Uczucie lęku i obsesyjne myślenie o jedzeniu

Witam. Ostatnio coraz częściej myślę o jedzeniu. W sytuacjach stresujących i przy lęku myślę tylko o jedzeniu a potem o mojej śmierci. Coraz więcej jem i boję się, że nawet do łazienki będę nosiła jedzenie i tam jadła bo wstydzę sie jeść przy rodzinie. Jem tylko obiady, a po objedzie gdy nikogo nie ma objadam się bo cały czas czuję lęk. Dodam, że cierpię na zab. depresyjno-lękowe. (nerwicowe) i kompulsyjne. Praktycznie codziennie myślę nad tym, żeby najeść się i umrzeć. Czy to już obsesja?

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Natrętne myśli Zaburzenia lękowe Dietetyka Psychologia Psychoterapia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Opisane zaburzenia są już niepokojące. Warto zgłosić się do lekarza psychiatry, który skieruje na psychoterapię Warto także przemyśleć konsultacje w specjalistycznym ośrodku terapii zaburzeń jedzenia.

Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec) Dietetyka, Warszawa

100 poziom zaufania

Witam,

opisane objawy są bardzo niepokojące. Proszę skonsultować sie z psychoterapeutą który podejmie odpowiedni kroki.
W razie dodatkowych pytań zachęcam do kontaktu:
tel. 506225670 lub joanna.wasiluk@o2.pl

Pozdrawiam
Mgr Joanna Wasiluk
Dietetyk

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, zachęcam do kontaktu z lekarzem psychiatrą w celu przeprowadzenia diagnozy, a następnie do kontaktu z psychologiem zajmującym się m.in. zaburzeniami jedzenia. Specjaliści zaleca dalsze kroki postępowania - prawdopodobnie rozpoczęcie psychoterapii. Pozdrawiam.

Mgr Marta Dziekanowska Psychologia, Warszawa

52 poziom zaufania

Witam Panią,

Wygląda na to, że za pomocą jedzenia próbuje Pani radzić sobie z lękiem i innymi trudnymi emocjami. Jednak ulga jest krótkotrwała, gdyż zaraz potem pojawia się przygnębienie i myśli o śmierci. Ogranicza Pani jedzenie jedząc tylko obiady – niedojadanie może dodatkowo wywoływać napady objadania. Wygląda na to, że problemem są zaburzenia jedzenia a konkretnie napadowe objadanie. Sugerowałabym uregulowanie wzorca odżywiania - planowanie codziennie trzech głównych posiłków i dwóch przekąsek i jedzenie ich zgodnie z planem, przerwy nie powinny być większe niż 3-4 godziny. Optymalnym rozwiązaniem byłaby terapia u psychoterapeuty, który specjalizuje się w zaburzeniach odżywiania.
Gdyby miała Pani więcej pytań, chętnie odpowiem,
pozdrawiam,
Marta Dziekanowska
www.zaburzeniajedzenia.com

Mgr Elwira Chruściel Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam,

opisany przez Panią sposób radzenia sobie z lękiem nie jest najwyraźniej pomocny. Ponad to nadmierne spożywanie jedzenia może spowodować dodatkowe problemy zdrowotne związane z otyłością. Zakładam, że zna Pani sposoby zdrowego odżywiania, jednak ta wiedza nie wystarcza, by powstrzymać się przed nadmiernym spożywaniem czegoś przy każdej stresującej okazji. Wnioskuję z tego, że potrzebuje Pani wsparcia specjalisty, by móc zapanować nad problemem. Pisze Pani, że cierpi na zaburzenia depresyjno-lękowe, kompulsywne – czy to jest diagnoza sformułowana przez psychiatrę, czy też Pani sama ją postawiła? Bez względu na odpowiedź, polecam kontakt z psychologiem/psychoterapeutą. Psychoterapia jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń odżywiania, a jednocześnie będzie Pani miała możliwość przyjrzeć się swojemu życiu, źródłom lęku, obniżonego nastroju i zaplanować efektywny plan zmiany.

Pozdrawiam
Elwira Chruściel

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie pomóc z powracającymi lękami i przygnębieniem? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Ciągłe myślenie o jedzeniu i kompulsywne objadanie się – odpowiada Marta Mielniczuk
Myśli o umieraniu a depresja – odpowiada Joanna Kubicka-Jakuczun
Natrętne myśli o jedzeniu po anoreksji – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak radzić sobie z lękiem przed śmiercią? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Podejrzenie anoreksji a obsesyjne myśli o wadzę i wstręt do jedzenia – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Napady nadmiernego jedzenia – odpowiada Mgr Anga Aleksandrowicz
Lęki po urodzeniu dziecka – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Problem z powstrzymywaniem się od jedzenia – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Uzależnienie od jedzenia i nadwaga – odpowiada Małgorzata Gajewczyk

artykuły

Myśli samobójcze - przyczyny, zaburzenia, depresja, leczenie

Myśli samobójcze mogą być wynikiem różnych czynnik

Zaburzenia lękowo-depresyjne

Jednoznaczna diagnoza zaburzeń psychicznych czasem

Zaburzenia depresyjno-lękowe

Jednoznaczna diagnoza zaburzeń psychicznych czasem

Obsesyjne myślenie o jedzeniu

Witam! 2 lata temu zaczęłam się odchudzać, po 6 mies. schudłam 30 kg, dostałam anoreksji. Wyleczyłam się z pomocą rodziny. Ale cały czas czuję skutki uboczne. Znów zaczęłam się odchudzać. Jem małe śniadanie i mały obiad, co 2 dni na kolację piję kakao. Chciałabym normalnie jeść. Cały czas myślę o jedzeniu. Ćwiczę. Jak zjem choć trochę więcej mam okropne wyrzuty sumienia. Co mogę z tym zrobić? pomocy. Chciałabym normalnie żyć, a nie cały czas przejmować się tym, że mogę przytyć. Błagam o odp.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Anoreksja Dietetyka Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Proszę pomyśleć o psychoterapii dla siebie.
Magdalena Brabec

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

problemy z jedzeniem sa odzwierciedleniem pewnych dynamik rodzinnych. nalezaloby sie przyjrzec relacji z ojcem (tej realnej i tej na poziomie nieswiadomym), mechanizmom, ktore Pani stosuje, zrewidowac przekonania o sobie (czy sa prawdziwe i czy Pani sluza,,..) i pare innych aspektow... najlepiej na psychoterapii..pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Mgr Monika Macioszek Dietetyka

60 poziom zaufania

Metabolizm człowieka jest tak skonstruowany, że kiedy ma dużo pokarmu do spalenia, szybciej spala zapasy tłuszczu. Kiedy dostarczymy mu mniej żywności, spala ją wolniej. Jeśli jesz zbyt mało, organizm twój przestawia się na tryb oszczędnościowy i spalanie kilogramów jest trudniejsze. Duże znaczenie ma też sposób jedzenia: im szybciej pochłaniamy pokarm, tym więcej go zjemy, ponieważ nie uświadomimy sobie w porę, że jesteśmy już syci. Nasz organizm potrzebuje około 20 minut, aby mózg zasygnalizował nam, że jesteśmy najedzeni. Zanim zaczniesz jeść, nałóż na talerz 20 proc. mniej jedzenia, niż myślisz, że zjesz, zwiększ o tyle samo porcję warzyw. Nie odmawiaj sobie ulubionych przysmaków, jedz je, ale w mniejszych ilościach. Zmniejszenie porcji przyniesie lepszy efekt niż wyrzeczenie. W razie problemów, możesz też skorzystać z porady psychodietetyka.