Jak poradzić sobie z traumą z przeszłości?

Bardzo Pani współczuję. Może warto jednak spróbować powiedzieć swoje terapeutce (bo zakładam, że psycholog, jest jednocześnie psychoterapeutką, bo jak nie jest - to trzeba poszukać nowej) - że jest coś, co trudno Pani wnieść na sesję, bo boi się Pani, że psycholog będzie Panią oceniała.
Jeśli nie czuje się Pani komfortowo z tą sytuacją, to ja bym szukała innej psychoterapeutki, bo problem jest żywy i samej truno Pani z nim. Trzymam kciuki, żeby się wszystko udało! Pozdrawiam

Dzień dobry,
Rozumiem to, że znalazła się Pani w bardzo trudnej sytuacji, ale niestety pomóc może tylko terapia. Nie powinna się Pani obawiać opowiadania psychologowi o traumie, ponieważ jest to nadal Pani problemem i nie ma przepisu na to kiedy pacjent powinien sobie poradzić z daną trudnością. Terapia jest skuteczna tylko wtedy, gdy jesteśmy szczerzy wobec siebie samych i gdy potrafimy otworzyć się na rozmowę ze specjalistą. Pomijanie trudnych wątków, nie mówienie o problemach oraz opowiadanie tylko o tym, co naszym zdaniem druga strona chciałaby usłyszeć do niczego nie prowadzi. W końcu to Pani terapia i dla Pani. Psycholog nie może narzucać pacjentowi tempa pracy terapeutycznej i nigdy tego nie robi. Dany pacjent robi postępy we własnym indywidualnym czasie i jest to w pełni naturalne. Pacjenci często obawiają się mówić o różnych sprawach specjaliście, bo wydaje im się że druga strona nie zrozumie ich, odrzuci, pomyśli sobie źle o nich. Niestety często wydaje im się, że ich problemy są zbyt śmieszne, irracjonalne, rzadko spotykane lub tak szokujące że nie powinni o nich mówić. Terapia jest właśnie do rozmowy o wszystkim i o każdym problemie a terapeuta nie oceni, ani nie wyśmieje pacjenta. Poruszając temat traumy nie podważa Pani kompetencji psychologa nawet w najmniejszym stopniu.
Zastanawiam się nad tym, czy korzysta Pani aktualnie z regularnej psychoterapii czy też ze wsparcia psychologa. Potrzebuje Pani terapii u psychologa psychoterapeuty i ważne żeby wzięła to Pani pod uwagę. Doradzałabym także konsultacje z prowadzącym Panią terapeutą odnośnie skorzystania z pomocy seksuologa. Nie wiem na ile Pani terapeuta jest wstanie pomóc Pani w sferze seksualnej. Warto także spytać psychologa o metody relaksacji, które mogłaby Pani stosować (polecam trening uważności - mindfulness nawiązujący do technik medytacyjnych; istnieją różne pozycje książkowe poświęcone tej tematyce). Umiejętność relaksowania się pomogłaby Pani przetrwać obniżony nastrój i odwracać uwagę od myśli o traumie.
Niestety Pani problemy mają wieloletnią historię i żeby zaczęła Pani widzieć poprawę trzeba sporo czasu. Terapia jest długim procesem a trauma należy do trudności nie łatwych do przepracowania i lubiących powracać. Sporo pacjentek po gwałtach ma problemy z normalnym funkcjonowaniem na co dzień, w sferze seksualnej, objawy depresyjne i trudności te trwają latami. Niestety często przez całe życie ofiary traum chociażby w małym stopniu, ale przeżywają to co zdarzyło się wiele lat temu. Samo słowo trauma z greckiego znaczy rana a po ranie pozostaje na zawsze taka psychiczna blizna. Jest Pani młodą kobietą a terapia jest czymś, co może naprawdę bardzo pomóc i mam nadzieję, że uda się Pani przepracować ten problem. Pozdrawiam serdecznie