Jaka jest przyczyna zaniku emocji?

Dzień dobry, Chciałabym się dowiedzieć czy możliwym jest, aby w trakcie przyjmowania leków antydepresyjnych, po przeżyciu dużego stresu i wpadnięciu w stan furii doznać zaniku odczuwania emocji? Stan dotyczy 30-letniego mężczyzny, inżyniera - po burzliwym dniu i swego rodzaju upokorzeniu go w pracy - unikał kontaktu przez tydzień, następnie podjął decyzję dotyczącą zakończenia naszego związku (mówił, że odczuł ulgę). Nie odczuwa motywacji i chęci do działania. Będę wdzięczna za wszelkie odpowiedzi mogące nakierować mnie na odpowiednie tory, aby mu pomóc.

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Stres Psychologia Motywacja Emocje

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Z Pani opisu wnioskuję, że Pani ukochany cierpi na depresję i ciekawi mnie to od jak dawna bierze leki. Z pewnością jest to osoba mająca problemy z psychiką i przeżywająca w chwili obecnej kryzys psychiczny. Dobrym rozwiązaniem byłoby namówienie go na psychoterapię, gdyż same leki przepisane przez psychiatrę to za mało. Warto okazywać mu wsparcie i pokazać mu, że zawsze może na Panią liczyć oraz to że rozstanie nie przekreśla tej relacji. Niewykluczone, że w chwili obecnej będzie potrzebował czasu na przemyślenia i tymczasowego "odpoczynku" od kontaktu z Panią. Niestety sama Pani to wyczuje, czy on potrzebuje wsparcia i zainteresowania swoją osobą czy też chwilowego braku kontaktu. Z pewnością niekorzystnym rozwiązaniem byłoby zerwanie na zawsze kontaktu i pozostawienie go samego z problemem. Ciekawi mnie to, co podał jako powód rozstania i gdy nadarzy się taka okazja to warto go o to dokładnie wypytać. Oczywiście nie mogę dać Pani gwarancji, że on nadal Panią kocha i że jest szansa na powrót do tego związku. Depresja a nawet niektóre leki psychotropowe mogą prowadzić do stępienia emocji i osoba w kryzysie może czuć się zagubiona we własnych uczuciach lub nawet czuć pustkę wewnętrzną, co nie ma związku z prawdziwym brakiem uczuć do partnera. Zdarzają się takie sytuacje w których osoby w takim stanie z różnych względów decydują się na rozstanie i mogą nawet odczuwać potrzebę izolacji od otoczenia i potrzebę osamotnienia. Zastanawia mnie to dlaczego stwierdził, że poczuł ulgę. Sprawa jest zbyt skomplikowana by podać jej jedną trafną interpretacje lub algorytm postępowania w takiej sytuacji. Sądzę, że z czasem wszystko zacznie się klarować i mam nadzieje, że jest jeszcze szansa na uratowanie tego związku i pomoc temu mężczyźnie.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Odczuwanie emocji przy ciężkiej depresji – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Jak mogę poradzić sobie z moimi emocjami? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Jak radzić sobie ze stresem w młodym wieku? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Jak poradzić sobie ze złymi emocjami po rozstaniu? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak leczyć depresję u brata? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Problem z radzeniem sobie z emocjami u 25-latki – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak pomóc partnerowi pozbierać się po porzednim związku? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Skąd te emocje? – odpowiada Paulina Witek
Czy leki SNRI/SSRI mogą pomóc w leczeniu zaniku emocji? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy jest sens całkowitego pozbywania się emocji? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka

artykuły

Zespół stresu pourazowego może dotknąć każdego. Jak rozmawiać z osobą, która doświadczyła trudnych przeżyć?

Ofiarami zespołu stresu pourazowego (PTSD) są najc

Muszą zostawić bliskich i cały dorobek życia w Ukrainie. Jak sobie radzić ze stratą w obliczu wojny?

Tracą wszystko w obliczu wojny w Ukrainie - najbli

Brak wsparcia ze strony innych a depresja

Wsparcie należy do znaczących zasobów odporności n

Jak radzić sobie z nadmierną nieśmiałością? A może to już fobia?

Witam. Mam problem. Ze sobą. Boję się i odczuwam lęk w codziennych sytuacjach, które powinny być czymś normalnym. Ze stresem wiąże się dla mnie nawet zwykła rozmowa przez telefon czy załatwienie jakiejś sprawy. Ponadto mam problem z wyrażaniem własnych myśli, odczuć - jestem zamknięta w sobie i z trudem przychodzi mi normalna rozmowa i kontakt z ludźmi. Wiąże się to pewnie z moją niską samooceną i kompleksami, a trwa praktycznie od zawsze. W związku z tym jestem przybita - bo samotna, ze świadomością, że przegrywam swoje życie. Co robić? Ostatnio myślałam nawet nad wizytą u psychologa, ale nie wiem czy odważę się zrobić ten pierwszy krok i po prostu umówić się na wizytę...

