Dzień dobry.
Jak Pani podaje, reakcje Pani organizmu podczas i po orgazmie są dla Pani niepokojące. Można zatem zgłosić się do lekarza-neurologa, celem przeprowadzenia badań, które potwierdzą, bądź wykluczą wystąpienie jakiejś nieprawidłowości układu nerwowego.
Nadmienię jednak, że bardziej prawdopodobne jest to, że Pani szczytowanie po prostu takie jest. Można powiedzieć, że każdy człowiek w inny sposób przeżywa orgazm i inaczej na niego reaguje.
Pozwolę sobie też na zwrócenie uwagi, że w Pani pytaniu i doszukiwaniu się choroby można odnaleźć również "drugie dno". Fakt przeżywania, jak rozumiem, intensywnego orgazmu (czego wiele kobiet może Pani pozazdrościć) przedstawia Pani jako jakiś rodzaj dyskomfortu, a wręcz schorzenia. Warto zauważyć, że niekiedy w celu uniknięcia jakiegoś rodzaju zachowań, niektórzy ludzie uciekają "w chorobę". Być może również i w Pani przypadku jest to po prostu sposób na uniknięcie współżycia seksualnego z partnerem? Skoro reakcja po satysfakcjonującym (?) stosunku seksualnym jest przykra i niepokojąca, celem jej uniknięcia, następnym, "naturalnym" krokiem powinno być powstrzymanie partnera przed współżyciem.
Ta zagmatwana "strategia" uwalnia jednocześnie jedną ze stron (tę "chorą") z konieczności dalszego, satysfakcjonującego dla obojga parterów, rozwiązania, bo przyczyna problemu leży przecież poza nią.
Opis w ostatnim akapicie nie jest do końca uprawniony i w odniesieniu do Pani sytuacji może być zwyczajną nadinterpretacją, przedstawia jednak pewną nietypową strategię mogącą mieć zastosowanie w bardzo typowej sytuacji.
Pozdrawiam.
