Podejrzenie nerwicy i depresji u 25-latki

29 kwietnia mam wizytę u psychiatry, podejrzewam u siebie depresję i nerwicę, myśli samobójcze powodują też, że boję się myśleć. Im bliżej do wizyty u psychiatry tym bardziej się boję. Boję się, że psychiatra stwierdzi, że sobie coś wymyślam albo wręcz przeciwnie, że zamknie mnie w szpitalu. Przeraża mnie wizja, że nie otrzymam pomocy i sobie coś zrobię. Jak wygląda taka wizyta? Potrzebuję informacji jak to wygląda, o co lekarz pyta. Jestem przerażona tą wizytą.
KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Leczenie nerwicy

Witam,
Pani musi wyrazić zgodę na umieszczenie w szpitalu, bez pani zgody lekarz nie może tego zrobić. Na wizycie u specjalisty będzie pani pytana głównie o to co się z panią dzieje w chwili obecnej i jeśli lekarz uzna, że są to objawy chorobowe, to przepisze pani leki, które będzie pani przyjmować. Lekarz psychiatra to człowiek zazwyczaj bardziej empatyczny i rozumiejący niż inny lekarz.
Powodzenia
Pozdrawiam

0

Przede wszystkim gratuluję odwagi - zdecydowałaś się na leczenie. Twoje obawy są normalne. Większość pacjentów odczuwa stres przed pierwszą wizytą i prawie każdy ma opory przed leczeniem psychiatrycznym/psychologicznym.
Lekarz jest osobą, która ma Tobie pomóc - bez Twojej zgody nie umieści Cię w szpitalu. Obawiasz się, że zlekceważy problemy. Jeśli mu opowiesz o swoich objawach, na pewno nic takiego nie nastąpi. Zaplanuj, co powiesz, Możesz sobie to nawet napisać na kartce i z tym pójść, by poczuć się pewniej. Pisze o myślach samobójczych, a to poważny objaw. Gdy istnieje zagrożenie życia, umieszczenie w szpitalu nie jest złym pomysłem, a jest podyktowane troską o Twoje bezpieczeństwo. Lekarz na pewno określi ich nasilenie i zaproponuje satysfakcjonujące Cię rozwiązanie.
Na wizycie mogą się pojawić takie pytania - Jaki jest Pani nastrój na ogół? Jakie emocje najczęściej Pani odczuwa np. budząc się rano itp. Ich celem jest określenie Twojego stanu psychofizycznego.
Proszę jednak pamiętać, że sama wizyta cudownie Ciebie nie uzdrowi. Potrzebne jest regularne przyjmowanie leków oraz być może psychoterapia. Skorzystaj ze wsparcia psychologicznego.
Należy uzbroić się w cierpliwość, a będzie lepiej.
Możesz poprosić zaufaną osobę o towarzystwo w udaniu się do lekarza.
Pozdrawiam serdecznie,
Kamila Dziwota

0

Jakiekolwiek rozwiązanie zaproponuje psychiatra będzie to miało na celu pomóc Pani. I lepiej posłuchać żeby w przyszłości nie żałować zbyt późno podjętego leczenia.
Pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty