Witam serdecznie!
W opisanym przez Panią przypadku najlepszym rozwiązaniem będzie cierpliwa rozmowa z koleżanką i wsparcie oraz próba nakłonienia jej do podjęcia pracy. Na pewno nie zmusi jej Pani do pracy ani nie przekona, mówiąc, że powody jej rezygnacji z pracy są bezsensowne. Nie wiem dokładnie, dlaczego Pani koleżanka nie chce podjąć pracy. Czy dlatego, że zawiodła się na chłopaku? Czy dlatego, że straciła wiarę w swoje umiejętności? Czy dlatego, że boi się odnieść porażkę? Myślę, że przyczyny rezygnacji z pracy są znacznie bardziej złożone i mogą mieć związek z jej problemami emocjonalnymi, np. z niskim poczuciem własnej wartości. By jednak móc postawić jakąkolwiek diagnozę i orzec, dlaczego Pani koleżanka zachowuje się w sposób asekurancki, trzeba by było udać się na konsultację psychologiczną. Radzę cierpliwie zachęcać koleżankę do podjęcia pracy, tłumacząc jej, że ma za sobą szkolenia, że wiele potrafi, że na początku każdy ma jakieś trudności, ale z czasem na pewno się wdroży w obowiązki zawodowe. Myślę, że Pani koleżanka potrzebuje silnego bodźca z zewnątrz, by uwierzyć w siebie i zacząć działać. Proszę jej nie zostawiać samej i próbować przekonać, że świetnie sobie sama poradzi, tylko musi dać sobie szansę.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
