Czy to choroba psychiczna czy nerwica?

Witam'mam'problem ze sobą. Odkąd urodziła się moja córka 5miesięcy jestem strasznie nerwowa nie mogę'się skupić'wszystko'mnie'przytłacza nie mogę spać a'jak już zasnę ona'mnie budzi.. Wtedy wpadam'w furie krzyczę ze'jest nawiedzony. Że inne dzieci'Tak nie'robią za chwilę 'mi'przechodzi ipłacze ze'tak do niej powiedziałam bardzo ją kocham nie radzę sobie z tym mam ochotę ją zostawić komuś bo widzę że'jestem zła matka mój mąż pracuje za granicą . przyznam że jestem rozpieszczana osobą zawsze długo spałam chodziłam prywatnie do szkół i nie'jestem przyzwyczajona aby budzić się w nocy..Nie wiem jak z tym sobie poradzić chce być spokojna ale nie chce przyjmować'leków.. Czy to'choroba psychiczna? Czy nerwica? Proszę o pomoc
KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Nerwica - kiedy warto udać się do specjalisty?

Być może cierpi Pani na depresję poporodową. Występuje, ona, od 2-3 do 12 miesięcy po porodzie. Nie są to sztywne ramy czasowe, dlatego można mówić o przybliżonym czasie pojawienia się pierwszych objawów. Czasami depresja poporodowa jest trudna do zdiagnozowania, gdyż mylona jest z baby bluesem, który jest naturalnym stanem przejściowym wywołanym zmianą gospodarki hormonalnej. Nie zapominajmy również, że często naturalnym stanem kobiety w ciągu kilku miesięcy po porodzie jest utrata masy ciała, zmęczenie, rozdrażnienie, spadek libido. Gdy diagnozuje się depresję poporodową, muszą występować dodatkowo konkretne objawy, dotyczące myśli, emocji czy zachowania kobiety.
Objawy depresji po porodzie możemy podzielić na cztery grupy:

dotyczące ciała (somatyczne) - bezsenność, ubytek lub znaczny wzrost masy ciała, zmniejszenie popędu seksualnego, ciągłe przemęczenie, ogólne obniżenie napędu, spowolnienie podczas wykonywania czynności;
emocjonalne - zaniżona samoocena, obniżenie nastroju, zwiększona płaczliwość, rozdrażnienie, bierność, spadek zainteresowań, stany lękowe, depresja maskowana;
poznawcze, czyli poczucie odrealnienia, ograniczonego kontaktu z rzeczywistością, kłopoty z koncentracją uwagi, powolne tempo pracy i myślenia;
związane z relacją z dzieckiem, czyli lęk dotyczący braku kompetencji wychowawczych, braku umiejętności zajmowania się dzieckiem, przesadne zamartwianie się o stan zdrowia dziecka, które jest zdrowe, osłabienie więzi z dzieckiem, obsesyjne myśli dotyczące skrzywdzenia dziecka mogące prowadzić do określonych zamiarów. Jej leczenie powinno powinno rozpocząć się od konsultacji psychiatrycznej i terapeutycznej. Leczenie psychiatryczne za pomocą środków farmakologicznych jest trudniejsze, gdyż przedostają się one do mleka matki, dlatego kobieta powinna przebywać pod ścisłą kontrolą lekarza i w razie konieczności przerwać karmienie piersią na rzecz uregulowania własnego stanu psychicznego. Proszę również o rozważenie skorzystania z pomocy psychoterapeutycznej.
Pozdrawiam
www.sferaterapii.pl

0

Proponuję udać się na konsultację do psychiatry, ne do psychologa. Specjalista- lekarz po dokładnym przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego będzie mógł postawić diagnozę i dobrać odpowiednie postępowanie. Oceni też nasilenie objawów i zdecyduje, jeśli będzie taka potrzeba, o zastosowaniu farmakoterapii, psychoterapii lub obu metod łącznie.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty