Jak przestać się przejmować i zacząć żyć normalnie?

Mam 20 lat. Nie potrafię żyć jesteś uzależniona pod każdym względem od innych. Jestem w pełni sprawna. Ale głowa nie pozwala na dużo więcej spraw. Nie potrafię rozmawiać z ludzi , nie potrafię złożyć zdania. Nie potrafię zjeść nawet kanapki w pracy bo ludzie czy napić się wody. Nie potrawie iść do sklepu sama czy isc gdziekolwiek. Ciagle jest mi smutno, płacz z niczego i obwinianie się o wszystko. Widzę ze nie ma sensu nic co robie. Nie mogę iść do pracy bo kolega nie idzie nie mam jak jechać bo sama nie pojadę. Boje die ze stracę prace. Ale nie chce już tam pracować tylko wiem ze innej nie znajdę nie dam rady zmienić pracy. Czuje się jak zwykle gowno. Wiem ze powinnam iść do specjalisty, ale nawet z tym jest problem. Nie potrafię zyc normalnie. Nie mam jakoś dużo znajomych. Z rodzicami nie mam kontaktu. Chłopak mówi ze sobie wkręcam. Mam huśtawki nastroju. Chciałabym przestać się przejmować innymi nie mieć tego wstydu żyć normalnie i zacząć normalnie komunikować się z ludźmi. Ale nie potrafię
KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej

Mgr Anna Byczko Psychologia
43 poziom zaufania

Dzień dobry,



W Pani wypowiedzi można doszukać się bardzo ważnego i jasnego punktu jakim jest chęć zmiany. Można powiedzieć, że za Panią już 50% sukcesu.

Ciężko wywnioskować z opisu czego konkretnie się Pani obawia. Jest to jednak dobry moment na zastanowienie się nad tym we własnym zakresie. Nazywając nasze lęki, mamy trochę większą nad nimi kontrolę.

Myślę, że Pani intuicja co do kontaktu ze specjalistą jest jak najbardziej uzasadniona i potrzebna, gdyż taka decyzja mogłaby przynieść Pani wiele korzyści, a wraz z terapeutą przeanalizowałaby Pani swoje myśli i przekonania co do swojej osoby oraz innych. Proponuję na pierwszy raz spotkanie online np z psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym. Decyzja co do spotkania z terapeutą już sama w sobie jest pierwszym krokiem ku zmianie, ponieważ przekracza Pani tym swoje ograniczenia. Jeśli jest to dla Pani trudne, może warto byłoby poprosić Pani partnera o towarzystwo podczas pierwszej konsultacji ( choć oczywiście już sam akt odwagi, którym jest zdecydowanie się na kontakt może wykluczyć dalszą potrzebę bycia w towarzystwie partnera).

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty