Czy robić badania w kierunku narkolepsji, alergii, krzywą insulinową?

Witam. Zacznę od początku. Od około 4 lat czuję się beznadziejnie. Aktualnie studiuję, moje dolegliwości zaczęły się w liceum. Zaczęłam dojeżdżać do miasta, zmieniłam otoczenie. Pojawiła się straszna senność, spałam w pociągu, zaczęłam też spać na lekcjach, podczas spotkań z koleżankami w kawiarni. Ciągle jestem niewyspana. Później pojawiły się inne objawy: częste bóle głowy, uczucie jakby oderwania od rzeczywistości (ciężko to określić), ostatnio zawroty i uczucie, że zaraz się przewrócę. Kiedyś w czasie bardzo stresującej sesji pojawiło się szybkie bicie serca oraz duszności, jakbym nie mogła wziąć pełnego oddechu oraz uczucie guli w gardle. Śpię coraz dłużej, mam problemy żeby wstać nawet z budzikiem- przez to zdarza mi się nie pójść na zajęcia lub do pracy. Mogę spać 12 godzin dziennie, w trakcie semestru codziennie śpię też w ciągu dnia, około 2-3 godziny, nie potrafię krócej, a idę spać, bo jest mi zimno i niedobrze. Szukałam różnych przyczyn, przeszłam wiele badań: morfologia krwi, glukoza, GFR, kreatynina, TSH itp., rezonans magnetyczny głowy i przysadki, USG serca. Wykluczono anemię, cukrzycę. Stwierdzono lekką niedoczynność tarczycy (TSH 3.1), brałam Euthyrox 25, teraz 50. Lekarz rodzinny po zobaczeniu wszystkich wyników zasugerował nerwicę i wizytę u psychiatry (popłakałam się wtedy w jego gabinecie). Warto dodać, że w rodzinie występowały różne zaburzenia psychiczne (choroba afektywna dwubiegunowa, depresja). Psychiatra stwierdził depresję na podstawie testu Becka, brałam Cital, na początku było lepiej, potem objawy jakby się pogłębiły, lekarz przepisał Velaxin 75 mg. Nastrój się poprawił, jednak nie wpłynęło to na pozostałe objawy. Ostatnio nie mam apetytu, boli mnie brzuch i mało jem. Nie piję alkoholu, po nim czuję się jeszcze gorzej, jestem wyczerpana, nie mam kaca, ale mogę przespać cały dzień i całą noc. Poza tym stresują mnie kontakty z innymi ludźmi, raczej nie mam bliskich znajomych na studiach. Kiedyś stresowało mnie strasznie wejście do autobusu, bo są tam obcy ludzie. Mam raczej niską samoocenę, bardzo długo żyłam w cieniu mojej byłej przyjaciółki, która poprawiała sobie samoocenę moim kosztem. Raczej wolę przebywać sama, stresują mnie kontakty z płcią przeciwną, czasem trzęsę się w towarzystwie osób które słabo znam. Czasem towarzyszą mi różne lęki, np. przed śmiercią, które sama pogłębiam myśląc o tym. Niedługo mam wizytę u psychoterapeuty. Nie wiem czy jest sens robić badania w kierunku narkolepsji, alergii, krzywą insulinową? Czy to nerwica? Już nie mam pomysłu co mi jest. Moje samopoczucie bardzo utrudnia mi codzienne funkcjonowanie i coraz częściej wydaje mi się, że takie życie nie ma sensu...