To nie jest wstyd chcieć przestać pić i zrobić coś dobrego dla siebie. Dużo jest wstydu związanego z piciem i tym co człowiek robi po wypiciu, ale z podjęcia leczenia można być dumnym. Najprostsza droga na terapię w warunkach stacjonarnych (zamkniętą) to udanie się do najbliższej Poradni Uzależnień, tam zarejestrowanie się do lekarza i porozmawianie o swoim problemie i decyzji o leczeniu. On powinien dać skierowanie na oddział i pokierować dalej.
Tylko zgłaszając się na terapię należy być trzeźwym, i nie tuż po ciągu alkoholowym, ponieważ mogą pojawić się przykre objawy odstawienne. Jeśli by tak było, że po odstawieniu alkoholu występują poważne problemy z samopoczuciem (np. silne drżenie rąk i ciała, wymioty, zlewne poty, silny niepokój, jakieś omamy, halucynacje itd) to może być wskazanie do odtruwania (detoksu) w szpitalu. Ale jeśli po odstawieniu alkoholu może Pan dać radę sam przeczekać te objawy (można się wspierać np glukozą, witaminą C, magnezem) to może Pan od razu podjąć terapię.
Ja akurat pracuję na takim oddziale zamkniętym w Szczecinie, myślę, że nie ma się czego obawiać, na terapii należy przestrzegać regulaminu (dotyczącego abstynencji i różnych zasad), odbywają się spotkania grupowe, gdzie pacjenci mówią o sobie, swoich problemach, realizują różne zadania terapeutyczne. Każdy pacjent z reguły ma też opiekę indywidualną u swojego terapeuty. Można się wypisać czy zrezygnować, gdyby Pan się rozmyślił, nikt nie trzyma na siłę czy wbrew woli, oddział "zamknięty" nie jest więzieniem, często można wychodzić w czasie wolnym na dwór na teren szpitalny, nie ma krat w oknach itd. B. Pana namawiam, żeby Pan podjął leczenie, naprawdę nie ma się czego obawiać, trzymam kciuki!
