Witam serdecznie. To miłe, że jest Pani tak zatroskana o koleżankę i pragnie Pani dla niej jak najlepiej. Chciałaby Pani uchronić ją przed rozczarowaniem czy porażką. Z drugiej strony jednak myślę, że każdy z nas ma prawo do swoich błędów i rozczarowań. Tym bardziej, jeżeli jest w tak młodym wieku. Myślę, że korzystnym rozwiązaniem byłaby tu otwarta rozmowa z koleżanką, chociaż przypuszczam, że już nie jedną Pani przeprowadziła. Wydaje mi się, że informawanie rodziców mogłoby bardziej Panie poróżnić. Przyjaciółka tylko wtedy zrezygnuje z chłopaka, jeśli bedzie czuła, że to jest jej samodzielna i dobrowolna decyzja. Zmuszanie jej do tego może przynieść odwrotny efekt. Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz
Rozumiem, ze troszczy się Pani o przyjaciółkę, ale ona nie chce zobaczyć tego, co widzą inni i na razie nie jest gotowa na zmianę. Czasem nie jesteśmy wstanie pomóc osobie, która tej pomocy nie chce czy wręcz ja odrzuca. Wspieranie przyjaciółki poprzez jasne komunikowanie swojego stanowiska i wskazywanie realnych miejsc pomocy (psycholog, ośrodek interwencji kryzysowej, telefon zaufania itp). pozwoli także Pani odbarczyć się z poczucia winy i odpowiedzialności za dorosłą przyjaciółkę.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Nastolatka dzielnie walczyła z nowotworem i wygrał
Stereotypowy obraz mężczyzny opiera się na odwadze
Emocje są zaraźliwe To zaskakujące, ale nie tylko
