Strach przed wyjściem z domu po urodzeniu dziecka

Witam serdecznie!

Drogą wirtualną nie da się niestety postawić diagnozy, ale na bazie wymienionych przez Panią objawów podejrzewam, że może Pani cierpieć na agorafobię albo socjofobię. Agorafobia obejmuje strach przed wyjściem z domu, wyjściem do sklepu, przed tłumem i miejscami publicznymi, przed samotnym podróżowaniem pociągiem, autobusem czy samolotem. Niejednokrotnie agorafobii towarzyszy lęk napadowy (paniczny) z wieloma symptomami somatycznymi (np. drżenie ciała, zimne poty, uczucie omdlewania, zawroty głowy, mdłości). Proszę nie bagatelizować swojego złego samopoczucia i udać się do lekarza psychiatry, który będzie mógł postawić diagnozę i zaproponować najbardziej optymalne dla Pani leczenie.

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Opisane trudności oraz fizyczne objawy mogą wskazywać na tzw. lęk przestrzeni. W tym wypadku odczucia fizyczne towarzyszące opisanym sytuacjom wskazują również na towarzyszące napady paniki - lęk napadowy. Oczywiście złe samopoczucie, kołatanie serca mogą też mieć swoje źródło w schorzeniach np. tarczycy, układu krążenia. Dlatego konieczna jest konsultacja medyczna, najlepiej w tym wypadku, u lekarza psychiatry. Oczywiście takie stwierdzenia jak "na samą myśl się trzęsę" wskazują, że psychoterapia może pomóc. Niezależnie bowiem czy przyczyna jest "fizjologiczna" czy problemem jest zmiana myślenia i interpretowanie różnych, "zwyczajnych" sytuacji jako zagrażających", to pewną poprawę można osiągnąć wpływając tylko na zmianę sposobu myślenia. Upraszczając: gdy człowiek ma wysokie tętno w czasie biegu, może czuć dyskomfort, może wtedy zacząć ten stan interpretować jako zagrożenie. Potem na samą myśl o kolejnym biegu, może myśleć o dyskomforcie i nie biegać więcej. W przedstawionym przykładzie tętno zaczęło rosnąć z powodu wysiłku, ale może też rosnąć gdy myślimy o czymś ważnym, czy też np. gdy następuje zaburzenie gospodarki hormonalnej. Niestety sam odpoczynek po biegu, "uregulowanie" hormonów nie musi zmienić ukształtowanego, nowego sposobu myślenia. I tu pojawia się możliwość/konieczność psychoterapii. Wydaje się, że największą skuteczność w radzeniu sobie z opisanymi trudnościami prezentują nurty poznawcze i poznawczo-behawioralne.