Dlaczego jestem wykończona swoim życiem?

Witam.Mam 21lat.Od dziecka ojciec znęcal się nade mną psychicznie.bylam pod opieką psychiatry.Skonczylam szkole i zaczęłam prace.Ale niestety mieszkałam z rodzicami.mama była ciągle za granicą za chlebem.Teraz mam narzeczonego,dziecko w drodze. A ja dalej u rodziców..ojciec znęcal się dalej nade mną psychicznie a jedyne wsparcie które słyszę to żeby się nie odzywać nie zwracać uwagi.a jak juz płacze z bezsilności to słyszę przesadzasz.wyprowadzam się dopiero za parę miesięcy. Nie mam już siły jestemwykończona

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Pomoc psychologiczna Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Karolina Kapias-Gryczon Psycholog, Katowice

70 poziom zaufania

Historia Pani życia jest naprawdę bolesna. Trudno się dziwić, że odczuwa Pani przygnębienie, zrezygnowanie i poczucie bezsilności. Sytuacja dalszego zamieszkiwania z ojcem podczas gdy jest Pani w ciąży nie przysparza z pewnością dobrych odczuć. Proszę porozmawiać z narzeczonym czy nie mogliby Państwo już teraz zamieszkać razem. Tak naprawdę to jego wsparcia najbardziej Pani teraz potrzebuje. W przyszłości, kiedy Pani stan się nieco unormuje poleciłabym podjęcie psychoterapii. Sam wizyty u psychiatry często nie rozwiązują głębiej tkwiących problemów. Pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Sytuacja. o której Pani napisała, trwa już długo i nie było w Pani życiu wsparcia, zrozumienia, domniemam, że mogła się Pani czuć samotnie.
Jako Dziecko była Pani zależna od swoich Rodziców, teraz jest Pani na etapie tworzenia swojej Rodziny, zauważa Pani, że relacje z Rodzicami nadal są takie, jakie były..
Rodziców Pani nie zmieni, może Pani zacząć zmienić swoje nastawienie do pojawiających się codziennych wydarzeń.
Ucieszyło mnie, że wkrótce się Pani wyprowadzi, by żyć po swojemu.
Potrzebuje Pani pomocy psychologicznej, proszę nie czekać.
Polecałabym, żeby wykorzystała Pani ten czas dla siebie i umówiła się na taką zwyczajną rozmowę z psychologiem, żeby potrafiła Pani zadbać o siebie i swoje potrzeby, na tyle, na ile jest to obecnie możliwe...

Nie napisała Pani o Mamie...
Nie mam info o Pani Narzeczonym, czy czuje się Pani przez Niego wspierana?
Czy jest obecny w Pani codzienności, bo to też ma znaczenie dla Pani samopoczucia.

Życzę Pani tego, czego najbardziej jest teraz potrzeba,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, rozumiem że jest Pani w trudnej sytuacji, ojciec się nad Panią znęcał, nie okazuje Pani nikt zrozumienia, chce już Pani się uwolnić, ale wyprowadza się dopiero za kilka miesięcy. Zabrzmi to banalnie, ale powinna Pani ograniczać stres, warto zastanowić się jakie ma Pani możliwości w tej sytuacji. Proszę skorzystać z pomocy psychologicznej. Może Pani szybko uzyskać pomoc bezpłatną korzystając z ośrodka interwencji kryzysowej, lub telefonu zaufania np.: http://www.psychologia.edu.pl/kryzysy-osobiste/telefon-kryzysowy-116123.html Jeżeli potrzebuje Pani dłuższej rozmowy zapraszam do kontaktu.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam Panią
Źródłem Pani frustracji, dyskomfortu, problemu z kontrolowaniem
własnych emocji oraz poczucia bezsilności i psychicznego wykończenia,
są przykre, a właściwie traumatyczne doświadczenia z przeszłości.
Bardzo często bolesne doświadczenia z przeszłości uniemożliwiają nam
normalne funkcjonowanie, gdyż wpływają na wszystkie obszary
egzystencji i sprawiają, że człowiek nie potrafi cieszyć się życiem.
Przykrości, które Panią spotkały odcisnęły w Pani duszy piętno,
przyniosły wiele trudności i cierpienia.
Jednak przeszłości w żaden sposób nie zdoła Pani zmienić,
nie ma więc sensu roztrząsanie jej bez przerwy, gdyż w ten sposób
traci Pani teraźniejszość a tym samym uniemożliwia Pani sobie
budowanie przyszłości.
Niestety, nie zdoła Pani cofnąć czasu ani zmienić przeszłości ale może
Pani zacząć tworzyć lepszą przyszłość.
Najpierw jednak konieczne jest „rozprawienie się” ze zmorami przeszłości.
Trudno jednak jest samej uporać się z takim problemem.
Dlatego zachęcam Panią do psychoterapii.
Terapeuta pomoże Panu odzyskać równowagę wewnętrzną,
wzmocnić poczucie własnej wartości, zdobyć umiejętność
kontrolowania emocji i radzenia sobie ze stresem,
a także pogodzić się z przeszłością i rozpocząć nowy etap w życiu.
Gdyby chciała Pani porozmawiać o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak odzyskać sens życia i podnieść motywację? – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
Jak zaakceptować swoją płeć? – odpowiada Lek. specjalista psychiatra, Alina Nowicka
Jak poradzić sobie powinna osoba zgwałcona w przeszłości? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Czy z takim bagażem doświadczeń mogę w miarę normalnie żyć? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy partner powinien mnie zostawić po stracie dziecka? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Jak wyleczyć kogoś o niskim poczuciu własnej wartości? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Dlaczego nie mogę zapanować nad emocjami? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Czy problemy z seksem mogą zakończyć się depresją? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Poczucie winy za błędy z przeszłości – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Dlaczego mam taką depresję po rozstaniu? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Koronawirus: Bezpłatne porady psychologiczne NFZ. Przetestowaliśmy, jak to działa

