Jakie mogę zacząć robić stopniowe kroki w stronę dorosłości?

Mam 22 lata i nigdy nie miałam chłopaka, nie pracowałam, ani nie mieszkałam sama. Leczę się psychiatrycznie i terapeutycznie na zaburzenia lękowo-depresyjne i zaburzenia osobowości. Moi rodzice i dom są dla mnie ostoją bezpieczeństwa, lecz jednocześnie mają oni nade mną bardzo dużą kontrolę i żyję pod kloszem. Jestem na ostatnim roku studiów i nie mam możliwości podjęcia teraz pracy ani wynajęcia własnego mieszkania. Jakie mogę zacząć robić stopniowe kroki w stronę dorosłości i samodzielności?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Lęk Zaburzenia osobowości Zaburzenia zachowania Psychologia Zaburzenia depresyjne

Zaburzenia lękowe

Mgr Anna Szyda Psychologia, Bełchatów

63 poziom zaufania

Witam Jest to temat złożony i wielowątkowy.Samodzielność to samodzielne podejmowanie decyzji,zarzadzanie sobą i swoimi sprawami,a jesli w dużym stopniu rodzice o tym decydują,to nie ma samodzielności.Pierwszym krokiem w kierunku dorosłości i samodzielności jest zwiększenie decyzyjnosci w swoich sprawach,co zawsze się wiąże z odcięciem "pępowiny".Proszę przepracować ten temat ze swoim terapeutą i ustalić z nim dalsze kroki.Pozdrawiam Anna Szyda

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

76 poziom zaufania

Witam Panią. W swoim poście wspomniała Pani, że korzysta Pani z pomocy terapeutycznej. Myślę, że Pani terapeuta/terapeutka to najbardziej właściwa osoba, z którą może Pani ułożyć plan wykonywania stopniowych kroków w kierunku usamodzielniania się. To ważne by robiła to Pani z osobą, która zna Pani historię i jest z Panią w bezpośrednim kontakcie. Pozdrawiam Panią
http://piotrantoniak.pl/

mgr Agnieszka Dymska Psychologia, Pruszków

60 poziom zaufania

Witam.
Szanowna Pani, nie ma "złotego środka", który ułatwi wchodzenie w dorosłość i branie odpowiedzialności za własne życie.
Doświadcza Pani naturalnego procesu, gdy "młody dorosły" przeżywa konflikt między zależnością od rodziców, a chęcią uniezależnienia się od nich.
Pisze Pani, że jest w terapii. Pani własny psychoterapeuta jest najwłaściwszą osobą, która może pomóc mając szerszą wiedzę na temat Pani i jej życia.

Pozdrawiam.

Agnieszka Dymska.
Psycholog, psychoterapeuta.

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

75 poziom zaufania

Witam,

Niestety nie opracowano gotowych kroków, które należy podejmować w stronę usamodzielnienia się. Wyprowadzenie się od rodziców, znalezienie pracy oraz założenie rodziny niekoniecznie zawsze świadczy o dorosłości. Odpowiada za nią natomiast np. umiejętność podejmowania samodzielnych decyzji.
Rozumiem, że jest Pani ciężko cokolwiek zrobić z uwagi na zachowania rodziny, jednakże nie robią tego bez powodu. Wspomniała Pani o zaburzeniach osobowości i lękowo-depresyjnych. Zapewne bliscy chcą Panią chronić. Pytanie czy czuje się Pani na siłach by te więzy rozluźnić i zacząć chronić się sama.
Warto poruszyć ten temat na terapii.

Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA