Witam,
Proszę przez chwilę pomyśleć:
- Czy zdarzyło się Pani nie chcieć gdzieś iść - do nowej pracy, na spotkanie towarzyskie itp.?
- Dlaczego Pani nie chciała tego zrobić?
- Co Pani wówczas czuła?
- Co Pani robiła?
- Jak Pani reagowała, gdy ktoś mówił , że wszystko będzie tam ok?
Jeżeli było to za czasów "dorosłości" to pewnie Pani mimo niechęci poszła. Dorośli potrafią "sobie przetłumaczyć".
Dziecko jeszcze tego nie umie.
Proszę więc zastanowić co może dziać się w Pani córce.
Jeżeli Panie lubi i ma koleżanki - to co takiego jest dla niej trudnością?
Przedszkole jest ok - Pani zdaniem. Ona widać widzi tą sytuację inaczej.
Może boi się nie przedszkola ale boi się opuszczać rodziców?
W domu jest dla niej lepiej. Co takiego jest w domu czego nie ma w przedszkolu i jest tak ważne dla dziecka, że płacze?
Może Pani porozmawiać z dzieckiem ale nie tłumacząc jej że przedszkole jest ok. (bo dla niej nie jest teraz ok). Podczas rozmowy proszę tylko posłuchać opowiadania dziecka o przedszkolu, co jej się tam podoba, co się nie podoba, co myśli o przedszkolu, dlaczego woli zostać w domu?
Może w trakcie rozmowy usłyszy Pani wyjaśnienie tej sytuacji.
Może też Pani - proponuję aby to był dopiero drugi krok - pójść do psychologa dziecięcego, który pomoże wam w rozwiązaniu tej sytuacji.
Pozdrawiam serdecznie
Artur Brzeziński
Zapraszam na blogi:
http://dobre-zycie.blogspot.com/
i
http://szkolaotymizmu.blogspot.com/