W związku z pandemią koronawirusa oraz gwałtownym

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

- Polska należy do krajów w Europie, gdzie prz

Dlaczego jestem znudzony swoim życiem?

Jestem mężczyzną i mam 19 lat. Moim problemem jest znudzenie wszystkim. Nic nie sprawia mi już takiej przyjemności jak kiedyś. Z takich typowo rozrywkowo rzeczy lubię słuchać muzyki i grać na konsoli. Nie sprawia mi to już takiej przyjemności jak dawniej. Lubiłem też z umiarem sporzyć alkohol i już nawet niego nie chce mi się pić. Nie wspomnę już o myśli nad nowymi zainteresowaniami. Potrafię normalnie funkcjonować w swojej klasie i rozmawiać ale wewnątrz siebie wszystko mnie nudzi.

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Depresja Konsultacje psychologiczne Psychologia Zdrowie psychiczne

Mgr Krzysztof Łowigus Psychologia, Gorzów Wielkopolski

60 poziom zaufania

Szanowny Panie, zmiany w postrzeganiu siebie i świata w Pana wieku są dosyć częste choćby ze względu na okres rozwojowy jakim jest wczesna dorosłość. Wiąże się on ze zmianami w dotychczasowym życiu, z innymi zadaniami; jednym z nich jest odkrywanie własnej tożsamości i właśnie tych zagadnień, o których Pan pisze: co mnie nudzi, co mnie ekscytuje, co mi przeszkadza, co chcę robić w życiu, kim chcę być, czy gdzie pracować... Wydaje się, że właśnie o tym Pan pisze; o odkrywaniu, iż dotychczasowe życie jest dla Pana nudne. Pytanie, co to Panu uniemożliwia, jak by chciał Pan to zmienić (o ile w ogóle), czy może jest Pan gotowy w tym zostać. Nuda sama w sobie nie jest przecież czymś obiektywnie złym; to pewien stan emocjonalny, samopoczucie. Być może oczekuje Pan, iż życie samo będzie Pana "zabawiało", zaskakiwało, itp. Jeśli tak, to czy te oczekiwania się spełniają? A jeśli nie, to jak chciałby Pan to zmienić (o ile w ogóle)?
Zachęcam do przemyśleń.
Pozdrawiam

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Warto osobiście porozmawiać z psychologiem, np. w Poradni Zdrowia Psychicznego.

Pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie bezsensu i znudzenia życiem – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak na nowo cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Joanna Lida
Uczucie znudzenia podczas przebywania w towarzystwie – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Jak odpowiednio pokierować swoim życiem? – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
Jak określić swoją orientację w okresie dojrzewania? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Brak radości i znudzenie w życiu u 20-latki – odpowiada Lek. Marta Gryszkiewicz
Mam 14 lat, a nie ma we mnie życia. Dlaczego? – odpowiada Magdalena Pikulska
Spięcie ciała, brak pewności siebie i ograniczenia w zachowaniu – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
Dlaczego jestem niezadowolony ze swojego życia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak radzić sobie ze znudzeniem w związku? – odpowiada Dr Anita Rawa-Kochanowska

artykuły

Nietypowe polskie tradycje świąteczne

Każdy powtarzalny zwyczaj rodzi pewną rutynę i prz

Kultura jako narzędzie kształtowania wartości i tożsamości u dzieci. Rozmowa z psychologiem

W jaki sposób kultura wpływa na rozwój systemu war

Kilka rad, jak uspokoić płaczące dziecko

Uspokajanie dziecka Czasami uspokojenie dziecka ni

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Dlaczego jestem niezadowolony ze swojego życia?

