Jak nauczyć się odważnie rozmawiać z ludźmi?

Dzień dobry. Mój problem polega na tym, że nie potrafię rozmawiać z ludźmi. Jestem bardzo małomówną osobą, odzywam się właściwie tylko gdy ktoś zacznie rozmowę lub się o coś zapyta, w zdecydowanej większości z mojej strony padają krótkie odpowiedzi i nie potrafię pociągnąć rozmowy. Po takiej krótkiej wymianie zdań zapada cisza i ja nie mam pojęcia co dalej powiedzieć. W pracy gdy pracuję z kimś w jednym pokoju potrafię milczeć przez całe 8 godzin albo co najwyżej zadawać pytania na różne tematy, najczęściej na temat pracy, po takim pytaniu wymienimy może ze 2 zdania i koniec rozmowy. To nie jest nieśmiałość, po prostu nie przychodzi mi do głowy nic co mógłbym powiedzieć, nie mam pojęcia jak zacząć rozmowę i na jaki temat, mogłbym się zastanawiać kilka godzin co powiedzieć i nic nie wymyślę

MĘŻCZYZNA, 26 LAT ponad rok temu

Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Psychologia

Mgr Joanna Krysiak Psychologia, Sopot

25 poziom zaufania

Dzień dobry.

Czy chodzi tylko o to żeby się więcej odzywać, nauczyć się prowadzić niezobowiązującą, kurtuazyjną konwersację czy porozmawiać o czymś, na jakiś temat, czy może poznać osoby z otoczenia i dać się im poznać? Wiele osób nie ma chęci rozmawiać o niczym, wolą milczeć niż mówić czy słuchać o rzeczach w ich mniemaniu nieistotnych. Ciekawi mnie o czym miałby Pan ochotę porozmawiać z tymi osobami? Co Pana w nich zaciekawia? Czy jest coś czym miałby Pan chęć się z nimi podzielić? Czy są w Pana otoczeniu osoby, które wzbudzają Pana sympatię, które wydają się jakoś bliskie, może w czymś podobne?

Zanim Pan zacznie z nimi rozmawiać może Pan najpierw uważnie poobserwować swoje otoczenie, żeby odpowiedzieć sobie na powyższe pytania. W sytuacji obserwacji milczenie może być pomocne. Jest szansa, że usłyszy Pan siebie, swoje nastawienie do otoczenia i nie przeoczy Pan swojego zaciekawienia konkretnymi osobami. Kiedy rozpozna Pan, która osoba wzbudziła Pana sympatię i co Pana ciekawi nie będzie Pan musiał się zastanawiać nad tematem rozmowy. Warto zacząć od jednej osoby i od bardzo krótkiej konwersacji. Nie za dużo. Małe kroki do zaciekawiania się innymi i wzbogacania ich sobą.

Pozdrawiam. Powodzenia.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

O czym ma rozmawiać z ludźmi małomówny człowiek? – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka
Dlaczego nie potrafię rozmawiać z ludźmi mając 21 lat? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak nauczyć się komunikacji interpersonalnej? – odpowiada Mgr Joanna Pluta
Jak pokonać nieśmiałość i nauczyć się uśmiechać? – odpowiada Mgr Karolina Kapias-Gryczon
MĄŻ ZE MNA NIE ROZMAWIA – odpowiada Redakcja abcZdrowie
O czym rozmawiać z nowo poznanymi ludźmi? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak rozmawiać z małomównym partnerem? – odpowiada Mgr Monika Hibner
Jak pokonać lęk rozmawiania z ludźmi? – odpowiada mgr Patryk Goleń
Jaki jest powód trudności w komunikacji z innymi ludźmi? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Nie umiem rozmawiać z innymi, obawiam się, że mnie wyśmieją - czy to zaburzenia psychiczne? – odpowiada Agnieszka Jamroży

artykuły

"Nie rób z siebie pajaca". Dr Paweł Kabata - chirurg onkolog czy celebryta?

Dr Paweł Kabata jest chirurgiem onkologiem, który

Tomek Markowski głośno mówi o HIV. Jeden komentarz wrył mu się w pamięć

- Byłem przekonany, że usłyszałem wyrok, że ni

Święta w żałobie. Jak pomóc bliskim, którzy stracili kogoś przez COVID?

Święta Bożego Narodzenia dla osób w żałobie mogą b

Jak nauczyć się rozmawiać z innymi ludźmi?

