Czy trzyletnie dziecko może mieć autyzm?

Witam. Moj problem polega na tym, ze moja Siostrzenica Milenka bedzie konczyc w tym roku 3 latka. Od pewnego czasu ja obserwuje i jej rozwój nie daje mi spokoju. Milenka jak sie urodziła była strasznie cichym dzieckiem. Majac rok siedziała w łózeczku kilka godzin bez grymasów i płaczu. Nauka chodzenia szła jej opornie , gdy skonczyła 27 miesc zaczeła chodzic. Nie mówi tak jak dzieci w jej wieku. Jej rozwój jest na etapie dziecka 1,5 roku takie jest moje zdanie. Nie interesuja ja zabawki w jej przedziale wiekowym tylko zabawki dla niemowlakow. Ma strasznie donosny głos . Mowi tylko mama, tata, co to? kto to? Uwielbia sie przytulac. Nie spozywa posilków sama czyli chodzi mi o łyżke czy widelec. Je palacami . Nie potarafi nazwac rzeczy po imieniu, czyli chodzi mi o to ze nie potrafi nazwac , ze to lalka, mis , autko itd. Nie rozpoznaje głosów zwierzat. Turla sie po podłodze , wywraca oczami, staje na glowie. W jeden punkt potrafi patrzec kilka minut. Nie reaguje na słowa Nie lub Tak. Nie ma zadnej reakcji jak ja wołamy po Imieniu. Nie rozumie co sie do niej mówi. Jest nerwowa , nie potrafi sie skoncentrowac na zabawie. Boi sie przebywac tam gdzie jest wiecej ludzi, dzieci, boi sie jezdzic autobusami , samochodem...Boje sie ze to Autyzm? Mam nadzieje ze sie myle. Dodam, ze rodzice dziewczynki nie chce isc do lekarza twierdza, ze jest wszystko wporzadku.
KOBIETA, 13 LAT ponad rok temu
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Dzień Dobry!
Wszelkie wątpliwości na pewno rozwiałaby wizyta u specjalisty. Jednak taka decyzja jest tylko w gestii rodziców. Jeśli widzi Pani nieprawidłowości to warto rozmawiać z siostrą i zwrócić uwagę, iż pewne zachowania córki odbiegają od normy. Na podstawie listu niestety nie da się zdiagnozować dziecka.

Pozdrawiam
Agata Majda
w razie pytań zapraszam
www.pracowniaterapeutyczna.eu

0

Witam Panią
Opisane przez Panią objawy są bardzo niepokojące, ale są niewystarczające
do stwierdzenia czy wykluczenia zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Poza tym nie można postawić diagnozy dziecku nie widząc dziecka.
Diagnoza lub wykluczenie autyzmu przeprowadzana jest przez zespół
specjalistów, tzn. psychologa, logopedę, pedagoga, psychiatrę i innych.
Czasami konieczne jest wykonanie dodatkowych badań np.: badania
laryngologiczne – w celu wykluczenia problemów z aparatem mowy i słuchu,
badania słuchu – w celu wykluczenia problemów ze słuchem,
badania neurologiczne - w celu wykluczenia innych zaburzeń,
badania genetyczne, komplet badań krwi i moczu, przy czym również wskazane jest wykonanie badań w kierunku toksoplazmozy i cytomegalii.
Dopiero po wykluczeniu innych zaburzeń można przeprowadzić rzetelną diagnozę w kierunku autyzmu.
Z całą pewnością u dziecka występują poważne zaburzenia rozwoju,
których nie wolno lekceważyć.
Należy jak najprędzej udać się z dzieckiem do lekarza pediatry
lub psychologa dziecięcego, najlepiej w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz,
psycholog,
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy dziecko może mieć autyzm?

Witam córka urodziła się w 38tyg, od poczatku nie ssała piersi (z powodu cięzkiego porodu, leżałam sama w innym szpitalu przez okres 2 tyg,a potem mała dostała okropnej alergii i tak już zostało). z powodu mojej depresji prawie cały czas w domu był włączony tv,a najczęściej piosenki dla dzieci. Mała zaczęła stosunkowo wolno siadać, raczkować - ok rok i chodzić ok15 miesięcy. Mówi kilka słow mama,baba, i dużo gada bo swojemu, no i spiewa. Jak chce gdzieś iść bierze i mnie pcha, jak chce na ręce to podnosi swoje. Słabo reaguje na swoje imię - może to dlatego że kazdy się zwracał do niej inaczej lala, dzidzia itd- teraz staramy się mówić do niej po imieniu i powoli zaczyna reagować (ale nie na każde wypowiedzenie imienia). Nie boi się obcych, ale zauważyłam, że ostatnio jak jesteśmy w towarzystwie patrzy czy jestem ja lub mąż. Nie bawi się zabawkami - lubi kule, piłki, teraz bawi się drewnianymi klockami które się przesuwa na druciku (nie wiem jaka jest jej nazwa), ogląda książeczki, ale nie da sobie poopowiadać co jest na kartkach, lubi wysypywać np.kredki z piórnika. Żywo reaguje na piosenki. Lubi bawić się w piasku i w wodzie. Śmieje się jak tanczymy, jak robię idzie raczek.... Jak wspomóc dziecko, żeby lepiej reagowało , żeby zaczęło lepiej mówić. Staram się ograniczać tv i widzę niewielką poprawę. Zastanawiam się nad badaniem słuchu u dziecka? Czy dziecko nie ma autyzmu?
KOBIETA, 39 LAT ponad rok temu

