Witam,
Rozumiem, że jest Pani ciężko. Z jednej strony rozumie Pani problem partnera, który czuje się pewnie zobowiązany pomóc byłej żonie i jednocześnie martwi się o córkę; z drugiej strony gryzie się to z zupełnie naturalnymi potrzebami Pani - bycia najważniejszą, poważnie traktowaną, poczucia bezpieczeństwa i tego, że macie wspólne plany i podążanie w tym samym kierunku.
Myślę, że musi sobie Pani odpowiedzieć na kilka pytań w tej sytuacji:
Czego chcę od tego związku? Jak chciałabym aby ten związek wyglądał? Co jest możliwe w obecnej sytuacji? Na ile mogę go wspierać w tej sytuacji i czego potrzebuję od niego w zamian? Czy podołam jeśli córka zamieszka z nami? Czego się obawiam? Czego potrzebuję i co jest możliwe w tej sytuacji abym czuła się bezpiecznie? Czy godzę się na związek, w którym rezygnuję z posiadania własnych dzieci?
Warto podzielić się tymi odpowiedziami z partnerem po to, aby on miał jasność jak się Pani czuje w tej sytuacji. Warto jest wspierać naszych bliskich ale nie zapominając o sobie. Jeżeli teraz nie zawalczy Pani o kawałek zauważania Pani potrzeb później będzie jeszcze trudniej.
Myślę, że może być również tak, iż Pani partnerem targa poczucie winy, które w pewnym stopniu nakazuje mu być bardzo obecnym dla byłej żony. Przez to może nie do końca zdawać sobie sprawę z tego jak Pani czuje się w tym zaniedbana.
Zachęcam do rozmowy.
Pozdrawiam,
Anna Mochnaczewska
