Jak przestać się przejmować krytyką innych?

Jak mam przestać się przejmować tym,że mnie krytykują,nie odpisują,olewają, i zostałem na tej ziemii zupełnie sam,oprócz rodziców,nie mogę na nikogo liczyć, co mam zrobić?jest mi smutno i źle, leki tutaj nie pomogą tu chodzi o samotność.

MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Psychologia Emocje Relacje z przyjaciółmi

Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna, Warszawa

98 poziom zaufania

witam,
może powinien Pan poszukać ludzi, którzy Pana zrozumieją.
na pewno znajdzie się kilkoro zaufanych ludzi w Pana gronie

Mgr Marta Dziekanowska Psychologia, Warszawa

52 poziom zaufania

Witam serdecznie,

To bardzo mądre, co Pan napisał – gdy chodzi o samotność, leki niewiele pomogą. Nie jest też łatwo przestać przejmować się krytyką innych i poradzić sobie z poczuciem odrzucenia czy osamotnienia. Nie ma jednej recepty na Pana problem. To co może się sprawdzić, to podejmowanie prób bywania w miejscach, gdzie można spotkać innych ludzi, najlepiej takich, którzy mają podobne zainteresowania, wartości. Proszę nie odrzucać zaproszeń znajomych, a może nawet - choć wiem, że może to być trudne – samemu inicjować spotkania.
Sporo rad na temat dobrego życia może znaleźc Pan na moim blogu O psychoterapii i dobrym życiu:
http://martadziekanowska.wordpress.com/category/o-dobrym-zyciu/

Jeśli trudno Pani samemu wyjść z samotności, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty, który pomoże odkryć, jaka jest przyczyna Pana trudności a następnie pomoże ją pokonać. Tutaj może Pan sprawdzić, czy psychoterapia jest dla Pana:
http://martadziekanowska.wordpress.com/2014/10/10/czy-potrzebna-ci-psychoterapia/

Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości,
Marta Dziekanowska

Mgr Marta Kaczmarek Psychologia, Wrocław

27 poziom zaufania

Witam,
pokonanie samotności to trudne acz porywające zadanie - nie sposób zrobić tego pojedynkę. Warto szukać ludzi (kursy, kluby dyskusyjne), by mógł się Pan przekonać, jak się Pan z nimi czuje. Z drugiej strony relacja z rodzicami jest niepodobna do innej, więc może warto zacząc szukać nowego typu relacji w życiu. Jeśli będzie trudno Panu samemu, sugeruję rozważenie psychoterapii jako sposobu na budowanie w sobie ciekawości innych ludzi i gotowości na nowy typ relacji.
Pozdrawiam serdecznie, zycząc wytrwałości

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak przestać się przejmować opinią innych? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak przestać się wszystkim przejmować? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak przestać się wszystkim przejmować i poprawić relacje rodzinne? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak przestać się przejmować i zacząć żyć normalnie? – odpowiada Mgr Anna Byczko
Lęk przed każdym kolejnym dniem – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Uczucie samotności u 20-latka a możliwe przyczyny – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak zlikwidować kompleksy i przestać bać się żyć? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Odejście żony do innego partnera 8 miesięcy temu – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak przestać się tym przejmować? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Przejmowanie się opiniami innych – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk

artykuły

Aspołeczność - czym jest, cechy, aspołeczność a introwertyzm

Aspołeczność to wycofanie się z życia społecznego

Autofobia - co to jest, główne objawy, leczenie

Autofobia to jeden z rodzajów fobii specyficznej.

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

Jak przestać się przejmować tym porównywaniem siebie do innych?

od jakiegoś czasu pojawiają mi się różne myśli na temat porównywania siebie do innych. Nie wiem dlaczego tak jest np.robię coś w danym momencie i nagle myślę sobie co ktoś by o tym pomyślał albo że "on/ona ma pewnie lepiej" nie mam pojęcia czemu to się dzieje momentalnie obniża mi się nastrój wpadam w zły humor Stanowi to dla mnie dość spory problem zastanawiam się jak temu zapobiec Mówi się że kiedy człowiek ma dobrze niczego mu nie brakuje stwarza sobie problemy którymi tak jak ja się obarcza, czy to prawda? jak mam przestać się przejmować tym porównywaniem to naprawdę uciążlwe...

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Psychologia

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

Poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc samoocena jeden z czynników poczucia własnej wartości - jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego nie akceptuję siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z dużą nieśmiałością? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie z uczuciem niskiej atrakcyjności? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak nauczyć się samoakceptacji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak bardziej akceptować siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego borykam się z brakiem pewności siebie? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Jak leczyć niską samoocenę u 25-latka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z obniżoną samooceną po rozstaniu z partnerem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie z nieśmiałością i niezdecydowaniem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Osobowość depresyjna

Osobowość człowieka kształtuje się przez całe jego

Akceptowanie własnego ciała a depresja

Sposób, w jaki spostrzegamy samych siebie, ma ogro

Zmiana postrzegania a depresja

Cechą charakterystyczną człowieka, cierpiącego na

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Co zrobić, aby przestać się przejmować?

Witam, od niedawna mam problem ze wzmożonym przejmowaniem się swoim życiem i przyszłością. Dodatkowo dużo bardziej przejmuję się innymi, rodzinom niż sobą. Przez to w wieku 30 lat jestem sama i tak na prawdę oprócz pracy nie mam nic. Mam dwójkę rodzeństwa w wieku 38 lat , mają już rodziny, kolejne dzieci w drodze, co dodatkowo mnie dobija nie wiem co mnie czeka. Będąc szczęśliwą coraz częściej mam wyrzuty sumienia, że nie powinnam. Do tego dochodzą ostatnio problemy zdrowotne, prawdopodobnie wrzody czekam na potwierdzenie, wzrost ciśnienia i problemy z żołądkiem oraz wypadanie włosów. Nie chcę żyć schematami, każdy jest inny ale jak widzę innych odnoszę ich do siebie i porównuje.

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Natrętne myśli Lęk Stres Psychologia

Mgr Marta Mosińska Psychologia, Bydgoszcz

11 poziom zaufania

Dzień dobry. Żyjemy w przestrzeni społecznej, więc często zestawiani jesteśmy ze standardami i wzorcami tego, jak życie osoby dorosłej, w tej sytuacji kobiety powinno wyglądać. Ważne jednak, że pomimo stereotypów możemy budować swoje szczęście na swój sposób. Myślę, że 30 lat to jest dobry czas, żeby zadbać o siebie i swoje szczęście. Zainwestować czas w budowanie relacji społecznych, podjęcie aktywności, która daje Pani sens, zadbanie o swoje zdrowie i aktywność fizyczną. Warto rozważyć pracę terapeutyczną np. z psychologiem celem ustalenia celów i wsparcia Pani w ich realizacji i odnalezieniu swojego wymiaru szczęścia. Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia