Czy przysługuje mi jakaś renta z racji moich problemów ze zdrowiem psychicznym?

Witam, mam takie pytanie. Od 2-3 lat choruję na depresję. Do lekarza poszedłem dopiero rok temu, gdyż było mi już bardzo ciężko samemu. Dostałem skierowanie do szpitala z napisem ,,PILNE!'', lecz nie zgodziłem się na to. Dostałem od psychiatry zaświadczenie, że odmówiłem leczenia w szpitalu. Poszedłem do innej psychiatry i powiedziałem, że nie chcę iść do szpitala psychiatrycznego. Pani psychiatra dała mi leki i po nich była bardzo lekka poprawa. W szkole miałem duże problemy, gdyż dużo opuszczałem (1 klasa zawodowa i do tego praktyki). Była rozmowa z wicedyrektorką, psychologiem, pedagogiem szkolnym i moją wychowawczynią. Ustaliliśmy, że powinienem jechać do szpitala bez gadania. Podpisałem zgodę na leczenie, lecz po kilku dniach zrezygnowałem z tego, bo boję się szpitala jak i być w innym mieście otoczony innymi ludźmi. Pojechałem do Szczecina z mamą i dostałem nowe leki nasenne i na depresję. Jest lekka poprawa, lecz strasznie źle się czuję psychicznie. Chodziłem do szkolnego psychologa i trochę mi to pomogło. Jest mi ciężko, nie mam sił, ostatnio pojawiły się myśli samobójcze i nie chce mi się żyć. Wszystko mnie przerasta i dołuje. Nic nie sprawia mi przyjemności, czuję się samotny nawet przy najbliższych. Mam uczucie pustki i wielkiego smutku. Moje pytanie jest takie. Czy mogę starać się o jakąś rentę? 23 marca mam 18 urodziny i wtedy odbieram wszystkie papiery ze szkoły i rozwiązuję umowę z pracodawcą i wtedy nie będę miał ubezpieczenia i żadnych pieniędzy. W domu się nie przelewa, więc będę musiał iść do pracy, a ja nie mam sił nawet by wstać z łóżka i zrobić sobie jedzenie. Mogę dostać jakąś rente/zasiłek? Bardzo proszę o pomoc.

MĘŻCZYZNA, 18 LAT ponad rok temu

Depresja Uczucie samotności Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Paweł Żmuda-Trzebiatowski

90 poziom zaufania

Szanowna Pani niestety nie potrafię pomóc, aczkolwiek myślę że raczej nie

Mgr Małgorzata Mróz Psychoterapia, Katowice

46 poziom zaufania

Witam. To, czy zostanie Panu przyznana renta zależy głównie od stanu Pana zdrowia i zdolności do pracy, ale na ten temat musi się wypowiedzieć lekarz orzecznik ZUS na podstawie dokumentacji medycznej (historia leczenia) i wywiadu. Jeżeli Pana leczenie ogranicza się do trzech wizyt u lekarza psychiatry w ciągu roku i odmowy hospitalizacji to może być trudne. Jeżeli zadzwoni Pan na infolinię lub do najbliższego oddziału z pewnością udzielą Panu szczegółowych informacji jakie jeszcze warunki trzeba spełnić i czy przyznanie renty jest w Pana przypadku realne.
Co ważne, z opisu wynika, że towarzyszy Panu duży lęk przed hospitalizacją i że lekarz, wicedyrektor, pedagog, wychowawca i psycholog szkolny nie przekonali Pana, że jest to konieczne. Może więc warto ze szkolnym psychologiem omówić swoje obawy przed leczeniem szpitalnym i zmianą miejsca pobytu, szczególnie, że takie rozmowy wiążą się z dobrym doświadczeniem dla Pana? Szczególnie, że to, co bardzo niepokoi, to pogorszenie samopoczucia i myśli samobójcze. W takiej sytuacji hospitalizacja staje się koniecznością, to już nie jest wybór między formami leczenia, ale kwestia ratowania życia. Pobyt w szpitalu daje możliwość doboru czy korekty leku i dawki, postawienia pełniejszej diagnozy i ustabilizowania stanu pacjenta. Później można już planować dalsze działania. W przypadku depresji daje najlepsze wyniki kiedy formy leczenia takie jak farmakoterapia i psychoterapia są łączone, ale tu trzeba też konsekwencji i systematyczności z Pana strony. Poza szpitalem możliwe jest także leczenie w warunkach dziennego oddziału psychiatrycznego, gdzie łączy się farmakoterapię z psychoterapią, a pacjenci przebywają tam kilka godzin dziennie. Myślę, że po pobycie w szpitalu warto tą formę leczenia rozważyć. Pozdrawiam i życzę dobrych decyzji oraz powrotu do zdrowia.