Synowa rzeczywiście powinna udać się do lekarza specjalisty. Opisane objawy przekraczają już tzw "baby blues" i warto działać. Zachęcić, pomóc znaleźć specjalistę, pomóc w umówieniu się i dotarciu. Jednak wszystko w atmosferze troski i czułości, a nie pretensji (bo mogą tylko wywołać reakcję obronną). Sądzę tez, ze może łatwiej będzie synowej, gdyby to syn zadziałał, jednak wszystko zależy od Pań relacji.
Witam serdecznie!
Obawiam się, że Pani podejrzenia co do tego, że synowa ma depresję poporodową mogą być słuszne. Trzeba sprawdzić, czy jest to tylko chwilowy spadek samopoczucia, tzw. baby blues, czy rzeczywiście kliniczna postać depresji poporodowej. Zdaję sobie sprawę, że Pani synowa może nie zdawać sobie sprawy z powagi choroby i mieć wyrzuty sumienia, że nie zajmuje się dzieckiem, że jest złą matką itp., ale proszę z nią delikatnie porozmawiać i zasugerować, że tutaj nie ma niczyjej winy. Po prostu jest chora i potrzebuje wsparcia. Im szybciej rozpocznie leczenie, tym lepiej. Ważne jest też wsparcie męża. Może on nakłoniłby żonę do wizyty u psychologa/psychiatry? Wiem, że te rozmowy nie będą łatwe, że potrzeba dużo cierpliwości, delikatności i zrozumienia, ale wierzę, że uda się Państwu nakłonić kobietę do wizyty u specjalisty. Więcej o baby blues i depresji poporodowej pod linkami:
http://portal.abczdrowie.pl/syndrom-baby-blues http://portal.abczdrowie.pl/depresja-poporodowa
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