Mam 26 lat i jestem niezadowolony z własnego życia. Tak pokrótce można zacząć moją historię. Odkąd pamiętam zawsze miałem problemy w nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi. W szkole podstawowej raczej nikt za mną nie przepadał. Miałem tylko jednego przyjaciela, który później odwrócił się ode mnie.

W szkole średniej również miałem problemy z zawarciem znajomości. W efekcie stałem się pośmiewiskiem klasy. Kujon, który po prostu sobie nie radził z rówieśnikami. Ten czas był czasem moich ideałów. Kochałem ludzi i chętnie im pomagałem bezinteresownie. Zawsze byłem gotów do pomocy, ale gdy ja jej potrzebowałem nikogo przy mnie nie było. W tym okresie praktycznie zamknąłem się w sobie.

Moje poczucie wartości bardzo ucierpiało. Sam sobie musiałem radzić i dawałem radę. Ja, nieśmiały i zamknięty w sobie, uważałem siebie za najbrzydsze, najmniej godne życia stworzenie na świecie. Takie postrzeganie świata sprawiało, że miałem problemy również w sprawach sercowych. W okresie tym miewałem sympatie, z niektórymi się spotykałem i tak trwałem aż do studiów.

Gdy pojawiłem się na uniwersytecie miałem nadzieję, że wszystko ulegnie zmianie. Historia jednak potoczyła się niezbyt korzystnie. Znów problemy z zawieraniem znajomości, zamknięcie się w sobie, depresja. Wtedy poznałem również moją miłość. Z tą kobietą spotykam się od pięciu lat. Obecnie moje życie pozbawione jest sensu.

Kobieta, którą kocham, myśli o opuszczeniu mnie. Koncentruje się na moich wadach osobowości, ciągle narzeka na nie, chociaż ja wcale taki okropny nie jestem. Odnosi się do mnie w sposób ordynarny, co mnie po prostu boli. Mówi "kocham cię" a później "nie jesteś taki doskonały, bo ...". Słowem, moje życie wali się. Nie ma przy mnie osoby, która by mnie wsparła, niestety. Koledzy olali - wiem, że to wulgarny zwrot, ale najlepiej oddaje sytuację. Pozostaje mi jedynie samotność, ale ciężko być samemu.

Dodam jedynie, że od wielu lat leczę się na nerwicę lękową. Odczuwam silne dolegliwości somatyczne. To dodatkowy problem, gdyż nie mogę normalnie funkcjonować, chociaż chciałbym. Czy osiągnąłem dno? Być może, lecz zdaję sobie sprawę z tego, że sam sobie nie poradzę. Wiem, powinienem się udać do specjalisty. Dziękuję za wysłuchanie...

MĘŻCZYZNA, 26 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Czuje się Pan wyobcowany i osamotniony, jednak przebywa Pan nadal w związku partnerskim. Relacja dwojga ludzi jest nawiązywana, żeby dawać poczucie bezpieczeństwa, wsparcie i zrozumienie. Partnerzy powinni darzyć się uczuciem i pomagać sobie w trudnych chwilach.

Myślę, że razem możecie skorzystać z pomocy specjalisty. Rozpoczęcie terapii partnerskiej pomoże Panu zrozumieć postępowanie partnerki i jej także. Może nie zdawać sobie sprawy, jaką krzywdę Panu robi zachowując się względem Pan oschle i wytykając Panu, jej zdaniem, braki. Terapia mogłaby obojgu pomóc zmienić ten stan rzeczy.

Pana samoocena wzrośnie, kiedy zrozumie Pan, jak wartościowym jest człowiekiem. Razem możecie się lepiej poznać, postarać się rozwiązać problemy, które nagromadziły się w trakcie trwania związku. Praca z psychologiem pomoże Wam w pogłębieniu relacji i zrozumieniu, jak ważny jest szacunek dla drugiej osoby.

Pozdrawiam