Witam. Po tak krótkim mailu brakuje mi podstawowych wiadomości na Państwa temat. Przede wszystkim ciekawa jestem, czy to pierwszy rok syna w przedszkolu, czy też kolejny. Jeśli pierwszy to można pomyśleć, że nie do końca jest gotowy na rozstanie z Państwem. Jeśli kolejny, to może bardziej chodzi mu o przejęcie kontroli nad Państem. Poza tym jestem ciekawa, jak to się dzieje, że może zostać w domu. Pewnie Pani nie pracuje. Może ma młodsze rodzeństwo i chciałby mieć podobne przywileje tj. cały dzień z mamą. Nie posiadając takich informacji trudno mi doradzić cokolwiek. Prędzej poradziłaby wizytę u psychologa dziecięcego lub terapeuty rodzinnego. Specjalista, po zabraniu rzetelnego wywiadu, mógłby zaproponować rozsądne rozwiązanie.
Jeśli jednak jest tak, że dziecko chodziło chętnie i po chorobie nie chce wrócić powiedziałabym mu, że nie bardzo ma inne wyjście. Wszystkie dzieci chodzą do przedszkola. Momentami nikogo nie ma w domu, więc nie ma się komu nim zająć. Nasze życie niestety nie zawsze wygląda tak, jak sobie życzymy. Dorośli wiedza o tym doskonale, a dziecko w procesie socjalizacji właśnie tego ma się nauczyć. Chodzi o to, by stopniowo przechodził od świata: "to mi się podoba, a tamto nie", do świata: "to powinienem, a tego nie". Małgorzata Danielewicz
