Dlaczego popadam w zamyślenie i tworzenie różnych wizualizacji?
Mam dosyć duzy problem psychologiczny. Oprócz wyraźnych problemów z koncentracją i skupieniem się istnieje jeszcze gorsza przypadłość. Ostatnio zauważyłem jak często popadam w zamyślenie i tworzenie różnych wizualizacji tego co będzie w przyszłości i wogóle... Przestałem poprostu nad tym panować i często jak mam się nad czymś skupić np. na wykładzie lub jakiejś prostej nawet czynności to rozmyślam o różnych arkadiach-idealnym świecie pełnym sukcesów i przychylnych ludzi.
Zanim przejdę do sedna sprawy to chciałem podać przykład do tej sytuacji. Np. popatrzyłem się na jakąś dosyć interesującą dziewczynę i od razu w mojej głowie zaczęły przez pół godziny tworzyć się wizualizację jakbym normalnie był z tą dziewczyną, siedziała obok mnie, jakbysmy jechali samochodem gdzieś razem itd. Strasznie angażuję się emocjonalnie w to jakby to była jakaś obsesja. I ktoś może powiedzieć, że to normalna rzecz-zauroczenie, ale w moim przypadku tak jest z wieloma różnymi sytuacjami. Często dotyczy to banalnych rzeczy, jednak przez te wizualizacje tracę dużo czasu na mysleniu o przysłowiowych niebieskich migdałach. Np. zaczynam sobie nucić jakąś piosenkę (strasznie fałszuje :)) i później przez pół godziny-godzinę myślę o tym jakbym był jakimś super wokalistą pełnym sukcesów itd. I strasznie angazuje w to emocję tak, że później to jeszcze wspominam. To jest jakieś chore. Mam problem z rozwiązaniem tego problemu. Jakby istniał złoty środek jakby stłumić te ciągłe wizualizacje chociaż w pewnym stopni, całkiem to będzie ciężko (zresztą warto nieraz pomarzyć).
Dlaczego tak ważne jest dla mnie rozwiązanie tego problemu? Z dwóch powodów:
1. Wiadomo strata czasu i energii
2. Przez takie ciągłe wyobrażanie sobie sukcesów w różnych dziedzinach poprostu doznając porażki jestem w lekkim szoku (no przecież miało być tak przyjemnie)
Z góry dziękuję za racjonalne odpowiedzi, dziekuję i pozdrawiam!
