Jak postępować z chłopakiem, który nadmiernie słucha się matki?

Witam! Mam problem dotyczący chłopaka. Po dłuższym czasie i moich naciskach postanowiliśmy zamieszkać razem. Jego mama miała dać część pieniędzy na zakup mieszkania (Ja mam mieszkanie ale chciał własne). Po awanturze, którą Jego mama widziała przez okno wzięła Jego potem mnie na rozmowę i ze mną zerwała. Jak rozmawialiśmy sami potwierdził. Nie rozumiem, kilka dni wcześniej napisał mi list miłosny i wybieraliśmy okładziny. Czy to kompleks Edypa? (Jego tata nie żyje) Co powinnam zrobić? -dziękuję

ponad rok temu

Psychologia

Mgr Katarzyna Garbacz Psycholog

59 poziom zaufania

Witam serdecznie,
To nie jest kompleks Edypa, ale nieprzecięta pępowina z mamą. Podejrzewam, że po śmierci taty, mama zaczęła traktować Twojego chłopaka jako swojego partnera, a nie syna - a Twój chłopak przejął tę rolę i teraz nie potrafi bądź nie chce tego zmienić. Możliwe również, że Twój chłopak czuje się odpowiedzialny za matkę, czuje się winny, że chce ją zostawić, stąd ta sytuacja. Jednak są to tylko moje spekulacje, gdyż nie wiem jak naprawdę wygląda relacja Twojego chłopaka z mamą i z Tobą.
Co możesz zrobić? Po prostu porozmawiaj z nim.
Pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Witam Panią Serdecznie,

Sugerowałabym porozmawiać szczerze z Chłopakiem i podzielić się z nim swoimi wątpliwościami.
Może warto byłoby skorzystać z terapii partnerskiej?

Życzę Pani, żeby się Wam udało,
Irena Mielnik-Madej

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego chłopak nie chce do mnie przyjechać? – odpowiada Mgr Grzegorz Pożyczka
Obsesja matki na punkcie córki – odpowiada Mgr Agnieszka Borowska
Brak ambicji a zła relacja z matką – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Gdzie zamieszkać z chłopakiem? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak ratować małżeństwo? – odpowiada Artur Brzeziński
Relacje chłopaka z matką alkoholiczką – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz
Pomoc chłopakowi cierpiącemu na depresję – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak przezwyciężyć rozłąkę z chłopakiem? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Co zrobić, kiedy chłopak boi się współżyć? – odpowiada Mgr Małgorzata Oktawiec
Jak sobie poradzić z pijącym chłopakiem? – odpowiada Lek. Bertrand Janota

artykuły

Niepełnosprawny Kacper śpi na klatce. Matka wyrzuciła go z domu

Oto smutna historia młodego mężczyzny, który śpi n

Sport to jej żywioł, mimo to zachorowała na otyłość. "Droga do diagnozy trwała 14 lat"

Agnieszka Liszkowska-Hała, od pięciu lat jest amba

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Jak postępować z matką?

Witam! Problem, który chcę przedstawić dotyczy nie mnie ale mojej mamy. Ma 53 lata. Po ukończeniu 50 roku życia zauważyłam, że diametralnie się zmieniła. Stała się zgorzkniała, krzykliwa, kłótliwa, złośliwa. Nagle też stała się bardziej religijna, można powiedzieć, że wręcz dewotycznie. Niezbyt dobrze wpływa to też na mój związek. Czepia się mojego narzeczonego do mnie gdy u mnie jest, że za dużo używa wody jak myje ręce, że za długo siedzi w toalecie, że muszę go czymś częstować jak przychodzi, czasem kontroluje co robimy jak siedzimy sami w pokoju. Czasem mówi mi to gdy on np siedzi w toalecie a ja w pokoju, a potem on słyszy, i pyta mnie co mama mówiła, Często czuje się jak na ścięciu. Wiele razy z nią rozmawiałam, przedstawiałam swoją sytuację, ale mama to typ osoby "ja i tylko ja mam zawsze rację" "ja jestem najmądrzejsza" "ja się nie mylę" itp. Jak grochem o ścianę, Zero odzewu. Straciłam już nadzieję. Wiem, że to TEN wiek i jestem naprawdę bardzo wyrozumiała, ale są pewne granice, czasami już mam tego dość tym bardziej, że mam problemy nerwicowe. Jak z tym walczyć? Czy to minie i kiedy? Co robić? Proszę o radę.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia

Mgr Joanna Lida Psychoterapia, Szczecin

70 poziom zaufania

To rzeczywiście "trudny wiek" u mamy, menopauza itd. Trzeba dużo cierpliwości i dystansu do tego co mama mówi. Nie wiem jaka jest Pani sytuacja, czy jest Pani np uzależniona od mamy finansowo, uczy się, pracuje? Jakie są możliwości spotykania się z narzeczonym poza domem, np u niego? Może gdybyście się trochę odseparowali mama zatęskniłaby za obecnością córki w domu? Być może mama jest samotna, chciałaby w obliczu nadchodzącej starości jeszcze poczuć kontrolę, mieć "pewność" i "rację". Przydałaby się też wizyta u lekarza, może jakaś hormonalna terapia zastępcza, ale na to już Pani ma mały wpływ, można jedynie powiedzieć mamie jakie zmiany Pani zauważa i że się o nią martwi. Raczej nie ma sensu wdawać się w dyskusje, przekonywanie itd. Niech Pani powie o swoich uczuciach i trudności i porozmawia z narzeczonym, żeby i on nabrał dystansu do tego co mówi mama.
Pozdrawiam serdecznie.

