Z pani opisu wynika, że problem utrzymuje się już od dłuższego czasu. Przypuszczam, że trudności dziecka dotyczące rozstania mogą pojawiać się też w innych sytuacjach, np. w związku z zasypianiem, wyjściem do znajomych czy też pozostawieniem dziecka pod opieką innej osoby. Być może pani również jest trudno pozostawić dziecko w przedszkolu z uwagi na wcześniejsze trudne rozstania, dzieci zazwyczaj odczuwają niepokój, zniecierpliwienie, irytację rodzica, co dodatkowo pogłębia problem. Istotna jest też sytuacja rodzinna (atmosfera w domu, poczucie stabilizacji). Z uwagi na to, że problem trwa już ok. 2 lata, reakcje dziecka są raczej silne zachęcałabym panią do konsultacji psychologicznej (także w celu wykluczenia innych trudności rozwojowych).

Witam
Takie reakcje są dosyć częste u dzieci, którym jest bardzo dobrze u mamy i których nie wdrażało się wcześniej do przebywania poza domem w grupie dzieci. To nie znaczy, że należy im ulegać, dziecko aby mogło się prawidłowo rozwijać musi "wyjść z domu"- rozpocząć samodzielną egzystencję a zadaniem matki jest go do tego przygotować. Powinna Pani łagodnie i stanowczo odprowadzać synka do zerówki, poświęcając dużo czasu na rozmowę z nim o tym co działo się w zerówce każdego dnia, jak syn przeżywał i zachowywał się będąc tam sam, bez mamy. Jeżeli dziecko nie chce mówić dobrą metodą jest "zabawa w zerówkę". Wykorzystując maskotki i klocki proszę odtworzyć klasę szkolną, odgrywać hipotetyczne sytuacje z życia klasy w formie psychodramy, komentując je trochę na żarty, trochę na poważnie. Niektórym dzieciom znacznie łatwiej pokazać swoje problemy poprzez zabawę niż mówiąc o nich.
Ważne jest aby syn nie pozostawał sam ze swoimi ewentualnymi obawami i trudnościami by widział, że mama, chociaż fizycznie jej z nim nie ma to psychicznie jest przy nim cały czas i go nie zostawia samego na "pastwę losu"
Oczywiście zakładam, że wybrała Pani dla syna placówkę, gdzie nie dzieje się mu krzywda i jego problemy nie wynikają z racjonalnych powodów, co w niektórych wypadkach też trzeba wziąć pod uwagę.
pozdrawiam serdecznie

Witam,
z jakiegoś powodu dziecko ma problem w zaaklimatyzowaniu się w grupie rówieśniczej. Powodów może być wiele, nie znam Pani bliższej sytuacji życiowej. Jeśli np. dziecko było wychowywane przez samych dorosłych, nie spotykało się wcześniej z innymi dziećmi, np. w piaskownicy, na placu zabaw to może to mieć wpływ na obecną sytuację. Proponuję rozmowę z przedszkolanką, być może nawet z psychologiem w przedszkolu. Ograniczanie kontaktów dziecka z innymi maluchami przez to, że nie chce chodzić do zerówki nie jest rozwiązaniem, jest raczej niekorzystne. Dziecko należy zachęcać do brania udziału w zabawach z dziećmi - ma to bardzo duży wpływ na jego rozwój, budowanie interakcji, współpracę i wiele innych. Życzę powodzenia. Pozdrawiam

Witam,
w takiej sytuacji najlepiej porozmawiać z wychowawczynią. To dobrze, że pani zwróciła uwagę na mocne strony Twojego synka, ale na pewno zauważa też obszary w których warto go wesprzeć np. włączanie do zabaw grupowych. Ciekawa jestem czy poza trudnościami z ubieraniem i zaprowadzaniem w ciągu dnia też bardzo emocjonalnie reaguje na rozstanie z domem i rodzicami. Jeżeli rozmowa z wychowawczynią i wspólne ustalenia nie przyniosą efektów, może warto skontaktować się z psychologiem, który oceni rozwój dziecka i ustali zalecenia do wsparcia jego rozwoju.
Z pozdrowieniami
Monika Prus

Witam. Zastanawiam się czy to, że kiedyś synek mało chodził ma wpływ, że teraz nie chce bo mógł nauczyć się, że jak będzie niezadowolony to nie pójdzie. Oczywiście to jedna z wielu opcji. Może uda się podczas rozmowy czegoś dowiedzieć os syna. A może też nie jest tak źle a Pani to mcno przeżywa? Trudno tak więcej [powiedzieć z takiego listu drogą elektroniczną.
Magdalena Brabec