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Obniżona samoocena oraz brak pewności siebie wpływają na Pani kontakty z innymi ludźmi. Im bardziej czuje się Pani bezwartościowa i nieatrakcyjna, tym bardziej wzrasta lęk przed kontaktem z innymi osobami. Lęk przed ludźmi będzie się pogłębiał, a Pani będzie coraz bardziej się izolowała. Warto dlatego postarać się zmienić swoje nastawienie do świata oraz pojęcie własnej osoby.

Sądzę, że spotkania z psychologiem mogłyby być dla Pani bardzo pomocne. Jeśli nie może się Pani obecnie zdecydować na wizytę, może Pani rozpocząć pracę nad sobą od konsultacji w telefonie zaufania. Może Pani tam pozostać anonimowa, a mimo to uzyskać wskazówki, jak poradzić sobie z lękiem oraz jak pracować nad sobą.

Myślę, że powinna Pani dowiedzieć się więcej na temat samooceny, kontaktów międzyludzkich oraz radzenia sobie ze stresem. Wiedzę taką odnajdzie Pani w poradnikach psychologicznych. Może Pani również zapisać się na zajęcia pracy grupowej lub trening interpersonalny. Pozwala to uzyskać odpowiedź na pytanie "jak widzą mnie inni?", nauczyć się sprawnie radzić sobie w trudnych sytuacjach oraz dowiedzieć się, jak sprawnie komunikować się z innymi osobami. Aby być atrakcyjną dla innych, musi Pani sama poznać swoją wewnętrzną wartość.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie poradzić z nieśmiałością i niską samooceną – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak poradzić sobie z nieśmiałością? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak radzić sobie z fobią społeczną mając 20 lat? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak radzić sobie z nadmierną nieśmiałością? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z nadmiernymi kompleksami? – odpowiada Mgr Agnieszka Słomka
Nieśmiałość a brak znajomych – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Unikam ludzi - nieśmiałość czy fobia społeczna? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak radzić sobie z paraliżującym stresem? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak radzić sobie z dużą nieśmiałością? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
W jaki sposób przezwyciężyć nieśmiałość? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Osobowość unikająca - czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o

Naga stanęła przed partnerem dopiero po rekonstrukcji piersi. Czuła się okaleczona

Lęk pojawia się wtedy, gdy trzeba spojrzeć w lustr

Zaburzenia lękowe u dzieci

Strach i lęk - często używamy tych słów zamiennie,

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Co mogę zrobić z moim problemem ze snem?

Witam! Mam 27 lat i od kilku miesięcy pojawiają się u mnie zaburzenia snu, zaczęło się od moich wyjazdów za granice, presja związana ze wstawaniem o 5, nie pozwalała mi przespać choćby minuty przez cała noc, kiedy przyjeżdżałem do Polski do rodzinne domu, wszystko znikało i po prostu zasypiałem… natomiast od miesiąca mam problem z zaśnięciem również w domu rodzinnym, potrafię zasnąć dopiero po 5, ewentualnie nie spać w ogole.. owszem, następnego dnia po nieprzespanej nocy zasypiam w normalnych godzinach, natomiast budzę się po kilka razy. Zaczyna to wpływać na moje funkcjonowanie podczas dnia. Teraz za każdym razem kiedy kładę się spać, boje się, ze nie zasnę. Staram się odganiać te myśli, niestety czasem wygrywają i faktycznie nie śpię cała noc, a jednak obowiązki wzywają. Co powinienem zrobić w takiej sytuacji?

MĘŻCZYZNA, 27 LAT ponad rok temu

Zaburzenia snu Psychologia

Redakcja abcZdrowie

98 poziom zaufania

Dzień dobry,

przede wszystkim warto wprowadzić kilka zasad, które pomogą Panu zasypiać i ograniczyć problemy ze snem. Jakoś i długość snu w dużej mierze zależy od naszego zachowania bezpośrednio przed położeniem się na spoczynek. Właściwa higiena snu, a więc zmiana naszych przyzwyczajeń, wyuczonych postaw i warunków środowiskowych, bardzo często wystarcza do tego, by uporać się z problemem bez stosowania farmakologicznych środków wspomagających.

Proszę zatem wprowadzić stałe pory kładzenia się i zasypiania, a także unikać drzemek w czasie dnia. Codzienna aktywność fizyczna na świeżym powietrzu (nie musi być intensywna, ważne, by była regularna) połączona z ekspozycją organizmu na światło dzienne pozwolą odbudować dobowy rytm. Zachęcam, by przed snem wygasić sztuczne oświetlenie i znacznie ograniczyć niebieskie światło padające na oczy. Najlepiej wyłączyć telewizor, komputer i telefon już na 3 godziny przed udaniem się do łóżka, w ostateczności przynajmniej na godzinę przed planowanym sen. Proszę też zadbać o odpowiednią temperaturę w pomieszczeniu, gdzie mieści się łóżko - ok. 18 do 22°C, właściwe przewietrzenie sypialni, unikanie ciężkostrawnych potraw. W razie gdyby problem nie zniknął, proszę skontaktować się z lekarzem.

Zachęcam, aby zapoznać się także z innymi materiałami przygotowanymi przez naszą redakcję:

https://portal.abczdrowie.pl/jak-leczyc-zaburzenia-snu,

https://portal.abczdrowie.pl/pora-jedzenia-wplywa-na-jakosc-snu.

Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.