Witam serdecznie. Problem, który Pani opisuje jest nierzadkim problemem u osób w Pani wieku. Ogólnie można go zdiagnozować jako zaburzenia odżywiania się. Mówiąc bardziej szczegółowo chodzi o to, że jedzenie w Pani przypadku pełni dodatkową- emocjonalną rolę (a nie czysto fizjologiczną, że jest nam potrzebne, by żyć). Prawdopodobnie w ten sposób (objadając się) radzi Pani sobie z nadmiernym napięciem, odreagowuje Pani trudne emocje, których na co dzień doświadcza. Najlepszą formą leczenia tego rodzaju zaburzeń jest psychoterapia. Jeżeli wizyta u lekarza psychiatry będzie w ogóle potrzebna to wybrany psycholog na pewno ją Pani zaleci. Na razie proszę poszukać dobrego (co najmniej ukończone 4 letnie szkolenie z psychoterapii) psychologa - psychoterapeutę. Mamy wiele metod psychoterapii, ja polecam szczególnie psychoterapię psychodynamiczną lub analityczną. Może Pani poszukać kontaktu prywatnego lub z refundacją NFZ (gdzie kolejka będzie dłuższa). Podejmując leczenie będzie miała Pani okazję pozać przyczyny swoich zaburzeń oraz nauczy się Pani bardziej adekwatnie radzić sobie z emocjami, co z kolei zminiejszy objaw (jakim jest objadanie się). Fakt, że Pani napisała można rozumieć, jako chęć wzięcia odpowiedzialności za własne zdrowie, co jest niezbędne przy podejmowaniou pracy terapeutycznej. Zachęcam do pracy i życzę powodzenia. Małgorzata Danielewicz