Wiem, ze moze to brzmi smiesznie ale nie potrafie rozmawiac z innymi ludzmi. Kiedy znajduje sie wsrod obcych, ogarnia mnie nieuzasadniony lek, cala sie trzese,zaczyna mnie bolec brzuch, czuje jakbym miala zaraz zwymiotowac, placze i mam wrazenie odrealnienia. Takie "ataki" zdarzaja sie coraz czesciej. Nie potrafie nawiazywac relacji z ludzmi. Czuje sie w tym wszystkim bardzo nieswojo. Boje sie wykonac nawet najmniejszy ruch w obecnosci innych osob. Mam w glowie same najciemniejsze scenariusze. Czuje sie strasznie muszac przechodzic przez cala klase czy jesc przy innych osobach. Publiczne przemowienia powoduja u mnie ataki placzu. Dlugo potem nie potrafie sie uspokoic i odcinam sie calkowicie od wszystkiego wokol mojej osoby. Mam 18 lat i jestem z tym wszystkim calkiem sama.Strasznie obawiam sie o moja przyszlosc. Zawsze bylam osoba bardzo ambitna i wciaz mierze wysoko albo przynajmniej sie staram ale przez ten jeden problem czuje sie jakbym tracila caly sens zycia i nie byla zdolna do zrobienia czegokolwiek. Mam partnera ktory jest bardzo wyrozumialy ale czuje sie naprawde zle kiedy nie pozwalam mu nawet na zlapanie mojej dloni czy przytulenie mnie. Czuje sie osaczona, kompletnie nieswojo. Staralam sie porozumiec z innymi, ale blokuje sie i nie potrafie wypowiedziec nawet slowa.Kazdy dzien wsrod ludzi to koszmar.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Relacje

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecana jest psychoterapia poznawcza jako forma pomocy i leczenia.

Pozdrawiam serdecznie

Mgr Marek Lisowski Psychoterapeuta, Dziwnówek

66 poziom zaufania

Gorąco zachęcam do wizyty u psychologa.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego nie potrafię rozmawiać z ludźmi? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Strach przed innymi ludźmi – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Problemy w nawiązywaniu relacji z ludźmi – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy wymioty po wypiciu alkoholu mogą oznaczać problemy z wątrobą? – odpowiada Lek. Paweł Szadkowski
Czerwona i poparzona skóra twarzy – odpowiada Martyna Naskręt
Brak ochoty na spotykanie się z ludźmi – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Lęk przed rozmawianiem o sprawach intymnych a przemoc psychiczna – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Lęk przed czynnością w pracy – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak poradzić sobie z wilczym głodem i osłabieniem organizmu? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak nauczyć się nawiązywania relacji z innymi ludźmi? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Jadwiga Kłapa-Zarecka została zaatakowana przez pacjentkę. "Miałam poczucie, że ona zaraz wyciągnie nóż i się na mnie rzuci"

Była w ciąży, kiedy do jej gabinetu wtargnęła agre

Depresja a otwarcie się na innych

Kiedy człowiek jest smutny lub popada w depresję,

"Najgorszy był piekący ból od środka". Pacjentki, które przeszły COVID-19 opowiadają o długim powrocie do normalności

- Najdziwniejsze było takie uczucie, jakby w ś

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Jak rozmawiać z ludźmi?

Terapie mi nie pomagają, o czym mogę rozmawiać z ludźmi? jestem introwertykiem nastawionym przede wszystkim na słuchanie i zadawanie pytań,ale źle się czuje jak słyszę czemu milczysz co powiesz itp. jak przełamać tę barierę? tak jak mówię terapie mi nie pomogły nadal mam te same problemy.

MĘŻCZYZNA, 26 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Bohdan Bielski Psycholog, Warszawa

50 poziom zaufania

Może pani za dużo od siebie wymaga i na siłę chce się zmienić. Każdy człowiek ma swoje mocne i słabe strony. Akceptacja siebie pomaga ukryć niedoskonałości. Warto polubić siebie takim jakim się jest. Nie wszystkie cechy można tak po prostu zmienić. A na zaczepki innych proszę sobie przygotować kilka kulturalnych odpowiedzi odpierających atak.

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Wobec (w Pana ocenie) nieskuteczności psychoterapii, trudno oczekiwać, aby pomocna okazała się skrócona porada internetowa, która ze swojej natury jest o wiele uboższą i mniej skuteczną formą pomocy.

Zachęcam do refleksji, dlaczego uważa Pan, że terapia ni była pomocna?
Jakiej pomocy oczekiwałby Pan od terapeuty?
Co miałoby się zmienić, żeby uznał Pan leczenie za bardziej skuteczne?
Co w terapii podobało się Panu najbardziej, co okazało się najbardziej skuteczne?
A co najmniej?

Być może warto rozważyć kontynuację diagnostyki, konsultację także psychiatryczną (np. w kierunku depresji) oraz kontynuację terapii, zmianę nurtu terapeutycznego, stosowanych metod terapii itp.

Pozdrawiam!