Czy rozstanie będzie jedynym dobrym wyborem?
Od 8 miesięcy spotykam się z chłopakiem,to mój pierwszy związek,obydwoje mamy 21 lat. Na początku byłam bardzo zakochana, cieszyła mnie każda wspólna chwila, tęskniłam jeśli nie widzieliśmy się kilka dni,jednak od jakiś 2 miesięcy wszystko się u mnie zmieniło, jak jesteśmy razem to zdarzają mi się często wybuchy złości, często płacze z byle powodu,nic mi nie pasuję,ciągle narzekam. On wszystko cierpliwie znosi,pociesza mnie,stara się robić co może, wiem że mnie bardzo kocha i dlatego nie potrafię od niego odejść, myślę ze jednym z problemów są pieniądze-on sam musi opłacać sobie pokój, od rodziców dostaje niewiele, nie zarabia na razie dużo, dlatego nie dostaję od niego prezentów,nie jezdzimy na wycieczki tak jak inne pary, rzadko jemy poza domem. Czuje sie okropnie że mam do niego o to pretensję, ale dla mnie to ważne. Wiem że to może się zmienić za jakiś czas, jeśli dostanie lepszą pracę. Czasami przeszkadza mi też jego nieśmiałość w towarzystwie, ja jestem dość głośną i rozmowną osobą. Nie wiem co robić, czuje że go kocham,ale z drugiej strony swoim zachowaniem krzywdzę i jego i siebie, nie potrafię inaczej. Boje się samotności, wiem że nigdy nie spotkam kogoś kto dba o mnie tak jak on, kogoś kto mnie tak bardzo kocha i wybacza wszystkie błędy i wciąż wspiera. Czy rozstanie będzie jedynym dobrym wyborem ? Dodam,że przez wakacje nie będziemy się widzieć,ponieważ partner dostał pracę w innym kraju na czas wakacji.
