Cenimy Twoją prywatność

Kliknij "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU", aby wyrazić zgodę na korzystanie w Internecie z technologii automatycznego gromadzenia i wykorzystywania danych oraz na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez Wirtualną Polskę, Zaufanych Partnerów IAB (872 partnerów) oraz pozostałych Zaufanych Partnerów (403 partnerów) a także udostępnienie przez nas ww. Zaufanym Partnerom przypisanych Ci identyfikatorów w celach marketingowych (w tym do zautomatyzowanego dopasowania reklam do Twoich zainteresowań i mierzenia ich skuteczności) i pozostałych, które wskazujemy poniżej. Możesz również podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody Wirtualna Polska, Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy będą przetwarzać Twoje dane osobowe zbierane w Internecie (m.in. na serwisach partnerów e-commerce), w tym za pośrednictwem formularzy, takie jak: adresy IP, identyfikatory Twoich urządzeń i identyfikatory plików cookies oraz inne przypisane Ci identyfikatory i informacje o Twojej aktywności w Internecie. Dane te będą przetwarzane w celu: przechowywania informacji na urządzeniu lub dostępu do nich, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru reklam, tworzenia profili związanych z personalizacją reklam, wykorzystania profili do wyboru spersonalizowanych reklam, tworzenia profili z myślą o personalizacji treści, wykorzystywania profili w doborze spersonalizowanych treści, pomiaru wydajności reklam, pomiaru wydajności treści, poznawaniu odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł, opracowywania i ulepszania usług, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru treści.


W ramach funkcji i funkcji specjalnych Wirtualna Polska może podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Cele przetwarzania Twoich danych przez Zaufanych Partnerów IAB oraz pozostałych Zaufanych Partnerów są następujące:

  1. Przechowywanie informacji na urządzeniu lub dostęp do nich
  2. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru reklam
  3. Tworzenie profili w celu spersonalizowanych reklam
  4. Wykorzystanie profili do wyboru spersonalizowanych reklam
  5. Tworzenie profili w celu personalizacji treści
  6. Wykorzystywanie profili w celu doboru spersonalizowanych treści
  7. Pomiar efektywności reklam
  8. Pomiar efektywności treści
  9. Rozumienie odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł
  10. Rozwój i ulepszanie usług
  11. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru treści
  12. Zapewnienie bezpieczeństwa, zapobieganie oszustwom i naprawianie błędów
  13. Dostarczanie i prezentowanie reklam i treści
  14. Zapisanie decyzji dotyczących prywatności oraz informowanie o nich

W ramach funkcji i funkcji specjalnych nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy mogą podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Dla podjęcia powyższych działań nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy również potrzebują Twojej zgody, którą możesz udzielić poprzez kliknięcie w przycisk "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU" lub podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Cele przetwarzania Twoich danych bez konieczności uzyskania Twojej zgody w oparciu o uzasadniony interes Wirtualnej Polski, Zaufanych Partnerów IAB oraz możliwość sprzeciwienia się takiemu przetwarzaniu znajdziesz w ustawieniach zaawansowanych.


Cele, cele specjalne, funkcje i funkcje specjalne przetwarzania szczegółowo opisujemy w ustawieniach zaawansowanych.


Serwisy partnerów e-commerce, z których możemy przetwarzać Twoje dane osobowe na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody znajdziesz tutaj.


Zgoda jest dobrowolna i możesz ją w dowolnym momencie wycofać wywołując ponownie okno z ustawieniami poprzez kliknięcie w link "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu.


Pamiętaj, że udzielając zgody Twoje dane będą mogły być przekazywane do naszych Zaufanych Partnerów z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego.


Masz prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia, ograniczenia, przeniesienia przetwarzania danych, złożenia sprzeciwu, złożenia skargi do organu nadzorczego na zasadach określonych w polityce prywatności.


Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W celu zmiany ustawień prywatności możesz kliknąć w link Ustawienia zaawansowane lub "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu w ramach których będziesz mógł udzielić, odwołać zgodę lub w inny sposób zarządzać swoimi wyborami. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych osobowych znajdziesz w polityce prywatności.

Lęk przed śmiercią - co się ze mną dzieje?

Witam! Od jakiegoś czasu mam problem. Mianowicie rano, gdy tylko wstanę, nachodzą mnie myśli, czy przypadkiem dziś nie umrę i tak jest każdego dnia, od paru miesięcy. Czasami nie chce mi się nawet z łóżka wychodzić. Mam problemy ze snem. Boję się usnąć, bo wydaje mi się, że już się nie obudzę. Proszę o pomoc. Pozdrawiam.

ponad rok temu
Mgr Kamila Drozd Psycholog
80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Lęku przed śmiercią, czyli tzw. lęku tanatycznego, doświadcza każdy z nas. Jest to naturalne, gdyż zdajemy sobie sprawę z faktu przemijania i dokonujemy refleksji nad własnym życiem. Boimy się śmierci, bo jest ona dla nas czymś nieokreślonym i tajemniczym. Obawiamy się nicości i skończoności naszego jestestwa.

