Czy ja przeżywam manię?

Witam. Nie wiem czy to dobra strona do pisania akurat o chorobie dwubiegunowej, ale wchodzi raczej to w kategorię depresji. Mam 26 lat. Od kilku lat leczę się psychiatrycznie, miałam nawet kilka pobytów w szpitalu podczas których diagnozowano depresję i zaburzenia osobowośći - dokładnie osobowość chwiejną emocjonalnie.

Obecny lekarz obserwuje mnie pod kątem właśnie choroby dwubiegunowej, a nawet napomkął coś o schizoafektywnośći. Ja sama z resztą, z biegiem czasu, zaobserwowałam dwojakość swojego zaburzenia, a mianowicie, że depresja przychodzi zawsze po okresach mniejszego lub większego pobudzenia, bo takie okresy miewam i wyglądają one różne - jest nadmierna aktywność fizyczna czasami, ale bardzo często przeżywam okresy "twórczośći", kiedy to bez reszty poświęcam czas pisaniu jakiś powieśći, wierszy czy też pamiętników (mam poczucie misji, że jestem artystką i muszę tworzyć) i jest to na tyle absorbujące zajęcie, że spędza mi sen z powiek. Kiedy okres pobudzenia mija dostrzegam absurdalność swoich poczynań.

W okresach takiego pobudzenia mam zaburzenia snu, czasami wystarczy kilka godzin snu, czasami nie śpię w ogóle. Jestem wtedy drażliwa, szukam zaczepki, powoduję kłótnie. Przeżywam uczucia błogości i miłości do ludzi aż do momentu kiedy węsze spiski wszystkich ludzi w stosunku do mojej osoby, przez co niejednokrotnie traciłam pracę. Zdarzało mi się być na tyle agresywną, że np. w szpitalu stosowano unieruchomienie poprzez pasy. Kilkakrotnie zdażyło mi się słyszeć głosy i mieć omamy różnego rodzaju. Natomiast teorie spisków toważyszą mi bardzo często przez co nie mogę być regularnie aktywna zawodowo. Wspomnę też, że takie okresy utrzymują się u mnie obecnie niedługo, około 2 tygodni, ale nieleczone mogą trwać długo - najdłuższy okres jaki odnotowałam trwał rok czasu. Po okresie pobudzenia następuje klasyczna depresja, nie ominęły mnie też próby samobójcze. Obecnie jestem na stabilizatorze nastroju i widzę efekt.

Wiem, że do słusznej diagnozy potrzeba cierpliwości, dziwi mnie jednak, że po 4 pobytach w szpitalu (w tym jednym trawjącym 8 tygodni) lekarze nie bali pod uwagę możliwości takiego zaburzenia. Choroba dwubiegunowa występuje w mojej rodzinie, chorowała już nie żyjąca mama i choruje rodzona siostra (ma ChAD i borderline). Mam pełne zaufanie do swojego lekarza, ale jestem ciekawa opinii innych specjalistów. Będe wdzięczna za odpowiedź.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychiatria Zdrowie psychiczne

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie.

Postawienie diagnozy jest możliwe wyłącznie na podstawie dokładnego wywiadu chorobowego, rodzinnego oraz osobistego badania stanu psychicznego. Krótki opis użytkownika nie może być traktowany jako podstawa rozpoznania. Przy wielokrotnych hospitalizacjach psychiatrycznych i wykonywanych badaniach dodatkowych konieczny jest również wgląd w dokumentację medyczną.

Opierając się jedynie na Pani opisie, rozważyłabym możliwość, że podstawowym problemem są zaburzenia osobowości, najprawdopodobniej typu borderline. Osobowość typu borderline jest postrzegana przez wielu badaczy i klinicystów jako zaburzenie ze spektrum choroby dwubiegunowej, a towarzysząca jej zmienność nastroju, impulsywność, epizody przypominające stany psychotyczne - mogą być powodem pomyłek diagnostycznych.

Zaburzenia osobowości nie wykluczają istnienia innych zaburzeń lub choroby psychicznej. Stąd np. w amerykańskiej klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM-IV) wyróżnia się kilka osi zaburzeń, oceniając nie tylko obecność danego zaburzenia lub choroby, ale i zaburzeń osobowości, chorób somatycznych, obciążenia stresem oraz ogólnego poziomu funkcjonowania.

Zaburzeniom osobowości typu borderline może towarzyszyć choroba afektywna dwubiegunowa. Uważa się, że diagnoza choroby afektywnej dwubiegunowej lub dystymii należy do najczęstszych zaburzeń psychicznych współwystepujących z BPD. Niektórzy badacze, jak np. Akiskal, uważają, że BPD należy do spektrum choroby dwubiegunowej. Dla rozpoznania CHAD wystarczy jeden epizod maniakalny.

Pani opis może wskazywać na występowanie epizodów hypomaniakalnych, maniakalnych lub mieszanych, zwłaszcza, jeśli zaburzenia nastroju utrzymują się przez co najmniej 2 tygodnie.

W zaburzeniu osobowości typu borderline mogą pojawiać się np. w odpowiedzi na stres krótkotrwałe stany psychotyczne (z omamami i urojeniami) i nie muszą implikować dodatkowego rozpoznania. Nie wiem natomiast, co rozumie Pani przez "teorie spiskowe". W ostrej manii mogą wystepowac tego typu objawy, jeśli np. otoczenie chce powstrzynywać chorego przed realizacją jego pomysłów - wówczas jest to objaw zgodny z nastrojem w przebiegu manii psychotycznej. Utrzymujące się stale przekonania o treściach prześladowczych mogą być objawem zaburzenia schizoafektywnego.

W leczeniu zaburzeń osobowości typu borderline najważniejsza jest psychoterapia, często jest to wieloletni proces. W leczeniu farmakologicznym stosowane są przede wszystkim leki stabilizujące nastrój. Inne leki psychotropowe mają znaczenie pomocnicze, np. w leczeniu objawów psychotycznych są stosowane neuroleptyki, natomiast w stanach obnizonego nastroju i drażliwości: leki przeciwdepresyjne z grupy SSRI.

Na podstawie Pani krótkiego opisu trudno mi postawić określoną diagnozę. Istotnym czynnikiem różnicującym jest osobista rozmowa z pacjentem, badanie stanu psychicznego oraz dokładne zapoznanie się z dotychczasowym przebiegiem choroby.

Częste zmiany lekarzy prowadzących mogą się przyczyniać do trudności diagnostycznych. W tej sytuacji radziłabym więc kontynuowanie leczenia u jednego terapeuty i lekarza, do których ma Pani największe zaufanie.

Z pozdrowieniami