Tak jakby Pan wątpił w swoją wartość. Jakby była ona zależna od zewnętrznych wyznaczników, a przez to bardzo chwiejna. Powoduje to ciągłe myślenie o tym, czy wszystko w porządku, czy "ja jestem w porządku", "czy było dobrze", "czy inni są ze mnie zadowoleni". Może warto popracować nad tym z psychologiem?
Szanowny Panie, Pana skłonność do analizy swojego zachowania wydaje się, że może wynikać z niskiej samooceny, braku pewności siebie czy też braku wiary w słuszność swojego zachowania. To sprawia, że poddaje Pan dokładnej analizie swoje zachowanie także pod kątem tego, jak inni je spostrzegają i czy swoim zachowaniem udaje się Panu zadowolić otoczenie. Na przykład nawet jeśli Pana partnerka zapewnia, że dobrze się z Panem bawiła to i tak wątpi Pan w to. Myślę, że warto byłoby popracować nad swoją samooceną i poczuciem pewności siebie. Dlatego też zachęcam do udania się do psychologa. Pozdrawiam, Monika Wysota
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Spłacone długi wdzięczności to jedna z dróg osiągn
„Nie mogę ułożyć sobie życia", „Ciągle wchodzę w t
32-letni Sam Pybus zadusił podczas uprawiania seks
Witam! Opisane przez Panią objawy wskazują na schorzenia z kręgu psychiatrycznych. Proszę zatem ich nie bagatelizować, tylko niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą psychiatrą! Prawidłowe leczenie pozwoli Pani uwolnić się od objawów i wrócić do normalnego życia!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p
"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k
Impulsywność, ryzykowne zachowania, agresja, depre
Witam, nie mogę sobie poradzić z moimi myślami. Ciągle coś mnie gnębi, trapi i siedzi w mojej głowie, niektóre z tych myśli są łagodniejsze, bardziej sobie z nimi radzę, a niektóre doprowadzają mnie do obsesji. Pojawiają się urojenia, np. jest okres kiedy boję się kurzu, może to mnie gnębić nawet miesiącami albo przeszkadzają mi włosy, wydaje mi się, że mnie gryzą, kłują i nie mogę sobie z tym poradzić. Bardzo mi to przeszkadza i przestaję się cieszyć życiem, zaczynam coraz gorzej funkcjonować z powodu tych utrapień, nic mnie nie mobilizuje, przestaję się interesować moimi pasjami, przyjaciółmi, nie jestem ciekaw, co się wokół mnie dzieje, po prostu staję się cieniem dawnego siebie. Mniej więcej już od 2 lat chodzę do lekarza, teraz zażywam 2 tabletki seronil rano i jedną depakine chrono na wieczó,r mimo to nie bardzo pomaga, lekarzowi nie mówię całej prawdy, jak się czuję, a jak już powiem, że jest gorzej jak wcześniej, to nie mówię mu jakie dokładnie mnie dręczą myśli, wyobrażenia itp. Mówię bardzo ogólnikowo, ponieważ się wstydzę przyznać, bo nieraz moje myśli są bardzo męczące, ale zarazem wstydliwe i boję się o nich powiedzieć lekarzowi. Czasami czuje się dobrze, ale zawsze prędzej czy później, chodź się staram, żeby już dobrze było, to i tak mnie moje natrętne myśli zaczną prześladować. Mogą to być powracające stare natręctwa albo pojawiać się nowe i mogą być jeszcze bardziej uciążliwe niż te, które mnie gnębiły dotychczas, chodź już mi się wydawało, że już gorzej być nie może, to zawsze może się coś nowego pojawić, co zacznie mi przeszkadzać, a wcześniej nie przeszkadzało i może to być jeszcze silniejsze niż to, co wcześniej mnie gnębiło, albo powrócą stare natręctwa i będą znowu mi przeszkadzać, a mogą się nawet jeszcze pogłębić. Proszę o pomoc, co mam robić? Z góry dziękuję za pomoc.
Witam serdecznie!
W kontakcie z lekarzem bardzo ważna jest szczerość oraz informowanie na bieżąco o pojawiających się objawach. Bez tego terapia nie ma sensu. Powinien Pan koniecznie poinformować swojego psychiatrę o natrętnych myślach i aktualnym samopoczuciu. Nie ma w tym przecież nic złego - to objaw choroby/zaburzenia, a dla lekarza to bardzo ważna i cenna wskazówka. Możliwe, że konieczne będzie zmodyfikowanie leczenia lub dołączenie psychoterapii.
Jeżeli trudno jest Panu powiedzieć o swoich dolegliwościach, może Pan spróbować je opisać i wręczyć gotową notatkę lekarzowi. Pana psychiatra powinien zrozumieć wstyd przed przyznaniem się do niektórych objawów, proszę mu powiedzieć o swoich obawach. Zaufanie i szczerość to podstawa skutecznej terapii. Proszę również porozmawiać z lekarzem o możliwości podjęcia jakiejś formy psychoterapii.
Pozdrawiam serdecznie!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
