Problem z emocjami w rodzinie

Mam 20 lat. Rok temu wyprowadziłam się z domu rodziców, ponieważ "leczono" mnie na CHAD (jak wykazała diagnoza profesora psychiatrii, niesłusznie). Mieszkam z dziadkami. Studiuję, cieszę się szacunkiem i uznaniem wykładowców, ludzi z zewnątrz., tylko...Rodzice nie chcą mnie znać. Matka odwraca głowę na ulicy, gdy mnie widzi, nie mam wstępu do domu, żadnego zainteresowania, bo "jestem dorosła." Czy mój smutek jest uzasadniony? Czy jestem temu winna? Jak to wytłumaczyć?

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Choroba afektywna dwubiegunowa Terapia rodzinna Trudności w wyrażaniu emocji Uczucie samotności Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Nie wiem, w jakiej atmosferze odbyła się separacja z rodzicami, ani jak wcześniej układały się relacje w rodzinie. Nie wiem także czym podyktowana była decyzja o wyprowadzce i czy była to Pani decyzja. Jeśli jednak czuje się Pani źle z brakiem kontaktu, ma Pani poczucie odrzucenia czy skrzywdzenia, warto zastanowić się nad możliwościami zmiany. Być może nie tylko Pani się tak czuje? Na początek zachęcam do indywidualnej konsultacji z psychologiem, z którym przyjrzy się Pani swoim emocjom, potrzebom i oczekiwaniom. Gdy będzie Pani wiedziała czego potrzebuje i chce, będzie łatwiej podejmować decyzje dotyczące działania.

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witam,
bez względu na diagnozę proszę rozpocząć psychoterapię,by nie pozostać samej z poczuciem odrzucenia.Można zapisać się w ramach poradni zdrowia psychicznego lub poszukać specjalistów posiadających umowy z N.F.Z.Inne są odpłatne.
Pozdrawiam i zachęcam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie bycia opuszczoną przez rodzinę – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Rozmowy w rodzinie o uczuciach, emocjach – odpowiada Mgr Elwira Chruściel
Problemy w relacji z partnerem o wyprowadzce od teściów – odpowiada Mgr Ludmiła Kulikowska-Kubiak
Czy się wyprowadzić z domu pomimo sprzeciwu babci? – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Problem w relacjach z przyszłą teściową – odpowiada Piotr Bochański
Problem z emocjami i nerwowość w rodzinie – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Jak wytłumaczyć rodzinie przyczyny wyprowadzki? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak poradzić sobie z emocjami po przeprowadzce? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Co zrobić, jeśli mąż jest uzależniony od kontaktów z rodziną? – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Strach przed odrzuceniem przez rodzinę partnera – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid

artykuły

Świat ciszy ma wiele barw

Małgorzata Szok-Ciechacka miała rok, gdy przestała

Miała świętować 18. urodziny. Życie Amelii Olczyk zmieniło się w jednej chwili

Amelia zdała w tym roku maturę. Niestety w dorosło

Co dzieje się po drugiej stronie? Śmierć kliniczna - zaburzenia funkcjonowania mózgu

Śmierć kliniczna wciąż fascynuje ludzi. Znamy ją t

Jak radzić sobie z emocjami w rodzinie?

Witam, mam 24 lata. Moja starsza siostra(26lat) ciągle kłóci sie z mamą, jest dla Niej opryskliwa i niemiła, strasznie mnie to boli, ale siostra kompletnie nie słucha kiedy zwracam jej uwage..Z drugiej strony, mama też potrafi dosadnie powiedzieć co myśli i skrytykować za byle co...jestem między młotem a kowadłem i obrywa mi się rykoszetem, bo każda z nich żali mi sie jedna na drugą...naprawde nie wiem co robić i jak sie zachowywać, proszę o pomoc.

