Proponuję zmienić synowi psychologa, bo "chodzenie do psychologa" dla samej sztuki jest bez sensu. Psycholog ma pomóc. Jeśli syn nie chce o tym rozmawiać, oznacza to, że ma opór. A jak ma opór to nic z tego nie będzie. Polecam zmienić specjalistę na takiego, z którym syn będzie chciał rozmawiać. Wygląda to na poważny problem na tle nerwowym. Pozdrawiam
Dzień Dobry Pani,
Mam za mało danych...
Z Pani relacji wnioskuję, że najwyraźniej coś jest tego przyczyną (tym bardziej że symptom jest mocno przewlekający się).
Warto byłoby porozmawiać z psychologiem, by w umiejętny i równocześnie delikatny sposób nakierował rozmowę na temat Co i Jak mogłoby być przyczyną takiego niepokoju/lęku.
Serdeczności i tylko pomyślności dla Pani i Pani Synom życzę,
irena.mielnik.madej@gmail.com
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak nauczyć dziecko spać w swoim pokoju? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Lęk przed spaniem samemu w pokoju u dziecka – odpowiada Mgr Agnieszka Nowogrodzka
- Problem ze spaniem u dwumiesięcznego dziecka – odpowiada Mgr inż. Marta Ścibisz
- Budzenie nocne u 8-latka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Jak mieć dobry kontakt z 12-latkiem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
- Lęki u 9-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Spanie w łóżku z 2,5-letnią córką – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
- Jak nauczyć dziecko spać oddzielnie? – odpowiada Mgr Anna Szyda
- 15-latek a problemy z zachowaniem – odpowiada Mgr Ewa Wójcik
- Płaczliwość i wrzask u 3-miesięcznego niemowlaka – odpowiada Milena Lubowicz
artykuły
Moje marzenie? Żeby Artur chodził
Jako wcześniak urodzony w latach 80. miał nie prze
Mały diabetyk coraz lepiej radzi sobie w szkole. Nie zawsze jest bezproblemowo
Brak asystenta, strach przed nieznanym, niechęć ze
Elena Kadantseva uciekła z Ukrainy. Nie chce być ciężarem dla nikogo, ma tylko jedną prośbę
Elena Kadantseva pochodzi z Kijowa. To stamtąd mus