Depresja u mojej kochanej babci - pomocy! Co robić?
Witam bardzo serdecznie! Mieszkam 1000 km od mojej rodziny i nie wiem jak mogłabym pomóc im i zarówno mi bo, jest mi bardzo ciężko patrzeć z założonymi rękoma na to co się dzieje. 4 miesiące temu zmarł mój dziadek, 74 lata, rodzina przeżyła to na swój sposób, babcia może mniej, tak się nam wydawało, przynajmniej na początku, ponieważ nie byli szczerze powiedziawszy najszczęśliwszym małżeństwem.
W pierwszych miesiącach babcia miała się dobrze, lecz jakoś w 3 miesiącu, kiedy zaczęła chorować na płuca (na płuca zmarł mój dziadek) trafiła do szpitala - w sumie po interwencji rodziny ponieważ już nic poza leżeniem w łóżku nie robiła. Schudła, i to bardzo, kiedy przyjeżdżają jej własne dzieci czy wnuki po prostu ich wygania, co do niej nie było podobne, ponieważ była najukochańszą osobą na świecie! Odsuwa rodzinę, sąsiadów, znajomych, po prostu wieczne pretensje i z tego co zauważyli ma normalnie zwidy, a czasem nie wie co gada.
Moja mama się bardzo stara, codziennie od kiedy wyszła ze szpitala gotuje jej obiady, żeby coś jadła, bo wygląda już strasznie, zje trochę i dalej narzeka i krzyczy. Cały czas by spała, w sumie nic innego nie robi.Kiedy lekarze stwierdzili, że jest zdrowa stwierdziła, że teraz ją bolą biodra co miała operowane 10 lat temu. Kiedy zaproponowałam mamie, żeby umówili ja na wizytę u psychiatry strasznie się babcia zdenerwowała, powiedziała: „co wy zemnie robicie nienormalna?”.
Proszę bardzo z całego serca o pomoc, ponieważ zamierzam w najbliższym czasie jechać do rodziny. Nie da się tak wszystkiego w paru zdaniach napisać, ale chociaż najmniejsza rada co dalej będzie dla mnie bardzo znacząca i nie tylko dla mnie, bo także dla mojej rodziny, która już nie ma sil. Pozdrawiam i czekam z niecierpliwością na odpowiedź!
