Witaj,
Proponuję,żeby z taką sprawą zgłosić się do psychologa stacjonarnie,gdyż powodów może być wiele i sytuacja wymaga ich prześledzenia w dłuższym czasie.Np.czynniki w samym domu:czy powrót do domu jako takiego wiąże się z zawsze albo często z oporami,co nowego zdarzyło się ostatnio w domu itp,lub czynniki w konkretnym miejscu:ich atrakcyjność,którą Pani sama może zauważa,ale trudno się pogodzić z takimi preferencjami dziecka.
Pozdrawiam i zachęcam do kontaktu.
Witam,
To normalne, że w tym wieku synek próbuje postawić własne granice i jasno wyraża kiedy jest z czegoś niezadowolony. W tym wypadku płaczem próbuje wymusić inny przebieg sytuacji. Warto jest stopniowo go przygotowywać na powroty do domu: przed wyjściem z domu wytłumaczyć, że przyjdzie taki moment podczas zabawy, że trzeba będzie już skończyć i wracać. W trakcie pobytu poza domem przypominać mu o tym. Kilkanaście minut przed wyjściem też już zacząć komunikować, że za kilka minut zaczniecie szykować się do wychodzenia. Można w tym celu nastawić alarm i powiedzieć, że jak zacznie dzwonić będzie to oznaczać powolny koniec zabawy i powrót. Gdy faktycznie zacznie alarm dzwonić powoli sprzątać zabawki, zacząć się ubierać. Dzieci w tym wieku źle znoszą gwałtowne zmiany. Być może Pani syn wyrwany z zabawy przeżywa tak silne emocje, iż trudno jest mu radzić sobie z nimi. Warto spróbować w związku z tym dozować mu je i dawać szansę na to, aby spokojniej przeprowadzać całą procedurę wychodzenia. Oczywiście będzie to na początku dla Pani trudniejsze, gdyż może wymagać poświęcenia większej ilości czasu. Myślę jednak, że satysfakcja z poczucia dogadywania się i spokojna sytuacja jest wtedy największą nagrodą.
Pozdrawiam i życzę sukcesów,
Anna Mochnaczewska
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
- Jednym z pierwszych pacjentów był 20-latek,
Czy możemy liczyć na zakończenie pandemii w przysz