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Psychologia Emocje

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Najczęściej pozostawanie "mediatorem" w konflikcie, czy powiernikiem obydwu osób prowadzi do napięcia i frustracji, dodatkowo obydwie strony oczekuję "stanięcia po ich stronie", co jeszcze utrudnia rozwiązanie konfliktu. Pani cierpi na tym, bo z jednej strony boli Panią cierpienie dwóch kochanych osób, nie może lub nie chce Pani z tego powodu stanąć po żadnej ze stron, z drugiej strony realnie nie ma Pani wpływu na ich zachowanie i konflikt, a tym samym pozostaje we frustracji i zawieszeniu (a także- jak to sama Pani nazwała- obrywa rykoszetem). Najczęściej jedynym wyjściem jest wycofanie się i oddanie odpowiedzialności za konflikt i jego rozwiązanie stronom zainteresowanym. To one muszą poszukać wspólnego rozwiązania i porozumienia. Nie rozmawiając ze sobą, a poszukując wsparcia i pocieszenia u Pani- paradoksalnie- pomagają sobie poradzić z emocjami, ale także tracą motywację do rozwiązania trudności.
Innym rozwiązaniem jest skorzystanie z pomocy psychologa, psychoterapeuty rodzin, który pomoże Wam przyjrzeć się wszystkim aspektom i przyczynom konfliktów i w bezpiecznych warunkach pomoże wysłuchać siebie nawzajem i poszukiwań rozwiązań.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak radzić sobie z kłamstwem w rodzinie? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Konflikty w rodzinie i choroba nowotworowa – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Siostra o narcystycznej osobowości i problemy w rodzinie – odpowiada Mgr Krystyna Kozłowska
Jak naprawić relacje pomiędzy teściami? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak radzić sobie ze sporami w związku? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Jak nauczyć się radzić że swoimi emocjami? – odpowiada Mgr Małgorzata Mróz
Czy naszerzej relacje rodzinne są normalne? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak poprawić relacje z rodziną chłopaka? – odpowiada Mgr Marek Dudek
Problem z emocjami dotyczącymi siostry narzeczonego – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
Jak sobie radzić z własnymi emocjami i złością? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski

artykuły

5 życiowych prawd, które musi przyjąć 20-latek, by dorosnąć

Nareszcie upragniona wolność. Skończyłeś już 18 la

Autyzm a rodzina

Autyzm jest ciężkim zaburzeniem powodującym powsta

Jak rozmawiać z chorym na depresję?

350 mln ludzi na całym świecie cierpi na depresję.

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Trudności z okazywaniem emocji w rodzinie

moi rodzice sa po rozwodzie , ojciec bił matke , mnie , potem śledzil matke co robi , teraz oboje maja nowych partnerow i dalej sie nienawidza. nowy partner mamy dobierał sie do mnie ale nie dosłownie , moja mama dalej z nim jest , ona caly czas wyzywa sie na mnie , odreagowuje swoje emocje na mnie , w pracy miala strasznego szefa ktory stosowal mobbing na niej miala depresje , Prosilam ja o wizyte u psychologa dla mnie bo ja w miedzyczasie zaczelam sie kompulsywnie objadac . Mialam mysli samob

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Konsultacje psychologiczne Trudności w wyrażaniu emocji Psychologia

Mgr Bohdan Bielski Psycholog, Warszawa

50 poziom zaufania

Witam Cię.
Jesteś w bardzo trudnej sytuacji, zaczynasz mieć poważne objawy. Jednak ta sytuacja nie jest bez wyjścia, wszelako wymaga pomocy specjalistycznej. Jak najszybciej powinnaś iść do najbliższej poradni zdrowia psychicznego - nie jest potrzebne skierowanie - i zapisać się na rozmowę z lekarzem i psychologiem. Nie czekaj Bardziej martwię się o Ciebie niż Twoja mamę.

Mgr Kamila Stasik-Cwyl Pedagog, Wrocław

27 poziom zaufania

Dzień dobry,
Proponuję aby możliwie szybko umówiła się Pani na wizytę do lekarza psychiatry i psychologa/psychoterapeuty w Poradni Zdrowia Psychicznego ( bezpłatnie). Może Pani także skorzystać z konsultacji psychologicznej w gabinecie prywatnym ( płatna ).
Pozdrawiam

Mgr Agnieszka Nepelska Psycholog, Wejherowo

21 poziom zaufania

Oprócz Poradni Zdrowia Psychicznego może Pani zgłosić się do najbliższego Ośrodka Interwencji Kryzysowej, gdzie również otrzyma Pani bezpłatną i szybką pomoc psychologa. Nie jest Pani sama - są ludzie, którzy mogą Pani pomóc, proszę nie czekać.

Mgr Katarzyna Troć Psycholog, Sopot

27 poziom zaufania

Witam serdecznie. Kompulsywne objadanie się czy występowanie myśli samobójczych świadczy o tym, że sytuacja jest naprawdę kryzysowa i jest Pani znacznie przeciążona (nie daje Pani już sobie rady). Powinna Pani jak najszybciej zadbać o siebie. Jest już Pani osobą pełnoletnią i jeśli mama nie pomaga Pani w znalezieniu fachowej pomocy może Pani zrobić to sama. Systematyczne spotkania z profesjonalistą (psycholog/psychoterapeuta) dadzą Pani możliwość porozmawiania szczerze o sytuacji rodziny, zastanowienia się co może Pani zrobić, zredukują także napięcie, co już samo w sobie powinno przynieść ulgę i może spowodować zmniejszenie objawów np. mniejszą chęć objadania się w sytuacji stresu.
Pozdrawiam i trzymam kciuki.