Zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane

W jaki sposób pomóc uczennicy (gimnzajum), u której zdiagnozowano zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane?

ponad rok temu

Psychologia

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie! Jeżeli dziewczyna ma zdiagnozowane przez psychiatrę zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane, najlepiej by było, gdyby była pod kontrolą lekarza psychiatry i miała wsparcie psychoterapeutyczne. Farmakoterapia, czyli leki mogą zredukować nieprzyjemne objawy choroby (np. somatyczne oznaki lęku, jak zawroty głowy, bóle brzucha, nudności, dreszcze), ale tylko psychoterapia pomaga w dotarciu do przyczyn zaburzeń. Znając przyczyny problemów, możemy je wyeliminować, a w rezultacie uprać się z samą chorobą. Ponadto warto wspierać dziewczynę, pokazywać, że jej problemy są dla nas ważne, że nie jest sama, że w każdym momencie może na nas liczyć, że może poprosić o rozmowę. Można też zaproponować skorzystanie z pomocy psychologa szkolnego. Ona jednak sama zdecyduje, czy chce skorzystać z takiej pomocy. Może łatwiej jej będzie się otworzyć przed psychologiem spoza środowiska szkolnego? Zwykle młodzież obawia się, czy może liczyć na dyskrecję, czy problemy wyjawione komuś ze szkoły nie rozejdą się dalej i nie zaszkodzą, np. relacjom z rówieśnikami. Warto też zadbać, by dziewczyna nie została wyautowana z grupy rówieśniczej. W tym celu warto inicjować jakieś zadania grupowe czy prace w zespołach. Pozdrawiam!

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry,

Jest potrzeba konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego, celem podjęcia terapii,
najlepiej poznawczo-behawioralnej (w ramach NFZ-tu lub prywatnie).

Życzę pomyślności,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zaburzenia lękowe, depresyjne i mieszane – odpowiada Mgr Marta Wilk
Zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane oraz strach przed zażywaniem leków – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Co zrobić z zaburzeniami mowy przy zdiagnozowanych zaburzeniach lękowo-depresyjnych? – odpowiada Mgr Renata Trojan-Satora
Zaburzenia lękowo-depresyjne u 32-letniej osoby – odpowiada Dr Bartosz Piasecki
EEG i stwierdzone zaburzenia lękowe i depresyjne – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak pomóc dziecku z zaburzeniami? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Zaburzenia lękowe mieszane – odpowiada mgr Robert Gutkowski
Mieszane zaburzenia osobowości: typ depresyjny, lękowy i borderline – odpowiada Mgr Marta Żak
Czy psycholog pomoże mi przy zaburzeniach lękowo-depresyjnych? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak leczyć te zaburzenia lękowo-depresyjne? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Zaburzenia lękowo-depresyjne

Jednoznaczna diagnoza zaburzeń psychicznych czasem

Diagnozowanie nerwicy - przyczyny, objawy, rozpoznanie

Tempo życia, wzrastająca technizacja oraz coraz wi

Osobowość unikająca - czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o

Mieszane zaburzenia osobowości i zaburzenia lękowe

Witam, mam zdiagnozowane mieszane zab osobowości. Zacznę od tego, że kupiłam fotel biurowy i gdy na nim siedzę, odczuwam nieuzasadniony lęk, poirytowanie, napady gorąca, derealizację przez co ciężko mi się skoncentrować na pracy przy komputerze, nawet teraz poskładać zdania w logicznym ciągu (ciągle je poprawiam). Czasami to wszystko się u mnie na tyle kumuluje, że mam myśli autodestrukcyjne i idę spać. Dlaczego siedzenie na fotelu wywołuje u mnie tak niedorzeczne, typowo nerwicowe objawy?

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Zaburzenia lękowe Zaburzenia osobowości Psychologia

Mgr Katarzyna Bilnik-Barańska Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Charakterystyczne dla mieszanych zaburzeń osobowości jest to, że mogą wystąpić objawy wcześniej nie sklasyfikowane, bo nie wyrażają się w określonych wzorcach zachowań czy objawach już opisanych.
Dlatego trudno jest wprost odpowiedzieć na zadane przez Panią pytanie, dlaczego tak się dzieje, że akurat siedzenie na fotelu powoduje uczucia lęku, poirytowania i derealizacji.
Żeby się tego dowiedzieć, konieczne jest wsparcie psychoterapeuty, bo
jedyną metodą leczenia, która daje jakiekolwiek pozytywne efekty w zaburzeniach osobowości jest psychoterapia, która może być wspomagana terapią rodzinną lub małżeńską.
Wspomniany przez Panią fotel jest czynnikiem wyzwalającym pewne uczucia i emocje, które mogą nie mieć z nim nic wspólnego. Rolą psychoterapeuty będzie pomoc w dowiedzeniu się, czego tak naprawdę dotyczą i jak sobie z nimi radzić.

Pozdrawiam serdecznie.