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Dziękuje Pani za kontakt i za zaufanie :)

Zaprezentowany przez Panią niepokojące wyzwanie z Pani Mamą, postrzegam jako problem wielowątkowy, co wymagałoby wnikliwej analizy, by dotrzeć do źródła...

Celowa byłaby osobista konsultacja specjalistyczna Pani Mamy (psychologiczna/psychoterapeutyczna).

Domniemam, że Pani Mama, zauważa że jest Pani mocno dorosła i ma potrzebę czucia się potrzebną i ważną (tym bardziej, że ma Pani Narzeczonego, co dla Mamy może być równoznaczne, że pozostanie sama, co może być tzw. "syndromem pustego gniazda".
Domniemam, że Pani Mama nie ma Męża/Partnera?

Po namyśle, uważam, że mogłaby być przydatna taka szczera, otwarta, nie oceniająca rozmowa Pani z Mamą, komunikując, że Mama jest i będzie dla Pani ważna, nawet, kiedy będzie Pani posiadała swoją Rodzinę.

Uważam, że wskazana byłaby również dla Pani taka zwyczajna rozmowa z Psychologiem, by mogła Pani zobaczyć swoją relację z Mamą z nieco innej perspektywy, by nabyła Pani (zdrową) umiejętność zadbania o siebie i swoje potrzeby, z uwzględnieniem potrzeby Mamy.

Gdyby miała Pani życzenie rozmowy ze mną, zapraszam serdecznie do kontaktu.

Wspieram Panią mentalnie, życząc Tego, Co jest Pani potrzebne!

irena.mielnik.madej@gmail.com tel. 502 749 605

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Trudna relacja z matką narzeczonego – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Agresja i smutek u młodej matki – odpowiada Dr Aleksandra Karmazyn
Nadopiekuńcze zachowanie matki – odpowiada Mgr Marta Żak
Zmiana zachowania u mamy – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Relacje z rodzeństwem i matką narzeczonego – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Dlaczego nie potrafię mówić przy ludziach? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Problemy w relacjach z matką – odpowiada Mgr Jarosław Żukowski
Zaburzenia psychiczne u mamy – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Wyrzuty sumienia spowodowane samotną matką – odpowiada Mgr Agnieszka Krawczyk
Uczucie bycia ignorowaną przez chłopaka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec

artykuły

Niesamowity noworodek. Trudno uwierzyć w to, co dzieje się na nagraniu

Nie ma wątpliwości, że każde dziecko rozwija się w

Agnieszka, Iwona i Monika przeszły operacje bariatryczne. Żałują jednego

Na otyłość choruje ponad 20 proc. polskiego społec

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak postępować z chłopakiem?

Witam, pytanie będzie dotyczyło relacji między mną a chłopakiem. Jesteśmy razem ponad dwa lata, układało się różnie ale zawsze problem był w rozumieniu i jego empatii w stosunku do mnie, ostatnio przyznał mi że jest egoistą i nie potrafi inaczej. Do meritum, dwa miesiące temu on wyjechał za granice do pracy a przez swoją ciężką sytuacje rodzinną i zawodową zamknął się w sobie. Mówi że wie że cierpię przez to jak mnie traktuje ale nie potrafi nic zmienić bo emocjonalnie jest w strzępach. Co robić

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Witam Panią Serdecznie,

Brakuje mi rozwinięcia Pani zagadnienia, w jaki sposób traktuje Panią Chłopak.

Co Pani może?
Może Pani zasugerować Chłopakowi w trosce o niego i o siebie, żeby skorzystał z profesjonalnej pomocy psychologicznej, gdyż poczucie bycia "emocjonalnie w strzępach", prawdopodobnie będzie się pogarszało i coraz bardziej Panią dotykało.

Mocno zachęcam Panią do rozmowy z psychologiem, by mogła Pani przede wszystkim wzmocnić siebie, by umiejętnie zadbać o swoje potrzeby.

Życzę Pani zwyczajnej pomyślności,
Irena Mielnik-Madej

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, proszę porozmawiać z partnerem, czy może Pani w jakiś sposób pomóc, być może pomogłaby konsultacja z psychologiem. Może skorzystać z pomocy, spróbować porozmawiać o swojej sytuacji, czy faktycznie nie jest możliwa zmiana. Pozdrawiam serdecznie