Musi Pani odpowiedzieć sobie na szereg pytań: Czy boi się Pani samej śmierci, czy procesu umierania? Czy obawy dotyczą możliwych cierpień związanych ze śmiercią? Może obawia się Pani, że nie zdąży zrealizować swoich zamiarów i marzeń przed śmiercią? Jak często doświadcza Pani lęku przed śmiercią? W jakich okolicznościach pojawiają się myśli o śmierci?

Sugeruję umówić się na wizytę do psychologa, by móc porozmawiać z nim o swoich wątpliwościach i problemach. Na indywidualnym spotkaniu możliwe będzie postawienie precyzyjnej diagnozy, czy Pani objawy wiążą się z izolowaną postacią fobii, tzw. tanatofobią, czyli irracjonalnym lękiem przed śmiercią, czy dotyczą zaburzeń depresyjnych, o czym świadczą takie objawy, jak: obniżony nastrój, lęk, zaburzenia rytmów okołodobowych i brak chęci do działania.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co się ze mną dzieje? Czy jest coś ze mną nie tak?

Mam 16 lat, jestem dziewczyną. Jestem w pierwszej klasie liceum. Bardzo przeżyłam rozstanie ze wszystkimi przyjaciółmi. Nie mogłam przestać myśleć, że już nie będziemy chodzić razem do szkoły. Dużo płakałam, miałam poczucie żalu, że nie poszłam do szkoły z przyjaciółką, tylko wybrałam inną. W dodatku w pierwszych dniach wszyscy śmiali się z mojego wyglądu. W sumie, nie widziałam w sobie nic takiego, co mogłoby innych przyprawiać o śmiech. Bardzo mnie to bolało, jednak postanowiłam to zignorować, mimo tego do dziś nie dali za wygraną. Ostatnio wyniszczają mnie lekcje wf... Nie mogę na nie chodzić. Po każdym wf. płaczę, mam poczucie rozbicia, nie potrafię wykonać żadnego ćwiczenia... Nie mam nikogo, z kim mogłabym szczerze porozmawiać. Nie znajduję żadnego wsparcia w rodzinie, przyjaciół także nie mam... Ostatnio także coraz bardziej nie mogę zwlec się z łóżka, nie mam chęci do życia, bardzo pogorszyły się moje wyniki w nauce, rozstałam się z chłopakiem (on tylko dawał mi chęć do życia), myśli mam pesymistyczne... Mam ciągłe zmiany nastroju... Boję się, że to jakaś choroba...

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Witaj!

Opisane przez Ciebie objawy mogą świadczyć o depresji lub fobii szkolnej. Jednak do postawienia konkretnej diagnozy wymagana jest osobista konsultacja z psychiatrą lub psychoterapeutą, który przeprowadzi z Tobą szczegółowy wywiad. Dlatego sugerowałabym, abyś umówiła się do poradni zdrowia psychicznego dla dzieci. Do poradni nie będziesz potrzebowała skierowania, jednak ze względu na fakt, iż jesteś jeszcze niepełnoletnia, w trakcie pierwszej wizyty będzie musiał towarzyszyć Ci opiekun prawny.

Nie obawiaj się kontaktu z psychiatrą. Jeśli psychiatra zdiagnozuje u Ciebie depresję, prawdpodobnie przepisze Ci leki, które poprawią Twoje samopoczucie. Fobia szkolna to bardziej temat dla psychoterapeuty, ale szczegółowych informacji udzieli Ci z pewnością psychiatra.

Bardzo Ciebie proszę, abyś nie lekceważyła swoich objawów i nie odkładała wizyty u specjalisty na później. Jeśli psychiatra lub psychoterapeuta stwierdzi, że nic Ci nie dolega, stracisz najwyżej godzinę. Jeśli jednak zostanie zdiagnozowane u Ciebie zaburzenie, taka wizyta może Ci uratować nawet życie.

Pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego po śmierci mamy zdziczałam i dzieje się ze mną coś dziwnego?