Witam,
Po pierwsze nie podała Pani wieku dziecka,ani ew.diagnozy stanu zdrowia,który sugeruje opisane spowolnienie rozwojowe.Od tego proszę zacząć,np.udając się do najbliższego ośrodka wczesnej interwencji.Pracują tam specjaliści różnych dziedzin,więc niezależnie od diagnozy, zaczną córkę rehabilitować ruchowo,społecznie, logopedycznie itd.,w zależności od potrzeb.Pani również dostanie wskazówki do pracy w domu.Proszę więc nie panikować ,ale korzystać z tej bardzo skutecznej formy pomocy.Nie zapytałam,co się dzieje obecnie z Pani depresją,ale mam nadzieję,że czuwa Pani nad tym problemem i jest w kontakcie z jakimś terapeutą.Tak,czy owak ,ten problem również trzeba wziąć pod uwagę,bo dziecko dla prawidłowego rozwoju musi być z Panią w bezpiecznej i ufnej więzi,nie tylko rozwijać swoje funkcje poznawcze i ruchowe.Tak więc mogą tu mieć miejsce dwa kierunki działania:psychoterapia rodzinna i wspomaganie rozwoju samego dziecka.Najlepiej,żeby Pani zorientowała się,czy jest to możliwe w jednym miejscu.Pisze Pani o swojej niepewności,jak reagować,gdy córka kontroluje obecność rodziców podczas towarzyskich spotkań.Otóż to zdrowy odruch,bo bezpieczeństwo psychiczne rozwija się tylko na podłożu pewności,że jesteście dostępni,gdy Was potrzebuje i byłoby żle,gdyby została w obcym otoczeniu bez przygotowania .Ma prawdopodobnie wyostrzoną "czujność",ponieważ w okresie bezpośredio po urodzeniu nie było Pani przy niej a jest to sytuacja bardzo lękowa dla noworodka i niemowlęcia,gdyż w tym okresie kształtują się podstawy przywiązania/po zapachu matki,dotyku itp dziecko nabiera ufności,że "obiekt opiekuńczy" jest ten sam,że reaguje na jego potrzeby,bo karmi,przytula,/.Możliwe więc,że na skutek częstych zmian osób,które Pania zastępowały ona tej pewności jeszcze nie ma i boi się ją ponownie utracić.Skoro jednak jest Pani gotowa dostroić się do jej potrzeb,to wystarczy tylko nad tym popracować i pozwolić jej zaufać swojej mamie.Życzę powodzenia i radości z macierzyństwa,bo to wielkie szczęście być tak bardzo komuś potrzebnym.
Pozdrawiam serdecznie.

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Dzień dobry!
Niestety na podstawie listu nie da się tego
powiedzieć. Do tego trzeba dokładnego wywiadu oraz obserwacji dziecka, a także oceny rożny specjalistów. Proponuję udać się na konsultację u psychologa dziecięcego.
Pozdrawiam i w razie pytań jestem do dyspozycji.
Agata Majda
www. pracowniaterapeutyczna. eu

Zachęcam do zapoznania się z artykułem o autyźmie:
https://portal.abczdrowie.pl/autyzm-u-dzieci-co-jest-wazne-i-jak-postepowac

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy grzeczne dziecko też może mieć autyzm?

Witam.

Mam synka, ma 20 miesięcy. Bardzo niepokoi mnie fakt, że jest troszkę inny od swoich rówieśników. Od niemowlaczka był bardzo grzeczny, na początku cieszyliśmy się z mężem że mamy tak grzeczne dziecko. Otóż Czarek nie reaguje na swoje imię, mogę go wołać i wołać a on nie odwraca głowy. Bardzo późno zaczął chodzić miesiąc temu. Nie lubi bawić się z innymi dziećmi, wręcz ucieka od nich. Czasami się do mnie przytula, ale tylko wtedy gdy on tego chce. Nie daje buziaków, cześć też nie daje, nie robi papa. Nie chce sam jeść. Tylko chrupki bierze do rączki i je, je, a gdy zachęcam go by jadł łyżeczką często kończy się płaczem i rzucaniem na podłogę łyżeczki. Zachowuję się tak jakby jej się bał. Jeśli chodzi o zabawę to najbardziej lubi bawić się sam, do niedawna wystarczały mu do tego rączki, jeszcze czasami mu się zdarza oglądać paluszki. Bardzo lubi oglądać książki i wszystko co jest kolorowe. W rytm muzyki tańczy. Jest wesołym i uśmiechniętym dzieckiem. Raczej nie boi się obcych osób, często się ich wstydzi. Wstydzi się też zwierząt kota lub psa. Jeśli chodzi o mowę, to jest bardzo źle, potrafi powiedzieć mamo ale tylko wtedy gdy czegoś ode mnie chce. Lub babu. Gdy był mniejszy mówił tata ale teraz już nie mówi. Bardzo się o niego martwię. Czy to mogą być objawy autyzmu?

KOBIETA ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Witam serdecznie,

objawy Pani synka mogą wskazywać na kilka zaburzeń i wymagają kontaktu z lekarzem i psychologiem, w celu dalszej diagnozy. Brak reakcji na imię może być na przykład wynikiem kłopotów ze słuchem. Należy wziąć pod uwagę różne możliwości, jak również fakt, że każde dziecko rozwija się indywidualnie. Pani synek jest jeszcze zbyt mały, aby zdiagnozować u niego autyzm, ale dobrze byłoby skonsultować ten problem ze specjalista, aby ewentualnie jak najszybciej podjąć postępowanie terapeutyczne. Proszę być dobrej myśli.

Łączę pozdrowienia!

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Witam
Niestety trudno to stwierdzić na podstawie lustu. Najlepiej byłoby skonsultować dziecko z psychologiem i logopedą. Poradnia psychologiczno pedagogiczna pomoże Pani.
Pozdrawiam AM

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty