę ponieważ niewiem co ze mną sie dzieje , otóż od jakiś 3-4 lat mam problem z agresja a zwlaszcza do mojego partnera , zawsze bylam osoba nerwowa ale nigdy to nie bylo zachowania na taka skale. Wystarczy drobnostka by wyprowadzila mnie z rownowagi. Ogolnie czuje ciagly strach przed tym ze zostane sama a jednoczesnie doprowadzam sama do roztania. Z moim partnerem mamy synka 3 letniego i kocham swoja rodzine i tez niechce aby dziecko widzialo matke furiatke , nie jestem jakas patologia ( chociaz z tego co pisze moze tak to wygladac ) staram sie dbac o dom , nie zaniedbuje synka , ale od jakiegoś czasu bardzo zle sie czuje z soba , mam bardzo niskie samopoczucie brak wiary w siebie , nie cieszy mnie dosłownie nic , ciagle mam o cos pretensje . Kiedy po awanturze sama sie uspokoje odczuwam wstyd i wstret do siebie i wiem ze to co robie jest zle , poprostu mi wstyd za siebie ale w tym momemncie nie panuje nad swoimi reakcjami chociaz wiem ze to zle . Bardzo kocham swojego partnera i synka i chce miec kochajaca rodzine ale niewiem jak sobie pomoc sama , moj partner ma juz mnie dosyc i nie dziwie sie ze chce zakonczyc zwiazek . Boje sie ze moge byc powaznie chora psychicznie .

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Agresja Psychologia Psychoterapia

Depresyjne maski

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Ekspert wyjaśnia, czym są depresyjne maski. Okazuje się, że niektóre objawy wcale nie muszą świadczyć o depresji.

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

94 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Dziękuję Pani za zaufanie:)

Zacznę od wiadomości, że jest Pani świadoma swoich zachowań i to jest świetna wiadomość.
Istotnym jest by podjąć działania terapeutyczne celem pracy nad sobą pod okiem Psychologa najlepiej pracującego w paradygmacie poznawczo-behawioralnym.

Z jakiegoś powodu (widziałabym potrzebę dotarcia do źródła symptomatycznego) postrzega Pani rzeczywistość nie taką, jaka ona jest?

Samoocena, jako jeden z filarów poczucia własnej wartości odpowiada na pytanie, jak Człowiek postrzega siebie, jak siebie ocenia, jaką posiada wiedzę o sobie, czyli tzw.opinie i sadu na swój temat.
Ta niska samoocena jest przyczyną nadmiernego skupiania się na własnych ograniczeniach, słabościach i przez to wycofywanie się z aktywności, uogólnianie niepowodzeń - przez to niedocenianie/nie zauważanie swoich zalet/umiejętności/mocnych stron/zasobów.

Jestem przekonana, że nie docenia Pani, pewnie nie zauważa, że ma wiele zalet, by móc nimi dzielić się z Innymi i ze Światem.

Podsumowując, zachęcam Panią do podjęcia terapii, która postrzegam dla Pani jako niezbędną.

Jeśli miałaby Pani życzenie pracy terapeutycznej, zapraszam do kontaktu.

Z życzeniami dla Pani oraz Pani Bliskich pięknego Nowego Roku!

irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

impulsywność przejawiająca się w zachowaniach, agresja, odczuwanie złości o wysokim natężeniu, labilność emocjonalna, lęk przed odrzuceniem, jak i niskie poczucie własnej wartości może wskazywać na zaburzenia osobowości, w związku z tym, zachęcam Panią do rozważenia pomocy w formie psychoterapii, paradygmat poznawczo - behawioralny lub terapię dialektyczno -behawioralną, terapię schematów. Tak jak Pani zauważa; ..."Ogolnie czuje ciagly strach przed tym ze zostane sama a jednoczesnie doprowadzam sama do roztania". Potrzebne jest Pani wsparcie psychoterapeutyczne, ponieważ takie zachowanie destrukcyjnie wpływa na dziecko, które widzi rozzłoszczoną, wściekłą mamę i na związek. Proszę porozmawiać z partnerem, myślę, że zrozumie i będzie chciał Panią wspierać w procesie leczenia. Zaburzenia osobowości kształtują się w profilu rozwojowym każdego człowieka przez pryzmat różnych wydarzeń, dysfunkcji, przeżyć. Wskazana jest psychoterapia jako forma leczenia, pomocy.
Z wyrazami szacunku,
Bożena Waluś