Mam 23 lata. Stało się to w marcu zeszłego roku, moja mama popełniła samobójstwo, ja ją znalazłam po powrocie ze szkoły. Tego dnia nie płakałam, byłam w szoku, nie jadłam nic do pogrzebu. Najwięcej płakałam na pogrzebie, przed nim potrafiłam nawet się uśmiechać, jakby nic się nie stało (!!!). Był to dla mnie ogromny cios, jestem jedynaczką, z ojcem nigdy nie miałam dobrych kontaktów, właściwie z nim nie rozmawiałam, zawsze tylko z mamą. Bardzo pomagał mi mój chłopak. Wtedy jeszcze studiowałam dziennie, obroniłam się we wrześniu, a od października zaczęłam studia zaoczne. I wtedy właśnie moje życie zaczęło się zmieniać. Całe dnie spędzam przed komputerem. Chciałabym pracować, ale nie chce mi się szukać pracy, bo pewnie i tak mnie nie przyjmą. Moją wymarzoną pracą byłaby taka, gdzie nie musiałabym kontaktować się z innymi ludźmi. Zauważyłam, że "zdziczałam". Całe dnie przed komputerem, wstaję ok. 12, piję kawę, komputer, obiad (tata robi), komputer, kolacja, komputer, kładę się koło północy lub później, a następnego dnia to samo. Gdy ktoś ze znajomych chce się spotkać, to najczęściej wymyślam powody na nie. Jedyną radością są dla mnie spotkania z chłopakiem w weekendy, tylko przy nim czuję się bezpiecznie i swobodnie, niestety mieszkamy w różnych miejscowościach. Czuję się słaba, brzydka, gruba, źle ubrana, źle uczesana, inna. Czuję, że ludzie na ulicy gapią się na mnie i myślą "ale dziwna". Nie lubię wychodzić z domu, czuję wtedy strach. Nigdy nie byłam chwalona, zawsze słyszałam, że jestem za gruba (67 kg, 173 cm wzrostu), babcia za każdym razem, gdy mnie widzi, mówi: "ty chyba przytyłaś", a teraz przy wigilii mój ojciec dla "żartu" powiedział: "nie jedz tyle, już i tak dobrze wyglądasz" Nie cierpię go. Mieszkam z nim, ale nie rozmawiamy, wymieniamy tylko zdania w stylu "co jutro na obiad", "o której wrócisz", itp. Całymi dniami milczenie. Nie myślę o samobójstwie, nie zrobię tego, co mama, nie chcę. Ale czasem mam różne myśli, że po co, przecież i tak niczego nie osiągnę, jestem dzikusem, który boi się ludzi. Nie umiem rozmawiać z ludźmi. Nawet, gdy ktoś do mnie zagada, to cała się spinam i nie wiem, co powiedzieć. Z moim chłopakiem jestem prawie 3 lata, a za każdym razem, gdy jestem u niego zachowuję się, jakbym tam była po raz pierwszy. Nie wiem, co powiedzieć, gdzie patrzeć, jak się zachować. I tak wszędzie. Wiem, że jestem dziwna. Mam takie dni (np. dziś), gdy jestem po prostu smutna. Nie wiem, dlaczego. Cały dzień mam ochotę się rozpłakać, czuję kulę w gardle. Ale płaczę tylko w nocy, do poduszki. Bardzo jest mi źle, czuję, że tu nie pasuję, chciałabym coś robić, ale nie mam motywacji, nikt mnie nie wspiera, gdy mój chłopak jest u mnie na weekend, wtedy jest dobrze, ale on zawsze wraca do siebie, czuję, że on nie jest mój, bo zawsze ode mnie wraca do domu. Jego mama ma na niego duży wpływ. Wiem, że mnie kocha, ale czuję, ze nie jestem dla niego najważniejsza. Że dla nikogo nie jestem najważniejsza. Ojciec się nie interesuje mną, może go trochę odepchnęłam, ale on nigdy się nie interesował, nawet jak mama żyła. Myślałam, że mam depresję, ale poczytałam o niej na tej stronie i teraz już nie wiem, może się po prostu nad sobą rozczulam. Ale nie mam komu się zwierzyć, z kim o tym porozmawiać. Nie mam komu opowiadać zwykłych codziennych spraw. Jest mi źle. Zawsze bardzo dobrze się uczyłam, a teraz czuję, że nie dam rady obronić magistra. Po prostu nie chce mi się. Na niczym mi chyba już nie zależy. Chciałabym być w czymś najlepsza, żeby ktoś mnie pochwalił. Nikt mnie nie chwali. Mój chłopak tylko, ale on robi to za często, więc nie wierzę w te pochwały. Nie wiem, co mam jeszcze napisać, bardzo chciałabym, żeby ktoś spojrzał na mnie i powiedział mi coś, co mnie podbuduje, co mi pomoże wrócić do normalnego życia. A.

KOBIETA, 13 LAT ponad rok temu

Witam!
Śmierć Pani mamy mogła wpłynąć na Pani obecny stan psychiczny oraz samopoczucie. Ojciec nie miał z Panią najlepszego kontaktu, ale z Pani listu wynika, że też nigdy Pani nie odrzucał.
Sądzę, że poprawę swojego samopoczucia może Pani zacząć od próby poprawy relacji z ojcem. Ojciec jest teraz najbliższą Pani osobą, mieszkacie razem i warto, żebyście mogli ze sobą rozmawiać. Poprawa stosunków może być dla Pani szansą na znalezienie osoby do codziennych rozmów. Spędzacie z ojcem dużo czasu w domu, razem a jednak osobno. Możecie to zmienić, trzeba tylko wyjść z inicjatywą.
Może Pani, jeśli chce, rozpocząć też spotkania z psychologiem. Samobójcza śmierć matki to traumatyczne przeżycie, dlatego rozmowy z psychologiem mogą pozwolić Pani poukładać sprawy, przepracować emocje i przeżycia. Warto spróbować wziąć sprawy we własne ręce, bo w tej chwili rozczula się Pani nad sobą i coraz bardziej pogłębia w stagnacji. Jednak może Pani zmienić ten stan i zacząć znów aktywnie działać. Zależy to głównie od Pani.
Pozdrawiam

0

Witam,

poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie.
Przydałaby się Pani pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi Pani zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego.
Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty