Jak zdiagnozować tego typu objawy?

Jestem 22-letnim facetem, od ok. 7 lat męczę się z nawracającymi wahaniami nastroju, miewam tygodnie depresji, podczas których myślę tylko o samobójstwie, jestem jednak chyba zbyt słaby bądź rozsądny i nie potrafię tego zrobić, po burzy przychodzi okres wiosny, jest lepiej. Sam zauważam, iż w okresie dobrego nastroju wszystko zaczyna układać się samo, jak z górki. Mam natomiast jeden problem - bardzo łatwo, bez przyczyn, zaczynam miewać nawracające stany depresyjne. Scenariusz jest podobny. Zazwyczaj przez alkohol bądź głupotę muszę spieprzyć coś w swoim życiu, np. na kacu nie wstanę do pracy bądź do szkoły (tak od paru lat nie mogę skończyć liceum, nie ma chyba większych wyrzutów sumienia). Gdy zdaję sobie sprawę, że to moja wina, znowu czuję się fatalnie. Wychowałem się w domu pełnym agresji, więc w kryzysowych momentach również oddziałuję tym samym. Typowy przykład - w tym miesiącu miałem ocenę półroczną w pracy. Jak się okazało, w moim zespole byłem jedyną osobą, która większość ocen miała powyżej oczekiwań. Nic tylko się cieszyć, wszystko się układa. Nic podobnego - parę razy przez chlanie spóźniłem się do pracy. Oczywiście manager nie był zadowolony, bowiem sam nie wie, czy to moja słabość, czy raczej bezczelność... Wiem, że ogółem ten problem to alkohol. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na inny szczegół - miewam straszną tendencję do irracjonalnych zachowań, ataków furii, podczas których palę wszystkie mosty. Z biegiem czasu uświadamiam sobie, że to przecież moja wina. Istnieje jakiś sposób na zwalczenie agresji, histerii i tych nerwów połączonych z bezsilnością? Podczas ostatniej rozmowy telefonicznej, gdy dzwoniłem do pracy i zgłaszałem, że się spóźnię (w zeszłym tygodniu spóźniłem się 3 razy przez alkohol), tym razem wina komunikacji miejskiej, byłem tak zdenerwowany, że podczas telefonu do pracy wykrzyczałem, że mogę się spóźnić, a jak ktoś ma do mnie jakiś problem, to xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx. Od awansu do możliwego wylania z pracy w 2 tygodnie, ot cały ja. A co gdyby mnie wylali, rok pracy na marne? I tak przez całe życie. Często podczas samobójczych myśli głównym motywem jest właśnie myśl, iż nie nadaję się do tego, aby cokolwiek trwałego stworzyć wokół siebie, bowiem mam dwie twarze - uśmiechniętą, zadowoloną, ciepłą, energiczną oraz zdepresjonowaną, nieprzyjazną, znerwicowaną, wątłą, po prostu odpychającą. Jak zdiagnozować tego typu problem??? Nerwica? Schizofrenia? Depresja? Dodam, iż podczas objawów depresyjnych odczuwam uczucie jakby pewnych lęków.