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

mgr Małgorzata Danielewicz Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam Panią serdecznie. To ciekawe, że tak zbudowała Pani pytanie, jakby należało zajmować się opisywanym fotelem. Informację nad którą trzeba się zastanawiać zawarła Pani jedynie w pierwszym zdaniu. Cierpi Pani na zaburzenia osobowości. Są to zaburzenia poważniejsze niż to, co nazywamy nerwicą. Lęki, których Pani doświadcza są silne i wpływają znacząco na Pani codzienne funkcjonowanie (sytuacja opisanego fotela wyraźnie to pokazuje). Nie należy tego tak zostawiać. Właściwą metodą leczenia zaburzeń osobowości jest psychoterapia. Jeżeli terapeuta po przeprowadzeniu wywiadu zaleci dodatkową pomoc lekarza psychiatry, również należy z niej skorzystać. Wśród wielu podejść terapeutycznych ja polecam szczególnie terapię psychodynamiczną lub analityczną u doświadczonego psychoterapeuty. Dzięki procesowi terapii nauczy się Pani bardziej rozumieć siebie, zmniejszy się intensywność lęków i będzie Pani mogła z większą swoboda doświadczać życia (zamiast koncentrować się na przykrych objawach). Dodatkowo motywujący wydaje się fakt, że jest Pani bardzo młoda i z efektów dobrze poprowadzonej terapii będzie Pani mogła korzystać przez wiele lat.

Małgorzata Danielewicz
www.terapia-psycholog.com.pl
www.psychoterapia.lublin.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy nerwica natręctw może przerodzić się w zaburzenia osobowości? – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Czy coś takiego jak mieszane zaburzenie osobowości w ogóle istnieje? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Schizofrenia paranoidalna i osobowość schizotypowa – odpowiada Mgr Justyna Dziwólska - Adamus
Mieszane zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak leczyć mieszane zaburzenia osobowości? – odpowiada Mgr Katarzyna Balcerzak
Co to znaczy zaburzenia dwubiegunowe nieokreślone i zaburzenia osobowości mieszane? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Stres a obniżona odporność – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Zaburzenia osobowości a terapia – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Zaburzenia osobowości towarzyszące zaburzeniom odżywiania – odpowiada Paulina Witek
Mieszane zaburzenia osobowości i psychoza – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk

artykuły

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Nullofobia - objawy, przyczyny i leczenie

Nullofobia to paniczny, nieuzasadniony lęk przed p

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Czy to są naprawdę mieszane zaburzenia lękowe?

Witam, mam 36 lat i od marca tego roku zdiagnozowaną nerwicę lekową. Choroba zaczęła się nagle wieloma objawami somatyzacyjnymi i zaburzeniami snu. Dodam, że wydarzyło się to kilka miesięcy po utracie pracy. Do czerwca czułam się w miarę dobrze, objawy somatyczne powoli ustępowały, zaczęłam psychoterapię indywidualną (poznawczo-behawioralną). Pod koniec czerwca "dopadły" mnie myśli natrętne o treści bluźnierczej i wulgarnej w stosunku do Boga i najbliższych mi osób. Ich nasilenie znacznie wzmogło się podczas trzymiesięcznej terapii grupowej. W ciągu dnia myśli te zaczęły być tak silne, że były momenty, iż wydawało mi się, że dłużej tego nie wytrzymam i że w chwili takiego napięcia coś sobie zrobię. Takie myśli z kolei wywoływały we mnie lęk i nagłe obniżenie nastroju. Nie mogłam się skoncentrować, a pójście do pracy wywoływało we mnie ogromny strach przed myślami natrętnymi (kontakt z innymi osobami powodował wzmożenie takich wulgarnych myśli). Czułam się ograniczona i coraz bardziej nie chciało mi się żyć. Pojawiły się myśli samobójcze.

Zaczęłam brać leki (w badaniu EEG wyszło, że mam niski próg pobudzenia drgawkowego). Ale zauważyłam, że moje myśli natrętne, choć już nie wywołują we mnie takiego napięcia, to jednak są nadal bardzo przykre w treści (często dotyczą mnie samej), mają charakter impulsów (zrób tak, nie rób tego), są wyrażane w w drugiej osobie (ty jesteś.., ty robisz., no widzisz, ty jesteś taka... itp.), a nawet prowadzę coś w rodzaju dialogu samej ze sobą (z tymi dziwnymi myślami natrętnymi). Myśli te mają charakter bardzo krytyczny, zrobiłam się uszczypliwa i złośliwa, a taka nigdy nie byłam.Wzmagają się w sytuacji stresowej dla mnie. Wzbudza to we mnie lęk, że coś jest ze mną nie tak. Może mam jakieś zaburzenia osobowości? Czasami boję się, że może bedę niepoczytalna i zrobię coś moim bliskim. Mój lekarz psychiatra twierdzi, że są to wyłącznie zaburzenia lękowe, ale ja wciąż nie jestem pewna.

KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Neurologia Nerwica natręctw Nerwica

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Zgłaszane przez Panią objawy pod postacią nawracających, uporczywych myśli, które mogą mieć np. treść bluźnierczą, wulgarną, powodując napięcie, lęk, mogą wskazywać na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. W klasyfikacji zaburzeń psychicznych jest umieszczane razem z zaburzeniami lękowym i uważano, iż główne znaczenie mają tu mechanizmy psychologiczne, a podstawową formą leczenia jest psychoterapia.

Obecnie wielu badaczy skłania się ku stanowisku, iż jest to zaburzenie o podłożu organicznym - związanym z nieprawidłowym procesem neuroprzekaźnictwa, stąd istotne znaczenie ma prawidłowe leczenie farmakologiczne. Lekami pierwszego rzutu są w zaburzeniu obsesyjnym leki z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny. Są to leki stosowane w leczeniu depresji, w OCD zazwyczaj są stosowane w nieco wyższych dawkach.